روزگاری که اتوبوس سواران لژنشین بودند

سپهرزاد در ادامه می گوید: «مردم برای سوار شدن به این اتوبوس ها صف می کشیدند چون معتقد بودند طبقه دوم اتوبوس ها لذت سواری را دو برابر می کند. آنها به کنایه می گفتند طبقه بالا به دلیل زاویه دید مناسبی که دارد مثل لژ سینماست و کسانی را که طبقه دوم اتوبوس می نشستند لژنشین می نامیدند.»

راننده با صدای ضرب اتوبوس را نگه می داشت

این شهروند که در کنار پدرش رانندگی اتوبوس های دو طبقه را تجربه کرده می گوید: «این اتوبوس ها کلاج نداشت و رانندگی با آن خیلی آسان بود. راننده داخل یک کابین می نشست و شاگرد طبقه بالا می رفت و هر وقت کسی می خواست پیاده شود شاگرد روی داشبورد ضرب می گرفت تا راننده ماشین را نگه دارد. البته برخی اتوبوس ها که درشان از عقب باز می شد زنگ داشتند که شاگرد پیاده شدن مسافران طبقه بالا را با به صدا درآوردن زنگ به اطلاع راننده می رساند.»