◄ آسیب شناسی حضور افراد بی هویت در شبکه‌های مجازی

وبلاگ حمید نجف-فلاسفه تعاریف مختلفی برای جهل و نادانی بشر دارند که بدترین نوع آن جهل مرکب است؛  این نوع جهل گونه ای از نادانی است که  شخص نسبت به آن آگاه نیست؛ می پندارد که می داند در صورتی که نمی داند؛ این شکل از جهل به نوعی  خطرناکترین آن هم به حساب می آید؛ چراکه این افراد به واسطه قرار گرفتن در این شرایط هیچگاه به سراغ کامل کردن آگاهی و کسب دانستنی های جدید  نمی روند؛ چون خود را نسبت بر همه چیز آگاه می دانند ؛ این افراد دقیقا همان کسانی هستند که راه نا صواب را با افتخار طی می کنند.

با این مقدمه کوتاه قصد دارم تلنگری به خود و بعضی دیگر از هم وطنانم بزنم که این روزها صدای حضور پر رنگشان در شبکه های مجازی گوش فلک را کر کرده است.

کاربران؛ ادمین های گروه ها ؛ سوپر گروه ها و کانال های ریز و درشت تلگرامی؛ دوستانی که بعضا برای جذب بیشتر مخاطب  از همه چیز خود می گذرند وگاهی برای پذیرش  چند کاربر بیشتربه سادگی  شرافت و انسانیت  را زیر پا می گذارند.

اگر کمی به عقب بر گردیم  و به تاریخچه ایجاد این شبکه های اجتماعی مراجعه کنیم درمی یابیم  که میل به ایجاد زندگی اجتماعی و همگرایی در ما؛  همچون بعضی از حیوانات امری ذاتی و طبیعی است  از این رو این گرایش در تشکیل نطفه اولیه شبکه های اجتماعی نقش بسزایی داشته است؛ پیوند و تداوم این زنجیره هم در دنیا از طریق مشارکت و علاقمندی به تعاملات  گروهی و رسیدن به اشتراکات انسانی در موضوعات مختلف تقویت شده است.

این بستر با هدف پیوند دادن عمیق تفکرات انسانی و به منظور ایجاد وحدت و یکپارچگی و تلاشی جمعی برای  مقابله با چالش ها و ناهنجاریهای ریز و درشت اجتماعی ایجاد شده؛ هدفی که بعضی از ما امروز به نوعی آن را به حاشیه رانده ایم و به جای ترویج اخلاق و فرهنگ صحیح  این امکان را به محلی برای نشر تفکرات پوسیده خود و بسط ناهنجاری های  اجتماعی جدید بدل کرده ایم.

کاربران امروز این شبکه ها در کشور را می توان به چند دسته تقسیم کرد.

برخی از سیاسیون و طرفداران آن ها  که به جای نشر اندیشه های خود این فضا را آلوده به تشدید اختلاف و دشمنی نموده اند و در این بین برای تخریب رقیب از هیچ چیز دریغ  نمی کنند؛ میدان جنگی ساخته اند؛ که سلاح آن تهمت؛ افترا و دروغ است؛ بعضی از این قشر برای کسب قدرت و یا حتی تداوم آن هر کاری می کنند آن هم جلوی چشم مخاطب میلیونی که هر چند سال یکبار برای بقا نیازمند رای شان هستند؛ این دوستان فکر نمی کنند که دود ناشی از این دعواها و تخریب ها نهایتا به چشم خودشان خواهد رفت.

دسته  دیگر را  سیل عظیم جوانان بخت برگشته  ای  تشکیل می دهد   که  دغدغه ای جز اشتغال؛ کسب پول؛ گرایش به جنس مخالف و همچنین بطالت و وقت گذرانی ندارند؛ کاربران این دسته معمولا جز دست به دست کردن مشتی جوک؛  تصاویر مستهجن و حکایتهای غیر اخلاقی ندارند؛ بدون آنکه به عمق کار خود واقف باشند؛ نسبت به ثبت انواع و اقسام چرندیات در کانال های خود و ارسال آن به گروه های دیگراقدام می کنند.

در این بین البته مشتی افراد بی شرف هم هستند که دوربین به دست مشغول رصد حرکات مردمند  و کوچکترین رخدادی را دزدکی به تصویر می کشند و برای خود شیرینی در کانال های بی هویت تر از خود قرار می دهند؛ این ها فکر نمی کنند که تصویری که آنان برای چند لحظه خندیدن ودیگر بهره برداری نشر می دهند  می تواند چه تبعات بزرگی برای آن افراد حتی خانواده آنان به دنبال داشته باشد؛ شاید نادانتر از این افراد بعضی از ما باشیم که به راحتی این محتویات مزخرف را بین خود دست به دست می کنیم و خواسته و ناخواسته وارد  بازی خطرناک؛ بردن آبروی مردم می شویم.

آیا این افراد درک نمی کنند که در صورت شیوع این بیماری ممکن است سوژه بعدی شبکه های اجتماعی خودشان باشند؟

آیا این جماعت نمی دانند که محتوای فاسدی که آنان روانه این فضا می کنند می تواند به فاصله چند کلیک ساده به دست فرزندان خودشان برسد؟

در این بین البته اقلیتی هم هستند که بر اساس شاخص های تخصصی مورد نظرشان با تشکیل گروه ها و کانال ها ی مختلف به تبادل اخبار و تعاملات فکری مشغول هستند که متاسفانه از بعد فراوانی در برابر دو گروه دیگر در اقلیتند؛ هر چند بعضی از ادمینهای این گروه ها هم یا سرگرم مجیزگویی بالا دستان هستند یا تخریب آنان؛ البته با هدف مشخص باج خواهی ، تنها توصیه دوستانه به مدیران آن است که وارد بازی خطرناک این جماعت نشوند و به شدت مراقب گفتار و نوشتار خود در مکالمات تلفنی و فضای خصوصی با این افراد بی هویت باشند تا بعد ها مورد سواستفاده قرار نگیرند.

 به هر حال آنچه بسیار قابل تامل است بهره گیری صحیح از این فن آوری در جهت افزایش آگاهی های اجتماعی و کمک در رفع چالش های فضای واقعی زندگی ماست نه آلوده ساختن و دامن زدن به چالش های بیشتر و بزرگتر برای کشور.