رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت دوم

برای شفافیت و اجرای کامل اخلاق حرفه ای و تخصصی در صنعت هوانوردی ایران ما نیاز به یک نظام نامه اخلاقی مبتنی بر ارزش های خودمان متشکل از کدهای اخلاقی، ملی، حرفه ای، سازمانی و شرکتی داریم.

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت اول

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت سوم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت چهارم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی | قسمت پنجم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت ششم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت هفتم

به عنوان مثال این موارد و مصادیق قابل ذکر هستند:

·     هیچ کس حق ندارد با مستمسک قرار دادن و نمایش ارزش های دینی، سیاسی، رهبری و حاکمیتی برای خود جایگاه و هویت اجتماعی تخصصی هوانوردی کارسازی نماید، بلکه این بیلان تحلیلی و عملی تخصصی افراد است که شخصیت حرفه ای افراد فعال در هوانوردی را مشخص می کند، مانند بیان غیرضروری ارزش های دینی غیرمرتبط در جلسات تخصصی و حرفه ای یا استوری، پروفایل، نوار وضعیت، گروه ها و شبکه های اجتماعی با محوریت تخصصی هوانوردی و هر که چنین نماید به نسبت شدت بیان آن مبین عدم تخصص حرفه ای وی و ریاکاری و مزور بودن شخصیت ذاتی وی است.

·     هیچ شخصی تا بالاترین مقام وزارت حق ندارد افرادی را در مشاغل تخصصی حمل و نقلی و هوانوردی یا شورای عالی هواپیمایی به کار گمارد که عدم توان و تخصص و کارنامه بی کفایتی وی محرز باشد یا نسبت به عملکرد ضعیف و گویای افراد مثل صندوق توسعه حمل و نقل بی تفاوت باشد.

·     هیچ شخصی حق ندارد در پست های Accountable هوانوردی افرادی را به کار گمارد که فاقد صلاحیت های هوانوردی آشکار هستند. مانند برخی از اعضای هیئت مدیره و معاونت برنامه ریزی شرکت فرودگاهها و ناوبری هوایی ایران یا غالب مدیران و معاونین در شرکت های هواپیمایی و فرودگاههای بین المللی کشور یا مدیران روابط عمومی سازمان هواپیمایی کشوری و شرکت فرودگاهها

·     هیچ شخصی حق ندارد پستی را در هوانوردی بپذیرد با اینکه می داند صلاحیت آن را ندارد و افراد قوی تر از خودش برای جایگاه شغلی وی وجود دارند، لذا ممکن است بودن در این جایگاه طبق نص صریح قانون حاکم، حکم غصبی و حقوق دریافتی وی در حکم دریافت وجوه غیرقانونی باشد.

·     تمام مدیران و مسئولان فعال در هوانوردی در برابر افراد و انسان های توانمند حتی قوی تر از خودشان مسئول هستند و بالاترین و سنگین ترین وظیفه مدیران هوانوردی استعدادیابی و پرورش و حفاظت از انسان ها و افراد توانمند است. اینکه مدیری برای بایکوت یا تحقیر یا انزوای افراد به بهانه های توجیهی کشور را از بهره مندی تخصصی افراد قوی محروم می نماید اقدامی بسیار شنیع و غیراخلاقی است.

·     بخش های حراست هوانوردی بیشتر از آنکه رویکرد مچ گیری و ساقط نمودن انسان ها را داشته باشند رویکرد پوششی و حفاظتی را می بایست داشته باشند چه که پروردگار نیز چنین جایگاهی برای انسان قائل بوده و خود را در جایگاه شریک الاهی در حوزه تصمیم گیری برای درست کردن پرونده ها و سرنوشت انسان ها نبینند و در صورت بروز تخلف با رویکرد پوشش و گذشت اول از خود بپرسند ما چه کوتاهی کرده ایم.

گاهی اوقات رعایت این قوانین اخلاقی بسیار سخت است. لذا همه افراد جهت رعایت قوانین اخلاقی نسبت به یکدیگر صرف نظر از جایگاه یا پست سازمانی مسئول هستند که به یکدیگر تذکر مشفقانه و خیرخواهانه (Whistle Blowing) دهند.