مدیریت شرکت‌های هواپیمایی در شرایط پیچیده
عصر حاضر را می‌توان با دو مشخصه اصلی یعنی شتاب فراوان و افزایش عدم‌قطعیت تعریف کرد. شرکت‌های ایرانی همچون سازمان‌های خارجی با محیط پیچیده‌ای در تعامل هستند. پیچیدگی‌ها، هم ناشی از تعدد عوامل محیطی و هم ناشی از رفتارهای سریع و تغییر جهت‌های ناگهانی و گسسته این عوامل است. تحریم‌های ظالمانه اقتصادی و تغییرات پیوسته در آن‌ها، ایرلاین‌های ایرانی را با مسائل و مشکلات مختلفی مواجه ساخته است. یکی از مشکلات شرکت‌های هواپیمایی ایران، ساختاردهی نظام سازمانی با روش قطعیت‌گرای سنتی است که باعث شده با ساختارهای مکانیکی و غیرمنعطف روبه‌رو باشیم که نمی‌توانند خود را با دنیای واقعیات و دنیایی سراسر از بی‌نظمی و تلاطم تطبیق دهند. این ناسازگاری سبب کاهش کارایی و صرف هزینه‌های زیاد و ایجاد هماهنگی تصنعی بین سازمان و محیط می‌شود.
