هایپرلوکال؛ رویکرد جدیدی از برنامه ریزی شهری + عکس

به گزارش تین نیوز به نقل از ایمنا، مرکز فعالیت در یک شهر، یک منطقه پر جنب وجوش، پویا، متنوع، پرانرژی و سرزنده است که خدمات مختلفی همچون خرید، کار، مدرسه، تفریح و تعامل را ارائه می دهد؛ منطقه ای با تراکم جمعیت به نسبت کم، توسعه با کاربری مختلط به جای منطقه بندی و محیطی که به جای اتومبیل یا موتور، توسط عابران پیاده و دوچرخه سواران توصیف می شود. در واقع مرکز فعالیت نامی است که توسط برنامه ریزان شهری برای تعریف نوعی از شهر استفاده می شود که به دنبال تمرکز خدمات به صورت محلی، به جای توسعه شهری پراکنده، به ویژه در شهرسازی پایدار است و در مطالعات جدید به عنوان مکانی تعریف می شود که دارایی های اقتصادی، فیزیکی، اجتماعی و شهری را در یک مقیاس فرامحلی گروه بندی می کند و اغلب ابزاری برای کاهش وابستگی به اتومبیل و سایر اشکال اتلاف انرژی، زمین و مواد است.

مفهوم هایپرلوکالیسم

هایپرلوکالیسم (Hyperlocalism) به برنامه ای اشاره دارد که محصولات شخصی سازی شده متناسب با نیازهای مصرف کنندگان بالقوه را در یک مکان جغرافیایی خاص هدف قرار می دهد و می تواند به یک شهر، محله یا حتی یک بلوک از محله محدود شود. با توجه به اینکه مصرف کنندگان تمایل بیشتری به خرید محلی و طی نکردن مسیرهای طولانی برای تأمین نیازهای خود دارند، تمرکز هایپرلوکالیسم بر خرید محلی است و سازمان های رقابتی این مفهوم را در برنامه های بازاریابی خود در نظر می گیرند.

انواع مراکز فعالیت به شیوه هایپرلوکالیسم

انواع مختلفی از مراکز فعالیت وجود دارد که معمولاً محلی و گاهی هایپرمحلی (هایپرلوکال) هستند؛ مناطق مالی، مراکز شهرها، محله های قابل سکونت و توسعه کاربری های مختلط از جمله مواردی هستند که بیشتر به آنها اشاره می شود.

مرکز شهر مرکز اصلی فعالیت های شهر است و معمولاً به دلیل تردد مداوم در وسط شهرها پدیدار می شود.

توسعه کاربری های مختلط که مشخصه آن واحدهای مسکونی ساخته شده در طبقات بالای واحدهای خرده فروشی و مکان های تفریحی و نزدیک به مدارس، ادارات یا مراکز بهداشتی است که در حال حاضر به عنوان آینده شهرسازی پایدار شناخته می شود.

محله قابل سکونت نیز مشابه توسعه با کاربری مختلط، بعضی از خیابان های شهر را به صورت متمایز برای ارتقای کیفیت زندگی ساکنان بازسازی می کند.

مناطق مالی که پیش از این در حومه شهرها ساخته می شدند، در حال حاضر در بافت شهر ادغام می شوند و در طبقات بالایی یا پایینی واحدهای مسکونی مستقر می شوند تا وابستگی به وسیله نقلیه برای رسیدن به آنها کاهش یابد.

مزایای هایپرلوکالیسم برای جامعه

مراکز فعالیت متمرکز بر هایپرلوکالیسم در مقایسه با پراکندگی شهری مزایای قابل توجهی دارند. این مراکز همواره یک بخش ضروری در ساختن کلان شهرهای کارآمد هستند و اهداف پایداری را در جنبه های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی در بر می گیرند. استعدادها و نیروی کار در کلان شهرها جذب این مراکز می شوند و با اشغال فضای کوچکی از شهر، بازخورد مثبت و با سطح استاندارد بالا از نوآوری ارائه می دهند. همچنین مراکز فعالیت و مناطق پیرامونی آنها فراگیرتر و دردسترس تر هستند و خانوارهای کم درآمد و اقشار آسیب پذیر از این نوع توزیع شهری سود می برند.

یکی از جنبه های ضروری برای هر شکل از برنامه ریزی شهری، درک جریان های اقتصادی است که خدمات عمومی را پشتیبانی می کند و در ساختار تفکیک شده پراکندگی شهری که مالیات نمی تواند حداقل هزینه های عمومی را پوشش دهد، این جنبه با شکست مواجه شده است. اما برنامه ریزی شهری مبتنی بر تراکم متوسط و هایپرلوکالیسم نه تنها قادر به پوشش هزینه های خود است، بلکه مازاد تولید نیز دارد که در تخصیص یارانه به بعضی حوزه ها مانند بهداشت یا آموزش مورد استفاده قرار می گیرد. مطالعات نشان می دهد که شهرسازی فشرده به طور متوسط ۳۸ درصد صرفه جویی در زیرساخت ها و ۱۰ درصد صرفه جویی در خدماتی مانند پلیس، آمبولانس یا خدمات آتش نشانی را به همراه دارد.

حمل و نقل فعال و ایمنی در هایپرلوکالیسم

توجه مراکز فعالیت به شدت بر پیاده روی، دوچرخه سواری و وسایل حمل ونقل عمومی است چراکه بر اساس مفهوم رشد هایپرلوکال، این مراکز محیط هایی هستند که پیاده روی و دوچرخه سواری را در اولویت قرار می دهند. علاوه بر این، مراکز فعالیت احساس تعامل اجتماعی را بین ساکنان افزایش می دهند و با پیشگیری از فعالیت های مجرمانه از طریق نظارت غیررسمی، کیفیت زندگی ساکنان، ایمنی و مهم تر از آن، امنیت درک شده توسط ساکنان را بهبود می بخشند.

معایب هایپرلوکالیسم گرایی

مانند هر روش طراحی شهری، هایپرلوکالیسم گرایی نیز معایبی دارد که بیشتر ناشی از وجود نداشتن مقررات مشخص برای این برنامه شهری است. برای جلوگیری از تبدیل شدن مراکز فعالیت به فضاهای شلوغ و طراحی یک شهر چند قطبی، رشد فرامحلی و مقررات همه جانبه ضروری است. از جمله معایب هایپرلوکالیسم این است که خانه های کنار یک مرکز فعالیت به دلیل تقاضا، گران تر هستند.

علاوه بر این، اگر افزایش خطوط برای ترافیک آلاینده محدود نشود، مراکز فعالیت می توانند به سرعت به مکان های بسیار آلوده تبدیل شوند. راهکار جلوگیری از این امر فراهم کردن فضای بیشتری برای پیاده روی و دوچرخه سواری به جای وسایل نقلیه شخصی و همچنین محدود کردن سیستم های گرمایشی است که با سوخت های فسیلی کار می کنند.

آینده مراکز فعالیت

مراکز فعالیت، فضاهای تعامل اجتماعی سرزنده ای هستند که افراد را جذب می کنند و به آنها امکان می دهند با یکدیگر تعامل داشته باشند و دلیل این مزیت ها را می توان در این حقیقت یافت که بر خلاف یک خیابان، یک بزرگراه هرگز نمی تواند مکانی آرام و جذاب برای زندگی باشد. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ کارمندان در یک مرکز شهری تک قطبی (یک مرکز واحد در هر شهر) متمرکز شده بودند، پس از همه گیری کووید -۱۹، بخشی از این تمرکز، نه به سمت پراکندگی شهری، بلکه به سمت شکلی از تمرکز چند قطبی تغییر کرد، به این معنی که جمعیت شهر به جای تمرکز در یک مرکز فعالیت، در چند محیط اطراف شهر متمرکز می شود که به آن دونات می گویند. این کار مزیت های فراوانی برای تمرکز فعالیت در شهرها فراهم می کند، زیرا نیاز به سفرهای بین شهری و درنتیجه انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهد و به کسب وکار محلی، زندگی های هایپرلوکال و ایجاد جوامع دور از شهر سود می رساند.

بازارهای محلی ونکوور و هایپرلوکالیسم

بازارهای محلی نقش مهمی در امنیت غذایی هایپرلوکال ها و رونق اقتصادی آنها ایفا می کنند. امروزه مردم تمایل بیشتری برای استفاده از محصولات کشاورزی تازه دارند و کشاورزان محلی در تلاش برای در دسترس قرار دادن محصولات تازه خود هستند که این کار از طریق هایپرلوکالیسم و بازارهای محلی امکان پذیر است. مطالعه ای که توسط انجمن بازارهای کشاورزان بریتیش کلمبیا و دانشگاه بریتیش کلمبیای شمالی انجام شد، نشان می دهد که سال ۲۰۲۳ بهترین سال برای این بازارها بوده و بیش از ۲۳۳ میلیون دلار به اقتصاد این استان کمک کرده است و این آمار افزایش ۲۸ درصدی را نسبت به سال ۲۰۱۲ نشان می دهد. در بیشتر نقاط این منطقه تأمین مواد غذایی به واردات از طریق کشتی یا کامیون متکی است که نقص های این سیستم و اتفاقاتی که در دوران همه گیری کووید رخ داد، نیاز به افزایش تولیدکنندگان و بازارهای محلی را بیش از پیش آشکار کرد و توجه برنامه ریزان شهری را به اهمیت بازارهای محلی جلب کرد. علاوه بر این، بازارهای محلی باعث ایجاد موقعیت های شغلی برای افراد بومی و درنتیجه رونق کسب و کار محلی می شود و به توسعه پایدار شهر کمک می کند.

سبزیجات تولید و ارائه شده در بازارهای محلی ونکوور همچون هویج، نخود فرنگی و سبزیجات سالاد علاوه بر طعم بهتر، از کیفیت بالاتری نیز برخوردار هستند زیرا تازه برداشت شده اند و مدت زمان طولانی را در پروسه حمل ونقل طی نمی کنند. اوایل سال جاری یک برنامه موسوم به جعبه غذایی جدید راه اندازی شده است که بازار محلی را به مناطق کشاورزی گسترش می دهد و زمینه ارتباط مستقیم بین کشاورز و مشتری را فراهم می کند، به این ترتیب که مردم می توانند جعبه های غذایی موردنیاز خود شامل سبزیجات سالاد، شلغم، اسفناج، توت فرنگی، هویج و موارد دیگر را پیش سفارش کنند و در طول تابستان هر هفته آن ها را از بازار تحویل بگیرند.