افزایش تولید نفت ایران در خلیج فارس

بیرانوند ادامه داد: با انجام آزمایش های درون چاهی مختلف مشخص شد علت تولید ناپایدار، پایین بودن شاخص بهره دهی چاه ناشی از پایین بودن نفوذپذیری سنگ مخزن است. با بررسی سناریوهای مختلف احیای چاه و شبیه سازی آن در نرم افزارهای تخصصی نفتی از سوی واحد مهندسی بهره برداری منطقه بهرگان، سرانجام احیای چاه با روش فرازآوری با گاز پیشنهاد شد.

وی تأکید کرد: در این روش گاز مورد نیاز برای تزریق به فضای حلقوی هندیجان ۹ از طریق چاه هندیجان ۱۴ تأمین می شود. با پیشنهاد این روش پس از موفقیت آمیز بودن اجرای آزمایشی پروژه با نصب موقت لوله های «چکسون»، سرانجام نصب خط لوله ۲ اینج از Kill Line چاه هندیجان ۱۴ به فضای حلقوی چاه هندیجان ۹ انجام شد و با نصب ادوات روسطحی لازم روی این خط از جمله شیر یک طرفه، شیر دروازه ای، چوک و فشارسنج، چاه هندیجان ۹ از اواخر اسفند ۱۴۰۲ با دبی تقریبی یک هزار بشکه در روز عملیاتی شد.

بیرانوند تصریح کرد: روش فرازآوری با گاز در مقایسه با سایر روش های فرازآوری مصنوعی از جمله پمپ الکتریکی درون چاهی و سرچاهی مقرون به صرفه است، همچنین وجود منبع پرفشار گاز از چاه هندیجان ۱۴ در فاصله کمتر از پنج متر از چاه هندیجان ۹ در سکوی نفتی WHP-07 و نبود نیاز به ساخت واحد تقویت فشار، از دیگر مزایای استفاده از این روش به شمار می رود.

گفتنی است در برخی چاه ها با گذشت مدت زمانی از شروع تولید، به دلیل افت فشار مخزن و کاهش شاخص بهره دهی و در نتیجه کاهش توان تولید، انتقال نفت به سطح با دبی مطلوب به صورت طبیعی میسر نیست. در این شرایط، برای احیای چاه یا افزایش توان تولید، از روش های فرازآوری مصنوعی استفاده می شود.

فرازآوری با گاز (Gas Lift) از روش های فرازآوری مصنوعی است که با هدف احیا و افزایش دبی بهینه در چاه های نفتی استفاده می شود. در این روش با تزریق گاز به نقاط مشخصی از ستون نفتی چاه، چگالی متوسط سیال کاهش می یابد و با کاهش فشار جریانی، چاه دوباره فعال می شود.