◄ کنوانسیون سولاس چیست؟

اولین و مهمترین معاهده دریایی در زمینه افزایش ایمنی در کشتیرانی تحت عنوان کنوانسیون بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا (SOLAS)  در 20 ژانویه 1914 با حضور 13 کشور تدوین و در جولای 1915  زمانی که جنگ جهانی اول،  اروپا را در کام خود گرفته بود برای 5 کشوری که آن را امضاء کرده بودند لازم الاجرا شد.

به گزارش تین نیوز، ضرورت وجود این کنوانسیون، بروز فاجعۀ تایتانیک  در 14 آوریل 1912 که به دلیل برخورد کشتی مسافری تایتانیک با کوههای یخ شناور منجر به مرگ بیش از 1500 نفر مسافر و خدمه کشتی شد، بود .
کنوانسیون سولاس به مرور زمان تکمیل گردید و نسخه های متعددی از آن تدوین و به تصویب رسید آنچه امروز به عنوان کنوانسیون سولاس شناخته می شود عمدتاً نسخه 1974 است.

در سال 1948 کنوانسیونی در ژنو به تصویب رسید  که به موجب این کنوانسیون سازمانی تحت عنوان سازمان مشورتی دریایی بین دولت ها یا Inter-governmental Maritime Consultative Organization (IMCO)  می بایست تأسیس گردد این کنوانسیون در سال 1959 لازم الاجرا شد و اولین نشست آن در سال 1960 برگزار شد.

بعدها در سال 1982 این سازمان به سازمان جهانی دریانوردی یا International Maritime Organization (IMO) تغییر نام داد. مقر این سازمان در لندن واقع شده و با حدود 300 کارمند یکی از آژانس های تخصصی سازمان ملل متحد محسوب می شود که 170 کشور در آن عضو هستند. وظیفۀ اصلی سازمان جهانی دریانوردی، تدوین چارچوب مقررات کشتیرانی در زمینه های ایمنی، ملاحظات زیست محیطی، جنبه های حقوقی، همکاری های فنی، امنیت دریانوردی و کارایی کشتیرانی است و در همین زمینه کنوانسیون های متعددی تدوین ، تصویب و به اجرا گذاشته است.
 
هدف اصلی در این کنوانسیون تعیین حداقل استاندارد های لازم برای ساخت و ساز و تجهیزات و بهره برداری و در نهایت همسویی کامل  این استاندارد ها با ایمنی  میباشد . بر این اساس کشورهای عضو کنوانسیون مسئول کلیه کشتی هایی که تحت لوای آنها از دیگر کشور ها عبور میکنند بوده و مقررات کنترل در صورت هر گونه شک و دلیل موجه دال بر نداشتن این استانداردها نیز موجود میباشد .
 
در قسمت مربوط به حمل کالاهای خطرناک کارشناسان تصمیم به موارد زیر شدند :
 
1- تعریف کالای خطرناک و دسته بندی آنها که در نهایت به 9 دسته تقسیم شدند
2- لیست کالا ها را بدست آوردند و نام مناسبی بر روی کالاها قراردادند و در نهایت منجر به کد گزاری کالا تحت عنوان UN  شد
 ( نتیجه : هر کالایی که دارای UN  نیست در نتیجه جزو کالاهای خطرناک نیز نیست .)
 3- بسته بندی یا ظرف مناسب
 4- علامت گزاری که خود شامل 2 قسمت میشد  که تفاوت این دو بخش صرفا در ابعاد بود .
4-1 ) برچسب یا LABEL
4-2 ) پلاکارد PLACARD
 5- تهیه و تنظیم اسناد که در بحٍ کالای خطرناک مهمترین سند اظهارنامه کالای خطرناک میباشد .خصایص کامل کالا توسط فرستنده دانسته شده و پر کردن  این اضهارنامه بر عهده وی ( فرستنده ) میباشد .