یک مسئله اخلاقی آزاردهنده در بازار حمل و نقل هوایی ایران که رقابت کمی در آن وجود دارد و همچنین طرف عرضه به مراتب پایین تر از سطح تقاضای بالفعل است، اخلاق قیمت گذاری است تا شرکت های هواپیمایی گاهی قیمت ها را آنقدر بالا نبرند و اعتماد عمومی را زیر پا نگذارند؟
آیا شرکت های هواپیمایی و فرودگاهها می بایستی هزینه تامین امنیت را به بخش های نظامی، انتظامی و حفاظتی در هوانوردی بپردازند در حالیکه از طریق انواع مالیات ها این بها را قبلا به دولت پرداخت کرده اند؟
برای اینکه بتوانیم به روشی اخلاقی به مسئولیت های خود در صنعت هوانوردی توجه کنیم نیاز است بدانیم نظام اخلاقی ما بر چه مبناهایی استوار است.
تذکر دهندگان هوانوردی معمولاً در موقعیت هایی قرار می گیرند که با توجه به مصالح ملی، غیرت، همیت، وجدان و مسئولیت حرفه ای شخصی خود، مسائل هوانوردی را مشفقانه و خیرخواهانه متذکر شوند تا این فرهنگ نظارت و مسئولیت همگانی نوعی بازدارندگی اخلاقی درونی در همه بخش های صنعت هوانوردی کشور ایجاد کند.
برای شفافیت و اجرای کامل اخلاق حرفه ای و تخصصی در صنعت هوانوردی ایران ما نیاز به یک نظام نامه اخلاقی مبتنی بر ارزش های خودمان متشکل از کدهای اخلاقی، ملی، حرفه ای، سازمانی و شرکتی داریم.
کلیه افراد شاغل در صنعت هوانوردی به تناسب اختیارات و حوزه کاریشان مسئولیت دارند که ممکن است اقداماتشان باعث حفظ یا نجات و یا آسیب های مالی و جانی شوند.
رئیس سازمان هواپیمایی از تامین تجهیزات و قطعات ۱۳ هزار پهپاد توسط بخش خصوصی خبر داد و گفت: وقتی مردم پای کار می آیند یک اهرم بسیار قوی فنی، اقتصادی و دانشی پیوست کارها می شود.
کلیرهاوس یا اتاق تهاتری از مفیدترین واحدهای یاتا محسوب می شود.
به نقش مهم دبیر هیئت مدیره به عنوان عضو غیرموظف هیئت مدیره در شرکت های هواپیمایی ایران نیز اصلا توجهی نشده است.
رئیس سازمان هواپیمایی کشوری با تاکید بر اینکه صنعت هوانوردی مردم پایه است گفت در حال حاضر حدود ۵۰ درصد شرکت های هواپیمایی به بخش خصوصی تعلق دارد.
