کودکان خود را در آغوش نگیرید!(کاهش خطرات سفرهای هوایی کودکان)

وبلاگ تین نیوز | به نظرشما كودكان زیر دوسال باید صندلی و سیستم مهاربند مستقل در هواپیما داشته باشند و یا می توانند در آغوش والدین خود به سفر هوایی ادامه دهند؟
این نوشته شمارا با خطرات سفرهای هوایی كودكان آشنا می‌كند. لازم به ذكر است كه استفاده از صندلی و مهاربند مستقل برای كودكان زیر 2سال هم اكنون یك توصیه به والدین است ولی قانون نیست.
در مارس 2009ساعت14:30 بعد از ظهر یك فروند هواپیمای پیلاتوس -12 درحال تغییر جهت به فرودگاه مونی برت دربوت، ایالات مونتانا بود كه در باند شماره 33فرودگاه مذكور پایین آمد و در انتهای آن با زمین برخورد كرد.
دراین سانحه خلبان و هر 13 سرنشین كشته شدند و هواپیما بر اثر اصابت با زمین و حریق پیش از سانحه از هم متلاشی شد. هواپیما عازم فرودگاه ارویل مانیسیپال واقع دركالیفرنیا بود و در ساعت 12:10 تحت آیین نامه پرواز كور پرواز می­كرد.
هواپیما­ی مذكور دارای دو صندلی برای دو خلبان و هشت صندلی برای سرنشینان بود. دو صندلی ویژه سرنشینان رو به عقب و شش صندلی بقیه رو به جلو هواپیما قرار داشتند. تمام صندلی­های خلبانان و سرنشینان مجهز به مهاربند های كمر تا شانه بودند.
از 13سرنشین 6 بزرگسال و 7 كودك (1تا 9سال) بودند و دلیل آنكه پرواز با یك خلبان انجام می­شد هشت صندلی در كابین و یك صندلی در كاكپیت برای مسافران آماده شده بود. بدین ترتیب شمار سرنشینان از تعداد صندلی­های موجود بیشتر بود. به جز خلبان و سرنشین كناری او شورای ایمنی حمل و نقل ملی امریكا نتوانست موقعیت اصلی نشستن بقیه سرنشینان را مشخص كند. اما اجساد كودكان در نقطه‌ای بسیار دور از محل سانحه پیدا شد و این مساله حكایت از آن داشت كه كودكان احتمالا از هواپیما به بیرون پرتاب شده بودند. زیرا آنان را با كمربند ایمنی نبسته و یا این كار به طور نامناسبی صورت گرفته بود. 

مقررات كمربند ایمنی
دراكتبر 1971سازمان هواپیمایی كشوری آمریكا موسوم به (اف ای ای) مقررات كمربند ایمنی را اصلاح نمود تا موقعیت این سازمان را نسبت به كاربرد كمربند­های ایمنی مشخص و روشن سازد. این قانون می­گوید:
"هنگام برخاستن و فرود وسایل نقلیه هوایی غیرنظامی ای كه در ایالات متحده ثبت شده­اند هرسرنشین مستقر درآن باید بر یك صندلی بنشیند و یا با كمربند ایمنی به نحو مطلوب به صندلی بسته شده باشند یا با كمربند ایمنی در جایشان محكم بسته شده باشند."

حمایت از سرنشینان هواپیما
به هر حال شورای ایمنی حمل و نقل ملی نگران آن است كه اگر (اف ای ای) همچنان اجازه دهد دوسرنشین از یك صندلی و یك سیستم مهاربند ایمنی استفاده كنند،بی­شك از ایمنی در شرایط بحرانی بهره­مند نخواهد شد. كابرد مناسب مهاربند یكی از اساسی ترین و مهمترین اصول نجات است. شورای ایمنی حمل و نقل ملی در 31 اكتبر 1993 توصیه­هایی منتشر كرد كه از نتایج سانحه یك فروند هواپیمای پایپر -30 در لوئیزیانا به دست آمد. دوكودك 4 ساله و 10 ماهه آن پرواز از سیستم مهاربند كودكان استفاده كرده بودند. شورا نشان داد كودكان به دلیل استفاده از مهاربند ویژه كودك به جای كمربند ایمنی بزرگسال نجات یافتند. توصیه نامه ایمنی شورا همچنین به ذكر دو سانحه پرداخت كه نشان می­داد كودكی كه در آغوش فرد بزرگسالی قرار داشته و هردو آنان با كمربند ایمنی بزرگسالان در جای خود بسته شده بودند. متحمل زیان‌ها و و جراحات شدیدی گردیدند. در سانحه اول كودك كشته شده بود و فرد بزرگسالی كه او را در آغوش نگه داشته بود، با وجود جراحات شدید زنده ماند. در سانحه دیگر كودك و فرد همراه و هیچ كدام زنده نماندند.
شورای ایمنی حمل و نقل ملی اعلام كرد بزرگسالان دراین سوانح به غلط گمان می‌كردند اگر كمربند­های ایمنی خود را به كودكانشان ببندند، از آنان بیشتر محافظت خواهند نمود.
اما صدمات وارد بر كودكان احتمالا بر اثر وزن والدین آنها ایجادشده بود.
یكی از دو سانحه‌ای که در نامه مربوطه به توصیه‌های ایمنی تا این تاریخ ذكر شده بود، اشاره به كودك 3 ساله‌ای داشت كه بایددر صندلی خود قرار می­گرفت. شورای ایمنی حمل و نقل ملی به برسی سانحه تازه تری پرداخت كه شرایطی مشابه قبل داشت. به بیان دقیق تر، در 3 ژوئن 2008 یك فروند هواپیما تیبی ام -700 از مسیر خود منحرف و تحت تاثیرباد پشت دچار واماندگی و سقوط گردید. خلبان و مادر این كودك در این سانحه دچار جراحت كمتری شدند. اماكودك كشته شد. شورای ایمنی حمل ونقل ملی اعلام كرد كه عدم مهار مناسب كودك در شدت جراحات وارد بر او دخالت داشته است.
در 19جولای هواپیمای خطوط هوایی یونایتد بر اثر خرد شدن تیغه‌های موتور در سیوسیتی آیووا به زمین برخورد كرد. از مجموع 296 سرنشین این هواپیما 111نفر جان باختند و 47 نفر دچار جراحت شدیدی شدند، 125 جراحات كمتری برداشتند و 13 نفر مجروح نشدند. چهار كودك 11 تا 26 ماهه در هواپیما بودند كه درآغوش والدینشان قرار داشتند. كودك23 ماهه‌ای جان باخت و به 3 كودك دیگر جراحات جزئیی وارد شد. به والدین آنها توصیه شده بود در حالی كه خودشان با كمربند ایمنی به صندلی بسته شده اند، هنگام بروز سانحه كودكان را بر كف هواپیما قرار داده و در همان حالت نگه دارند.
(اف.ای.ای) در 20 اكتبر 2005 اعلام كرد كه از به كارگیری سیستم­های مهاربند كودكان در وسایل نقلیه هوایی به شدت حمایت می­كند و آموزش عمومی را آغاز كرده تا همگان در خصوص اهمیت استفاده ازسیستم مهاربند كودكان افزایش یابد. با این همه (اف. ای. ای) همچنین اعلام كرد كه اجبار به استفاده از سیستم مهاربند كودكان قیمت خالص سفرخانواده­­هایی با كودكان زیر2 سال را افزایش می‌دهد. بدین ترتیب (اف. ای. ای) نتیجه گرفت كه این افزایش نرخ سفر، خانواده­ها را از شبكه حمل و نقل هوایی به سوی شبكه حمل و نقل زمینی سوق می­دهد كه درعین حال به افزایش خالص كل مرگ و میر سوانح حمل و نقلی می‌انجامد. در دسامبر 2006 شورای ایمنی حمل و نقل ملی متوجه شد طی 12 سال گذشته (اف. ای. ای) پیوسته با اقدامات مناسب شورا درخصوص توصیه های مهاربند كودكان مخالف بوده و البته هیچكدام نتوانسته بودند دیگری را در این موضوع متقاعد نمایند. در نتیجه شورای ایمنی حمل و نقل ملی همچنان معتقد است كه برای كودكان كمتر از 2 سال باید همان میزان ایمنی تامین شود كه برای تمام افراد درون هواپیما تامین می­گردد.