زیباسازی شهرداری

در سفر رونالدو به همراه تیم فوتبالش به ایران ، اصلا ما مانده بودیم که چرا دوستان مستقر در زیباسازی شهرداری دستور نداده بودند دامنه آن قله رفیعی که رونالدو در اسپیناسش جاخوش کرده بود،  یک دستگاه پله برقی نصب کنند، یا نه دستور می دادند لااقل پله های معمولی قدیمی در مسیر منتهی به اسپیناس، بسازند که علاقمندانش هنگام فتح قله، گرد و خاک به پا نکنند؟ واقعا چرا؟ مگر آنها نمی دانستند که هوای شهر تهران آلوده است و کسی نباید گرد و خاک دیگری به پا کند؟!!!  

این رویداد مارا یاد، مراسم (عاروس تمشای) شرق مازندران انداخته بود، آخر مازندرانی های عزیز آن خطه یک رسم و رسوم جالبی  دارند یا بهتر است بگوییم داشتند! (عاروس تمشا) یعنی تماشای عروس. به این صورت که قبل از رفتن عروس به خانه داماد، مردم وارد خانه عروس شده و عروس خانم را که به اتفاق ساق دوشان محترمه شان، با آرایش داماد پسند، روی تخت یا صندلی نشسته بودند، تماشا می کردند،   البته عروس خانم هم گاهی به احترام اسم و رسم کسی که برای تماشا می آمد که غالبا هم از خانم های محل یا دوست و فامیل بودند، از جا بلند می شد و به آنها ادای احترام می کرد.

حالا ما سر در نمی آوریم که بازدید کنندگان رونالدو که به نظر بعضی ها از ( رونالی که از دو گذشته و  سه و چهار و ده و بیست و حتی صد را هم رد کرده ) برای چه به طرف هتلی می رفتند که امکان تماشای مرد مورد علاقه اشان ممکن نبود؟!  این حضرات کار و زندگی نداشتند؟ کارمند و کارگر جایی نبودند؟ مشکلی برای رفت و آمد بی حاصل طولانی مدتشان نداشتند؟ موقع برگشتنشان ماشین گیرشان می آمد؟ دیرشان نمی شد؟ زن و بچه اشان نگران نمی شدند؟!  اگر بیکاره و علاف بودند، پس آمار بیکاران مملکت ما خیلی بیشتر از چیزیست که حضرات اعلام می فرمایند؟!

دوستی می گفت: من دارم شاخ در می آورم که چرا این اتفاق افتاده، چرا مردم باید دنبال رونالدو فوتبالیست صاحب نام النصر مثل سیلی خروشان و ویرانگر روان شوند؟! علاقمند و طرفدار ایشان بودند که بودند، بلکه ما هم به خاطر تجربه، تبحر و مهارتشان در فوتبال و آن قسمت هیجان انگیزش یعنی گلزنی، به ایشان ارادت داریم و تحسینشان می کنیم، ما هم باید کار و زندگی مان را ول می کردیم و دنبالشان راه می افتادیم و گرد و خاک راه می انداختیم؟! خدمت مبارکشان عرض کردیم،  دوست عزیز، ناراحتی ندارد که، همین است دیگر، مگر اینکه شما از سایر اتفاقاتی که در این مملکت می افتد خبرنداشته باشید! صد البته این عده قلیل همه مردم شریف مملکت ما نبودند، این مردم هم به صورت خودجوش دنبال نامبرده جاری شده بودند، گناه این عده قلیل را نمی شود به حساب آن عده کثیر نوشت. می گویید چرا؟! اجازه بدهید خدمتتان عرض کنیم.

مگر یادتان رفته که کامیونی با بار هندوانه ای در جاده ناکجا آباد چپ  کرده و بار هندوانه اش از میان لایه های کاه سر بیرون آورده و اطراف کامیون و کامیوندار نگون بخت ساری و جاری شده و آن عده قلیلی که عرض کردیم، فرصت را غنیمت شمرده و  دستی خودروها را کشیده و برای برداشتن هندوانه ها از خودروهای خود پیاده شده و پوزه ضرب المثل (با یک دست نمیشه چند تا هندونه ورداشت) را به خاک مالیده و هر کدام سه چهار تا هندوانه برداشته و داخل صندوق خودروهای گران قیمتشان نهاده و فرار را برقرار ترجیح داده بودند؟! این ها از ایل و تبار همان ها بودند، والا آدم عاقل که کار بی حاصل نمی کند!!! آدم های این واقعه از همان دسته آدم های (هندوانه برون) بودند. بعد هم گفتیم: حالا چه یادتان باشد چه نباشد، این ها از همان تیر و طایفه بودند. لطفاً این و آن را قاطی نکنید.

فرمودند: عجب!!! عرض کردیم: بله این ها شاگردان مستعدی برای فراگیری هستند اما متاسفانه سیگنال های دریافت کننده آموزه های اخلاقی و اجتماعی شان بیشتر جنبه منفی و ناخوشایند آموزش ها را دریافت کرده و در ذهن خود ثبت و ضبط می کنند.

فرمودند: که اینطور؟!!! عرض کردیم بله.

ایشان تشریفشان را بردند و ما فکر کردیم اگر یک شخصیت نامداری دیگری پای مبارکشان را روی خاک پر گهر ما بگذارند، و بخواهند در یک هتلی متلی در وسط شهر اطراق کنند، چه بلایی سر شهر و شهروندانش می آید؟! خدا آن روز را نیاورد که کسی بیاید و در هتلی مستقر شود و راه های اطراف هتل بسته شود و کارگر و کارمند و بقال و چغال از کار و زندگی بیفتند.

خدا کند مسئولان شهر از هم اکنون برنامه کارا و قابل اجرایی برای پیشگیری از اتفاقات غیرمترقبه  و ( شاید وقتی دیگر ) مهمان معروف و مشهوری که می تواند سفیر مبلغی برای فرهنگ و گردشگری ما باشد، طراحی کرده و برای عملیاتی شدن آن برنامه های منطقی و جذاب داشته باشند.

اول شما و بعد خودمان را به خدای بزرگ می سپاریم.