رقص ساختمان‌ ها در زلزله ژاپن

در نخستین ساعات سال نو میلادی خبری کوتاه اما هولناک در خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت: زمین لرزه ای به قدرت ۷.۴ در مقیاس ریشتر دوشنبه مرکز ژاپن را به لرزه درآورد.

 اگر این اتفاق در هر کشور دیگری رخ داده بود؛ تا الان با فاجعه انسانی روبرو بودیم، اما در پی این زمین لرزه قوی خوشبختانه هیچ تلفات انسانی گزارش نشد. تصاویر مختلفی از وقوع این پدیده در سایت های خبری در دسترس است؛ پل ها و ساختمان هایی بلند تنها بر روی گسل رقصیدند و تخریب نشدند!

ژاپنی ها پس از یکی از مرگبارترین زلزله های این کشور که در استان کوبه در تاریخ 17 ژانویه 1995 با شدت 6.8 ریشتر اتفاق افتاد. تحقیقات فراوانی را در دستور کار دانشگاه های خود قرار دادند این زلزله، توانست جان 6500 نفر را بگیرد. میزان خسارت ناشی از این زلزله 100 میلیارد دلار تخمین زده شده و یکی از مرگبارترین زلزله های جهان بود. پس از این واقع تلخ در بسیاری از دانشگاه های ژاپن برنامه هایی برای پیش بینی تلفات و خسارات در صورت وقوع زلزله های مختلف به اجرا درآمد و نتایج این مطالعات نشان داد در بسیاری از مناطق ژاپن خسارات بیشتر از زلزله کوبه خواهد بود. آمارهای منتشر شده نشان می داد که 80 درصد تلفات زلزله کوبه به خاطر آوار و سقوط لوازم منزل بر سر افراد بوده است و این مرگ ها در فاصله 15 دقیقه پس از وقوع زلزله اتفاق افتاده است و این موضوع نشان می داد که هر چقدر تیم های نجات سریع عمل کنند باز هم عده زیادی جان خود را از دست می دهند. به همین خاطر مجموعه قوانین و دستور العمل هایی برای مقاوم سازی و ایمن سازی سازه ها و ساختمان های قدیمی و نظارت شدید بر ساخت و سازهای جدید ابلاغ شد.

همین اقدامات در ظرف چند دهه گذشته چنان مقاومتی در سازه ها و.. ساختمان های ژاپن ایجاد کرده که زلزله های با قدرت بیش از 7 در مقیاس ریشتر نیز امروزه دیگر خطری جدی برای این کشور تلقی نمی شود.

کشور ما بر روی گسل واقع شده است؛ شاید تعداد دفعات زلزله ایران کمتر از ژاپن باشد اما واقعیت این است که هر آن ممکن است با حادثه ای ناگوار مواجه شویم؛ راهکار به خدمت گرفتن علم است؛ اما علمی که در خدمت صلح، اخلاق، کاهش رنج و افزایش رفاه انسان  باشد و اگر چنین نباشد به جز اتلاف هزینه و انرژی انسانی پیامد دیگری نخواهد داشت.