◄ کفش‌های لنگه به لنگه صنعت هوانوردی

وبلاگ تین نیوز، حمید نجف | چندی پیش ترجمه ای از آخرین مصاحبه تمل كوتیل مدیر عامل شركت هواپیمایی تركیش ایرلاین در رسانه‌ها منتشر شد، مصاحبه جالب و در خور تاملی بود که نشان می داد فارغ از مشكلات ناشی از تحریم ها كه متاسفانه بخشی از خدمات شركت های هوایی ما را مخدوش ساخته مقایسه نوع تفكر مدیریتی این فرد به عنوان مدیر عامل یك ایرلاین پیشرو با چگونگی نگاه مدیریتی ما در شركت های هوایی ایرانی می تواند پند آموز باشد.

بد نیست بدانیم كه تركیش ایرلاین شركت هوایی حامل پرچم كشور تركیه كه در سال 1933 و به دستور مصطفی كمال یعنی همان آتاتورك معرف پایه گذاری شد، این روزها با دارا بودن بیش از 250 فروند هواپیمای جت مسافربری به حدود 250 مسیر در چهار گوشه جهان پرواز مستقیم دارد.

این شركت با داشتن حدود 19000 نفر پرسنل دارای سود ناخالصی حدود 48/1 میلیارد لیره ترك در سال 2013 بوده همچنین این شركت یكی از بزرگترین حامیان و سرمایه گذاران دو باشگاه معروف منچستر یونایتد و بارسلونا نیز می باشد.

اینكه این شركت چگونه توانسته به جایگاه بالاترین نرخ رشد در میان شرکت‌های هوایی جهان دست پیدا كند شاید بیش از هر چیز، به نوع عملكرد مدیران آن به ویژه نگاه ویژه مدیرعامل این شركت برگردد.

مدیر عامل این شركت جناب تمل كوتیل دارای مدرك دكترای مهندسی هوانودی از دانشگاه میشیگان است، رمز موفقیت از دید وی در سخت كار كردن خلاصه می شود و گرفتن پاداش از این تلاش، او بر این عقیده است كه برای افزایش بیشتر سهم بازار، رقابت با سایر شركت های هوایی داخلی و بین المللی باید همیشه سر لوحه كار باشد.

وی با مورد خطاب قراردادن 19000 پرسنل این مجموعه به عنوان مدیر عامل اعتقاد دارد كه آنها یك خانواده هستند كه روزی 25 ساعت كار می كنند و تنها هدفشان عشق ورزیدن به مسافر است.

حال نگاه ما در شركت های هوایی داخلی چگونه است، آیا ما هم با پرسنل خود همین رفتار را داریم، آیا ما هم به مسافر عشق می ورزیم؟ آیا ما هم سخت كوش و فعالیم؟

نگاه ما متاسفانه دچار مشكل است، ما معمولا كاركنان خود را یك تهدید می دانیم، كسانی كه در كمین تصاحب جایگاه ما هستند، ما به همه چیز و به همه كس مشكوكیم، اولویت اول ما منافع شخصی است نه منافع شركت، از این رو شكست و زمین خوردن آن برای ما اهمیتی ندارد.

تصمیات مدیریتی ما پراكنده و اتفاقی است، برای امور غیر ضروری هزینه های هنگفت می كنیم و برای كارهای اصلی و ضروری بودجه نداریم، ما تشنه عنوان، مدرك و سفرهای خارجی هستیم.

در حالی كه مدیرعامل تركیش ایرلاین شماره همراهش را برای شنیدن نظرات و پیشنهاد پرسنل خود در شبانه روز باز می‌گذارد ما از نخبگان داخل صنعت هم فراری هستیم و بعضا آنان را در شرایط سختی قرار می دهیم تا یك جوری از شرشان خلاص شویم.

 شركت تركیش ایرلاین توانسته تنها به فاصله سالهای 2003 تا 2014 ظرفیت مسافر 10 میلیون نفری خود را به بیش از 55 میلیون مسافر بر ساند، حتی در سالهای 2008 و 2009 كه اكثر شركت های هوایی جهان در معرض اتفاقات بحران اقتصادی جهانی دست و پا می زدند این شركت همچنان به پیشروی و توسعه خود ادامه می داد.

قطعا تفكرات مدیریتی چاشنی اصلی این موفقیت ها به شمار می رود، تفكراتی كه متاسفانه در كشور ما زیاد جدی گرفته نمی شود، چه بسیار شركت هایی كه به دلیل نگاه های تنگ نظرانه مدیران رابطه ای به ورشكستی افتادند و چه بسیار كاركنانی كه به واسطه همین سو مدیریتها بیكار شدند.

وقتی مدیر یك ایرلاین موفق حتی به كیفیت فلفل سیاه ارائه شده در پروازش به مسافرین هم توجه دارد، باید موفقیت را هم در آغوش بكشد. ما در شركتهای داخلی با نخبگان اطراف خود چه می كنیم؟ جز حسادت و تنگ نظری نسبت به آنان.
جایگاه منافع ملی و حق و حقوق مسافر در كشور ما كجاست؟ آیا با یك منشور نوشتن و حداكثر نصب آن بر دیوار مشكلات قابل حل است؟ جالب اینجاست كه همه نسبت به این موضوع اشراف و آگاهی كامل داریم، اما دم نمی زنیم و به روی خود نمی آوریم، ما كفش های لنگه به لنگه این صنعت را می بینیم اما زحمت حتی جابجا كردن آن را هم به خود نمی دهیم، تا جایی پیش می رویم كه با لاخره همین كفشها باعث زمین خوردن ما و صنعت شود.

در حالی كه مدیر عامل این شركت همواره بنا بر افزایش خدمات و كاهش قیمت دارد ما همیشه به دنبال كاهش خدمات و افزایش قیمت هستیم، آن هم برای پوشش كم كاری های خود، ما همیشه در تلاشیم كه بار ناشی از سو مدیریت ها و فساد موجود در دستگاه های زیر مجموعه خود را به گردن مسافرین بیندازیم.

به هر حال برای پیشرو بودن و رشد كردن چشم ها را باید شست و از نگاه تنگ نظرانه پرهیز كرد، باید واقعیت ها را هر چند تلخ، دید و پذیرفت، ایستادگی در برابر حقیقت كمكی به توسعه این صنعت درمانده نمی كند، برای رسیدن به جایگاه واقعی، تنها شعار كافی نیست ما ناچار به پذیرش تغییر هستیم.