کنگره جهانی تحقیقات راه آهن ها (WCRR) سال 1997 در فلورانس ایتالیا تشکیل و مباحث مختلفی در آن ارائه و مورد توجه کارشناسان و مدیران در جهان واقع شد، یکی از دستاوردهای حضور در این کنگره، بازدید مرکز تعمیرات قطارهای خودکشش ، آشنایی با رویکرد ایتالیا به شاخص های قابلیت اعتماد، آماده به کاری، تعمیرپذیری و ایمنی (RAMS) در قراردادهای خرید، نگهداری و تعمیر قطارها و خودکشش ها بود که نکات آموزنده‌ای داشت.
با وجود رشد 8 درصدی کل ناوگان مسافری، میزان حمل و نقل37 درصد رشد داشته است که با توجه به ویژگی های قطارهای خودکشش، می توان این افزایش را به بالا رفتن سهم واگن های خودکشش نسبت داد.
همزمان با شروع واگذاری ناوگان باری راه آهن در سال ۸۴ تلاش هایی برای تغییر رویکرد خصوصی سازی در راه آهن صورت پذیرفت و با تشریح تفاوت شرایط کشورهای اروپایی که مدل تفکیک عمودی را برای خصوصی سازی انتخاب کرده بودند، استفاده از رویکرد تجمیع عمودی مانند ژاپن و آمریکا به مشاور مربوطه پیشنهاد شد.
یکی از مهمترین آثار مثبت مرکز تحقیقات مشارکت در تصمیمات اساسی بود (با به چالش کشیدن پیشنهادات خرید یا اجرای پروژه توسط سایر ادارات کل) که با مشخصه پیچیدگی راه‌آهن تناسب نداشت و موجب صرف هزینه غیر اثربخش می‌شد.
