فرمولی جدید برای خروج از رکود
وبلاگ تین نیوز، مسعود دانشمند | دولت در هفته گذشته بسته پیشنهادی خود برای خروج از ركود تورمی را منتشر كرد. نگاهی به این بسته سیاستی نشان می دهد كه آنچه را دولت یازدهم به عنوان بسته پیشنهادی برای خروج از ركود ارائه كرده، بیشتر به طرف عرضه در اقتصاد توجه داشته و به طرف تقاضا بی توجه بوده است. این در حالی است كه امروزه در اقتصادهای دنیا طرف تقاضا مهم تر از طرف عرضه است: چراكه اگر برای یك كالایی در بازار تقاضا وجود نداشته باشد، عرضه كالاها با همه مسائلی كه بر آن مترتب است، معنایی جز انبار كردن كالاو سرمایه ندارد. بر این اساس، در اقتصاد دنیا همواره به دنبال تحریك بخش
تقاضا هستند تا بازاری وجود داشته باشد كه تولیدی صورت گیرد. اما مشكل عمده اقتصاد ایران این است كه تقاضایی برای محصولات واحدهای تولید وجود ندارد. در این سال ها قدرت خرید مردم كاهش پیدا كرده و در عین حال، واحدهای تولیدی به دلیل انجام واردات با ارز ارزان، در مقابل كالاهای مشابه خارجی نتوانستند مقاومت كنند و با عقب نشینی تولیدكنندگان داخلی، بازار كشور در اختیار كالاهای وارداتی قرار گرفت. در همین راستا، هم اكنون باید در سیاستگذاری های اقتصادی بازنگری داشته باشیم و بخش تقاضا و بازار را به سمت كالاهای داخلی هدایت كنیم. از طرف دیگر، كالاهای تولید داخلی باید به گونه یی
تولید شود كه در مقابل كالاهای خارجی توانایی رقابت داشته باشند: آن هم به دلیل نرخ پایین ارز و عدم امكان رشد و توسعه تولید داخلی. به هرحال ما به این شرایط رسیدیم كه تولید داخلی بسیار آسیب پذیر شده است. بنابراین اگر ما بخواهیم این شرایط را تغییر دهیم، یعنی ركود را برداریم، باید تقاضا برای كالاهای تولید داخل ایجاد كنیم. مساله این جاست كه این تقاضا را چگونه می شود ایجاد كرد: در شرایطی كه هم تولیدكننده از نظر توان مالی و تولیدی مشكل دارد و هم خریدار توان خرید ندارد؟ كدام بخش اول باید مورد توجه قرار گیرد؟به نظر من ابتدا باید روی بازار تمركز كرد و بازار را به گونه یی ایجاد
كنیم كه كالاهای تولید داخل را به صورت نقد و اقساط به خریدار داخلی بفروشیم. برای مثال، 20 درصد قیمت كالای (X) توسط خریدار به صورت نقدی و 80 درصد آن به صورت سفته با سررسید دو ساله پرداخت شود. سپس فروشنده این كالا، سفته ها را به واحد تولیدی بدهد، واحد تولیدی نیز این سفته ها را به نظام بانكی ارائه دهد، نظام بانكی نیز در قالب عقد خرید دین این سفته ها را بخرد و پول نقد را به حساب واحد تولیدی واریز كند. در این میان، نظام بانكی این سفته ها را به نفع بانك مركزی نگهداری می كند و به بانك مركزی اجازه می دهد كه بخشی از ذخایر قانونی را بانك ها خرید دین انجام دهند. به این ترتیب، ما یك
مسیر روشن را به واحدهای تولیدی كشور نشان داده ایم كه بتوانند كالاتولید كنند و امكان خرید در بازار مهیا شود. در این شرایط هم جلوی واردات كالای خارجی را نگرفته ایم و هم نظام بانكی و بازار پولی به واحد تولیدی كشور كمك كرده اند: این در حالی است كه هیچ گونه كمكی به واردات نداشته ایم. این موضوع باعث می شود كه هم تقاضا در بازار به وجود آید و بر اثر تقاضا نیز بازار عرضه تحریك شود. در واقع تولید داخلی را تحریك كرده ایم كه چند شیفت كار كند، كیفیت تولید را بالاببرد و با بالابردن كیفیت تولید، كالای داخلی رقابت پذیر می شود. از طرف دیگر، اگر بازار داخلی از كالااشباع شود، سرریز
تولید را كه دیگر استاندارد شده است، می توانیم به خارج از كشور صادر كنیم. من فكر می كنم اگر در این بسته پیشنهادی دولت برای خروج از ركود چنین نگاهی می داشتیم و بیشتر به حوزه تقاضا و رونق بخشی به بازار توجه می كردیم، امكان تغییرات بنیادی برای خروج از ركود وجود دارد. این فرمول می تواند ما را به سمت رونق با تحریك هر چه بیشتر طرف تقاضا ببرد: آن هم بدون اینكه پولی به بازار تقاضا و مردم تزریق كنیم و وام نقدی دهیم. در این شرایط با سیاست درست بخش عرضه فعال خواهد شد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.