◄پشت پرده پروازهای ارزان لحظه آخری
آرمان بیات/ کارشناس و تحلیلگر صنعت هوانوردی
تیننیوز| قطعا شنیدید یا دیدهاید که تبلیغاتی با نام پروازهای «لحظه آخری» در فعالان فروش بلیت انجام میپذیرد. پروازهایی که به ارزان قیمت بودن معروف است.
عمده دلیل این نوع پروازها که صد در صد چارتری و بیشتر در فصل کم مخاطب دیده میشود، به دنبال عدم فروش صندلی چارتر پرواز است که در لحظات باقی مانده به موعد پرواز، قیمت آن سرشکن شده تا به هر نحوی مشتری جذب شود.
البته این نوع نظام فروش تحت مقررات CRCN در مدیریت حملونقل هوایی بینالمللی همواره جاری است؛ اما تابع یک نظام فروش تحت نظارت انجمن بینالمللی حملونقل هوایی انجام میپذیرد و مقررات حاکم بر حقوق مسافر، شامل آن میشود و همواره نرخهای ویژه در طبقهبندی تعریف شده است و از طرف واحد مدیریت درآمد شرکت هواپیمایی اعلام میگردد که عموما با توجه به برنامهریزی از پیش تعیین شده و با رویکرد مطالعاتی و پیشبینی بازار انجام میگیرد.
حال در ایران؛ داستان معکوس است و مدلی به اصطلاح (من درآوردی) در نظام چارتری کشور ایجاد شده است که در اساس از ضعف شرکتهای هواپیمایی و مجموع حملونقل هوایی کشور در طول ۲۰ سال گذشته شکل گرفته و کارتلهای قدرت کنترل عرضه را ایجاد کرده است و خود عامل هیاهوی پروازهای برنامهای اما چارتری است و مولد فسادی که گاه تعمدا برای پاسخ به نیاز بازار، کنترل و نظاممند نمیشود و خود فرصتی برای سودجویان ایجاد کرده است که تا فروشگاه فروش چیپس و پفک در ترمینال فرودگاه باند فروش بلیط را مدیریت میکند و در پوشش یک کسب و کار خدماتی، عملیات فروش بلیط را به انجام
میرسانند که بازاری سیاه است.
حال قصد پرداخت و ورود به این چالش همهگیر و عامل اصطکاک رشد حملونقل هوایی نداشته که خود همچون آفتی بحران آفرین درآینده است.
در پروازهای چارتری با قیمت ارزان، در واقع چارتر کننده اصلی متضرر نمیشود و عوامل فروش صندلی چارتر هستند که موقتا ضرر میکنند تا در تعادل بعدی با پیش خرید صندلی چارتر از چارتر کننده بالادست جبران زیان اما از جیب مردم کنند.
چارترکنندگان اساسا طی یک برنامه از پیش تعیین شده، درخواست چارتر هواپیما به شرکت حملکننده را ارائه میکنند که به اصطلاع ظرفیت تعادلی میگویند و ضریب مثبت دارد.
پس از تفاهم قیمت فروش رزرواسیون به ازای مسافر صندلی پرواز در مسیر مد نظر با شرکت هواپیمایی که پیش از این توسط شورای عالی هواپیمایی کشوری ابلاغ میشد، متوسط ۲۰ درصد زیر قیمت مورد تفاهم، پرواز چارتر میشود. به عنوان مثال وقتی صندلی مسیر پرواز ۱۰۰ هزار تومان قیمت دارد و چارترکننده ۸۰ هزار تومان صندلی را چارتر میکند و به تعداد صندلی قابل فروش، مبلغ را پرداخت مینماید. سود ایرلاین در ۲ بخش اساسی است.
فروش کل ظرفیت و ضریب اشغال صد در صدی
دریافت کل مبلغ فروش یک هفته پیش از موعد پرواز که در فرآیند فروش سیستمی گاها یک ماهه پس از فروش بلیط توسط دفاتر فروش خدمات مسافرتی است.
حال چارتر کننده بلیط ۱۰۰ هزار تومانی را در فصل کم مخاطب برای فروش ممکن است ۲۰ هزار تومان بفروشد و در فصل پر مخاطب حداقل ۱۸۰ هزار تومان به فروش میرساند.
بنابراین متوسط فروش همان ۱۰۰ هزار تومانی است که ۸۰ هزار تومان خریداری کرده (چارتر نموده) ولی نکته اینجاست که چارترکننده در فصل پر مخاطب هیچگاه و هیچ وقت ۱۸۰ هزار تومان نمیفروشد و در این مقطع است که قیمتها نجومی است.
این همان برنامه متعادل است که یک خط قرمز دارد و در اصل چارترکننده هیچگاه متضرر نمیشود.
اما عوامل فروش که صندلی را از چارتر کننده اصلی خریدهاند (به اصطلاح Seat Charter) تا در غالب یک پکیج ارائه کنند. در این مواقع در برابر ریسک مستقیم ضرر هستند و همواره باید خط قرمز تعادل را ثابت نگاه دارند.
سود اصلی پروازهای چارتری در اختیار چارترکننده اصلی است که ظرفیت را کنترل و توزیع میکند. این سود گاها از خود ایرلاین بالاتر است.
چارترکننده اصلی ظرفیت را مستقیما از شرکت هواپیمایی چارتر دهنده دریافت و مابین آژانسهای زیر مجموعه خود طی یک کف قیمت تعریف شده میفروشد. حلقه اول تا سوم صاحب ظرفیت چارتری، همواره در نقطه امن هستند اما از حلقه سوم به بعد هر کدام در ریسک قرار میگیرند. آژانسهای فروش چارتری در کشور بیش از حداقل ۴هزار دفتر است. اما چارترکنندگان اصلی و حلقه شماره اول، کمتر از تعداد انگشتان دو دست که این شباهت بسیاری به فعالیتهای اقتصادی هرمی دارد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.