الگوی نامتعارف قراردادهای خودروسازان
تین‌نیوز| شرکت خودروسازی سیتروئن برنامه تولید ۱۲ ماه آینده خود را منتشر کرده که براساس آن در برخی ماه‌های سال فقط ۲ روز تولید خواهد داشت.
شركت خودروسازی‌ای كه در برخی از ماه‌های سال فقط 2روز تولید داشته باشد، مزیت قیمتی نداشته و خودرو را گران‌تر از رقبا تولید می‌كند. این شرایط منجر به ادغام سیتروئن با پژو و تشكیل برندی تازه شد. به‌رغم این واقعیت‌ها، هفته گذشته این خودروساز فرانسوی قراردادی درازمدت با سایپا، به‌عنوان شركت خودروسازی برای تشكیل شركت و تولید مشترك خودرو در ایران امضا كرد.
پرسش مطرح این است كه آیا امضای قرارداد خودروساز غیررقابتی سیتروئن با یك خوردوساز ایرانی، الگوی رفتاری بنگاه‌های ایرانی در تعامل با شركای خارجی در فضای پس از برجام را شكل می‌دهد و آیا در شرایط اقتصادی مقاوتی این قرارداد، الگوی قراردادهای آینده بنگاه‌های ایرانی با شركای خارجی خواهد بود؟ این در حالی است كه اكنون دولت 15هزار میلیارد تومان بدهی جاری به پیمانكاران داشته و سایپا نیز به‌عنوان طرف ایرانی قرارداد با سیتروئن برحسب صورت‌مالی تلفیقی خود 13هزار و 434میلیارد تومان به بازار و بانك‌ها بدهی دارد.
بدهی این شركت كه خودرو را سال‌هاست به دوبرابر قیمت بازار جهانی به مصرف‌كننده ایرانی می‌فروشد، نزدیك به بدهی دولت به پیمانكاران است. از سوی دیگر بانك‌های ایرانی برای تعامل با بانك‌های خارجی ملزم به رعایت استانداردهای بین‌المللی بانكی(بال سه) هستند. براساس این استانداردها، نسبت بدهی یك شركت نباید بیش از 50درصد فروش آن باشد این در حالی است كه نسبت بدهی سایپا به فروش این شركت بیش از 100درصد است و بر این اساس سایپا شركتی پرریسك ارزیابی می‌شود.
با انعقاد قرارداد جدید سیتروئن و سایپا، در عمل آنچه اتفاق افتاده آن است كه قراردادی بین یك شركت غیررقابتی خارجی و یك شركت زیان‌ده داخلی منعقد شده است. شرایط كنونی حاكم بر شركای ایرانی خودروسازان خارجی ناشی از آن است كه اعضای هیأت مدیره این شركت‌ها با تاسیس شركت‌های كاغذی و تحت پوشش این شركت‌ها، قطعات چینی را وارد و سپس با تغییر بسته‌بندی به نام تولید داخلی به شركت‌های بزرگ می‌فروشند.
در این شرایط است كه شركت‌های خودروسازی بزرگ بنابر صورت‌های مالی خود زیان‌ده شده اما اعضای هیأت مدیره این شركت‌ها از طریق شركت‌های كاغذی به‌شدت سود می‌برند. آیا عقد قرارداد بین اینگونه شركت‌های كاغذی داخلی با شركای خارجی، می‌تواند الگوی توسعه صنعتی در فضای پس از برجام باشد؟ باید ببینیم كه در الگوی توسعه صنعتی در فضای پس از برجام به‌دنبال چه چیزی هستیم؟ آیا امضای قراردادهای همكاری شركت‌های غیررقابتی خارجی با شركای زیان‌ده خودروسازی در ایران می‌تواند الگوی مناسبی برای موفقیت و توسعه صنعتی كشور در آینده باشد؟
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.