گردشگری پل ارتباطی میان ملت ها و تمدن ها

 گردشگری به‌ عنوان بزرگ ‌ترین و متنوع‌ ترین صنعت در جهان است. بسیاری از کشورها آن را منبع اصلی درآمد، اشتغالزایی و رشد بخش خصوصی و توسعه اقتصاد می‌دانند که به ‌طور مستقیم و غیرمستقیم به عنوان بخشی از فرآیند ارتباطات جهانی، نقش اساسی در ایجاد شناخت و توسعه میان ملت‌ ها ایفا می‌کند.

به‌ عنوان بزرگ ‌ترین و متنوع‌ ترین صنعت در جهان است. بسیاری از کشورها آن را منبع اصلی درآمد، اشتغالزایی و رشد بخش خصوصی و توسعه اقتصاد می‌دانند که به ‌طور مستقیم و غیرمستقیم به عنوان بخشی از فرآیند ارتباطات جهانی، نقش اساسی در ایجاد شناخت و توسعه میان ملت‌ ها ایفا می‌کند.

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح یکشنبه 11 تیر 1396 داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

گردشگری قدرتمندترین ابزار رشد و توسعه اقتصادی
گردشگری یکی از قدرتمندترین ابزار رشد و توسعه اقتصادی در طول دهه های اخیر بوده است. بیشترین تأثیر گردشگری در زمینه رشد اقتصادی، ایجاد درآمد و اشتغالزایی به شمار می رود. این صنعت همچنین دارای آثار اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی نیز و به تبع، دارای کارکردهای مثبت و منفی است که دولت ها باید با برنامه ریزی و راهبرد صحیح منافع را به حداکثر و سوءکارکردها را به حداقل برسانند.

روزنامه«آرمان» در مطلبی با عنوان«گردشگری ایران مشتری ‌مدار نیست» به گفت وگو با اردشیر اروجی، کارشناس حوزه گردشگری پرداخت و نوشت: صنعت گردشگری بسیار درآمدزا و اشتغال ‌زاست، مشروط بر اینکه امکانات و زیرساخت ‌ها برای رونق و توسعه آن فراهم باشد. در ایران سه حوزه گردشگری داخلی، ورودی و خروجی مشکلات متعددی دارند. مهم‌ترین مساله‌ای که مانع رونق و توسعه گردشگری می‌شود، عدم ایجاد یک پایگاه آماری صحیح است. ایران با فقدان مدیریت علمی گردشگری رو‌ به‌روست. به عبارت دیگر افراد توانمندی فارغ ‌التحصیل رشته گردشگری هستند، اما افراد دیگری مدیریت این حوزه را بر عهده دارند.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم: چهار عامل دسترسی آسان، اماکن اقامتی مناسب، جاذبه گردشگری و تبلیغات گسترده بر جذب گردشگران تاثیر دارند. به نظر بنده اصلا ساختار گردشگری داخلی مناسب نیست. بر اساس اعلام مرکز آمار ایران گردشگران داخلی در تابستان فقط پنج تا شش‌درصد هتل‌ها را اشغال می‌کنند و این در حالی است که ما حدود 38 تا 40‌میلیون گردشگر داخلی در تابستان داریم. تمامی این موارد بر صنعت گردشگری داخلی تاثیر می‌گذارند و مانع ترغیب مردم به سفرهای گروهی می‌شوند.

از سوی دیگر، تورها به‌رغم داشتن مجوز از سوی نیروهای انتظامی به مشکل می‌خورند. تمامی این موارد در رونق‌بخشی به گردشگری داخلی اثر نامطلوب دارد، چون مسافران در سفرها قصد گوش دادن به موسیقی را دارند و در صورت ممانعت، سفر با وسیله شخصی را ترجیح می‌دهند و این مساله کار نیروی انتظامی را سنگین‌تر می‌کند، چرا که آمار تصادفات بالا می‌رود و حفاظت جاده‌ها سخت‌تر می‌شود، چون همه با وسایل شخصی به سفر می‌روند.

روزنامه«شرق» در یادداشتی با عنوان«خرمشهرها را زنده کنیم دریا را دریابیم» که به قلم زهرا احمدی پور معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی نگاشته شد، آورد: مغروقه‌ها و مین ‌ها و گل و لای، میهمان ناخوانده اروندند و بحث احیای اروند هنوز محل اختلافات سیاسی با کشور عراق است. اگر همت عالی داریم و موانع فوق را مرتفع کنیم، فقط از محل توسعه گردشگری دریایی می‌توان خرمشهر و آبادان را به دوره‌ای طلایی‌تر از قبل بازگرداند.

این شعار و رؤیا نیست؛ بلکه گزاره‌ای است عملیاتی و مقدور. برای توسعه گردشگری دریایی در این دو شهر هر آنچه نیاز داریم در داخل موجود است. فقط باید زخم جنگ از چهره اروند بزداییم. ما توسعه گردشگری دریایی فقط برنامه‌ای برای دو شهر نیست. سراسر سواحل شمالی کشورمان، از آستارا تا بندر ترکمن و سواحل جنوبی‌مان، از خرمشهر تا پسابندر در سیستان و بلوچستان و جزیره‌های زیبای‌مان در خلیج فارس و دریای عمان ظرفیتی بزرگ اما بلااستفاده برای توسعه پایدار دریاپایه هستند.

توسعه پایدار گردشگری دریایی همان ‌قدر که می‌تواند فقرزدا و شغل‌آفرین باشد، می‌تواند یک حلقه به حلقه ‌های تأمین امنیت کشور بیفزاید. خلیج فارس و دریای عمان می‌تواند و باید روزی از شر ناوهای بیگانه غربی رها شود.

روزنامه«دنیای اقتصاد» با درج یادداشتی با عنوان« جریان جهانی گردشگری» می نویسد: یکی از مهم‌ترین مسائل تغییر در دیدگاه مسوولان به‏ عنوان مهم‌ترین و اثرگذارترین عنصر در توسعه گردشگری است؛ چرا که هیچ فعالیتی در قلمرو سیاسی کشور به‌ ثمر نمی‏نشیند مگر اینکه توجه حاکمیت را به دنبال خود داشته باشد. در این بین گردشگری از این قاعده مستثنی نبوده و نیازمند توجه حاکمیتی برای توسعه است که خوشبختانه در این دوره به گردشگری به‏ عنوان یکی از راه‏های توسعه و یکی از مزیت‏ های برتر کشور توجه جدی ‏تری شده است. شاهد این موضوع توجه مقام معظم ‌رهبری به این عرصه در توصیه‏ ها و سخنرانی‏ های خود برای توجه به گردشگری و برنامه ششم توسعه که در آن به گردشگری توجه ویژه شده است و نیز برنامه‏های متعددی است که در دولت برای ارتقای جایگاه گردشگری به اجرا درآمده است.

ناصر رضائی عضو هیات ‌علمی پژوهشکده گردشگری در ادامه این یادداشت آورده است:‌ توجه به گردشگری در دیپلماسی عمومی و توسعه دیپلماسی گردشگری به‏عنوان ابزار و عامل توسعه روابط با سایر کشورها. البته در این قسمت باید به چند نکته توجه جدی کرد: اول اینکه برای ورود گردشگر اولویت‌ بندی در سطوح منطقه‏ ای و بین‏المللی صورت گیرد؛ دوم بخش ‌‌بندی بازار گردشگری است که باید گروه‏ های هدف شناسایی شده و برای ورود آنها برنامه ‏ریزی کرد؛ سوم اینکه گردشگری انبوه به هیچ‌ عنوان مورد توجه نباشد، بلکه بیشتر به طرف گردشگری آرام و پایدار باید حرکت کرد و چهارم اینکه اولویت‌بندی نوع گردشگری(به‏ عنوان مثال گردشگری مذهبی، طبیعی، میراثی، سلامت و با ملاحظات خاص ورزشی) هم در دستور کار قرار گیرد که به‌ نظر می‏رسد همگی اینها در برنامه ‏های سازمان متولی گردشگری کشور قرار دارد.

این روزنامه همچنین در یادداشتی دیگر با عنوان« گردشگری ایران روی گیشه‌های اتریش»‌آورده است: فصلنامه سوسایتی اتریش در تازه ‌ترین شماره خود پرونده‌ای 20 صفحه‌ای را به روابط بین ایران و اتریش و نیز وضعیت گردشگری ایران اختصاص داده است. ایران از نظر امکانات و زیرساخت‌ های گردشگری، دارای بیش از 1150 هتل در استانداردهای متفاوت، 1345 میهمان‌ پذیر، 662 هتل آپارتمان، بیش از 4380 دفتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی، 14 شرکت خدمات هوایی، 10 شرکت حمل ‌ونقل ریلی، 300 بازارچه ثابت صنایع دستی و سوغات، 411سفره خانه سنتی، 2150 رستوران و پذیرایی بین راهی و 102 مجتمع خدماتی بین راهی است.

مرتضی رحمانی موحد معاون گردشگری در ادامه این یادداشت می نویسد: در کل دولت یازدهم حدود ٢٠ میلیون گردشگر خارجی از ایران دیدن کرده‌اند و از این مسیر حدود 35 میلیارد دلار درآمد ارزی عاید کشور شده است. در دوره دولت یازدهم ایران در ورود گردشگران خارجی میانگین سالانه 10 درصد رشد داشته است. اقبال گردشگران خارجی به ایران همچنان روبه رشد است و ادامه دارد؛ به نحوی که بنا به گزارش‌ ها، هتل ‌های اصفهان و شیراز و... برای 6 ماه آینده رزرو است.

روزنامه«خراسان» در گزارشی با عنوان«گردشی در کسب و کارهای گردشگری» آورده است: ساده ترین نوع کسب و کار در حوزه گردشگری راه اندازی آژانس مسافرتی است. سایت ها و مراجع تهیه و رزرو بلیت هم نوع دیگری از ایده هاست که البته به سرعت رو به رشد هستند. برخی نیز ایده اپلیکیشن های مسیر یابی را در سر می پرورانند که می تواند علاوه بر پیشنهاد کوتاه ترین مسیر، محل اقامت بین راه و ترتیب مناسب سفر را پیشنهاد دهد. در واقع یک بانک اطلاعاتی جامع در قالب یک اپ به مردم عرضه می شود. برخی نیز در اندیشه کاستن از هزینه حمل و نقل و اقامت، سامانه های همسفریابی ایجاد می کنند.

در ادامه می خوانیم: یک گردشگر دنبال تجربیات بکر است. این همان گردشگری تجربیات خاص است. شما یک یا نهایتا دو بار از دیدن یک آبشار بزرگ یا دیوار چین یا سی و سه پل لذت می برید. اما تجربه یک شب زندگی در اتاقی کنار گاوداری یا خوردن شیری که خودتان دوشیده اید تجربه ای است که می تواند بارها شما را به یک منطقه خاص بکشاند.

روزنامه«گسترش تجارت»‌ با انتخاب یادداشتی با عنوان«توسعه گردشگری دریایی مانع خروج ارز»‌ نوشت: گردشگری دریایی یکی از حلقه‌های گمشده صنعت گردشگری کشور است. بسیاری بر این عقیده‌اند که به دلیل موازین عرفی و اخلاقی نمی‌توان از این حوزه استفاده کرد، اما ایجاد پلاژهای شنا به طور مجزا برای زنان و مردان، رعایت قوانین در هنگام توسعه گردشگری دریایی و فعال کردن حوزه‌های مختلف گردشگری دریایی به طور قانونی و اسلامی این نگرانی‌ها را رفع می‌کند.

صبا رضایی در ادامه این یادداشت می نویسد: حقیقت آن است که کارشناسان به تازگی متوجه شده‌اند استفاده از ظرفیت‌های گردشگری دریایی ارتباطی با قانون‌شکنی ندارد و بستگی به نحوه تکمیل زیرساخت‌ها و توسعه این حوزه از گردشگری دارد. گردشگری دریایی شامل حوزه‌هایی مانند گردشگری ساحلی، عرشه و ورزشی می‌شود. این حوزه خود زیرشاخه گردشگری آبی است. کروزهای دریایی با استفاده از غذاهای متنوع، جشنواره ‌ها و آیین‌ های مختلف و کنسرت‌های موسیقی که روی عرشه برگزار می‌شود، گردشگری عرشه را تشکیل می‌دهند. به جز آن می ‌توان تورهای چند روزه دریایی با استفاده از کروزها و کشتی‌های دریایی برگزار کرد و نوار ساحلی جنوب و شمال کشور را به گردشگران نشان داد.

 ریزگردهای بحرانی و تبعات زیان بار اقتصادی
پدیده موسوم به گرد و غبار در حال حاضر به یکی از مهمترین معضل ‌های زیست‌ محیطی نه‌ تنها در ایران بلکه در سطح جهان تبدیل شده است. ریزگردهای بحرانی که به غیر از مشکلات اجتماعی، تبعات زیان بار اقتصادی و جبران ناپذیری برای تولید نیز به همراه خواهد داشت. منشأ خارجی کانون ‌های گرد و غبار به عنوان اصلی ‌ترین عامل بروز این پدیده در کشور هستند که همکاری ‌های بین ‌المللی می‌تواند در راستای شناسایی کانون‌ های گرد وغبار و کنترل آنها موثر باشد.

روزنامه«جام جم» با درج یادداشتی با عنوان«گرد وغبار زدایی با دیپلماسی» می نویسد: محیط‌ زیست از مقوله ‌های بدون مرز است. یعنی وقتی با پدیده‌ای مانند گردوغبار یا چالش ‌های بین ‌المللی مانند حقابه رودخانه ‌ها و تالاب‌های مرزی، بیماری‌های حیات وحش، آلاینده‌های دریایی و مانند اینها مواجه می‌شویم، نمی‌توانیم آن را صرفا در چارچوب‌های داخلی و بدون دیپلماسی محیط ‌زیستی حل و فصل کنیم. اگرچه همگرایی جهانی به‌ منظور کنترل گردوغبار از اولویت‌ های ملی برای ایران است، ولی باید توجه داشت که عملکرد کشورهای منطقه بخصوص ترکیه، عراق و افغانستان از اهمیت خاصی برخوردار است و به همین دلیل مشارکت نهادهایی نظیر سازمان ملل ضروری است.

اصغر محمدی فاضل کارشناس محیط زیست در ادامه می نویسد: مطالعات نشان می‌دهد حدود یک‌چهارم از بالغ بر 4 میلیارد تن گرد و غباری که موجب بروز مشکلات محیط‌زیستی جهان شده، با فعالیت‌های انسانی مرتبط است. البته توفان‌های گردوغبار در استان‌های شرقی و جنوب غربی ایران سابقه تاریخی دارند ولی در طول سال‌های گذشته بر شدت و توالی آن افزوده شده است. پدیده درد سرساز گرد و غبار به بارزترین شکل نشان داده که بسیاری از مسائل محیط‌زیستی خاستگاهی فراسوی مرزها دارند و مقابله با آنها نیز یک اراده بین‌ المللی می‌طلبد. اجلاس تهران دریچه‌ای است که پیام این اراده ملی را به آن سوی مرزها مخابره می‌کند.

روزنامه«ایران» با انتخاب گزارشی با عنوان«زندگی زیر غبار» آورده است: در حالی که تهران در تدارک میزبانی کنفرانس بین‌المللی گرد و غبار سازمان ملل و حضور مسئولان بیش از 30 کشور جهان و سازمان‌های بین‌المللی است، تا چاره‌ای برای معضل رو به رشد گرد و خاک در منطقه بویژه در ایران بیابد، گردو غبار شدید در سیستان، بیش از هزارنفر را به مراکز درمانی کشاند و زندگی مردم را در شهرهای زابل، زهک، هامون، نیمروز، هیرمند و زاهدان عملاً مختل کرد. شدت گرد و غبار برخاسته از افغانستان که چند روزی است جنوب شرق ایران را فرا گرفته روز گذشته به حدی بود که بسیاری از مردم ترجیح دادند از خانه خارج نشوند.

با شدت گرفتن گرد و خاک از جمعه تا شنبه افزون بر هزار نفر به مراکز درمانی منطقه سیستان مراجعه کردند. 65 نفر از این افراد در مراکز درمانی بستری و بقیه به صورت سرپایی درمان شدند. مردم باید در صورت خروج از منزل از ماسک استاندارد «ان 95» استفاده کنند تا آسیب‌های گرد و خاک را تا حدودی کاهش دهد. بررسی تصاویر ماهواره‌ای نشان می دهد از روز 6 تیر ماه توده وسیعی از گرد و خاک از یک منطقه تالابی خشک شده در استان نیمروز افغانستان بلند شده و بخش‌های وسیعی از افغانستان را در برگرفته که فقط مقداری از آن به ایران رسیده اما گرد و خاک به مدت 5 روز در سیستان ادامه داشت تا جایی که شدت آن روز جمعه و شنبه بیشتر شده است.

روزنامه«جوان» در گزارشی با عنوان« اهواز در غم غبار و رنج دما» آورده است: دمای هوا طی چند روز گذشته در استان خوزستان در سایه 54 درجه و در آفتاب به 67 درجه رسید تا شرایط ویژه در برخی شهرهای این استان اعلام شود. شدت گرما مردم را در این شهرها عملاً خانه‌نشین کرده و وجود گرد و غبار نیز بر میزان مشکلات ساکنان این استان افزوده است. پدیده دمای بالا به ندرت اتفاق می‌افتد، این افزایش دمای 54 درجه نیز بعد از 15سال اتفاق افتاد. افزایش دما شرایط را برای خوزستان‌نشینان بسیار سخت و طاقت‌فرسا کرده است. لازم است تا دولتمردان در این شرایط نامطلوب دمایی تمهیدات ویژه‌ای را برای کار و زندگی شهروندان در این شهر در نظر بگیرند. کاهش و تغییر ساعت کاری، کاهش تعرفه ‌های حامل‌های انرژی، اقدامات بهداشتی و ارائه خدمات ویژه در نقاط با دمای بالا باید هرچه سریع‌تر در دستور کار مسئولان برای مردم این استان قرار گیرد، چراکه سازمان هواشناسی افزایش دما را برای روز‌های آینده هم پیش‌بینی کرده است.

روزنامه«آرمان» با درج گزارشی با عنوان«گرما با چاشنی گرد و غبار در خوزستان» می نویسد: هر چند روز گذشته اندکی از دمای هوای اهواز کاسته شد، اما همچنان این شهر که در روز‌های اخیر به عنوان گرم‌ترین شهر جهان معرفی شده است، بالاترین دما را در میان شهر‌های کشور دارد. از طرف دیگر، پیش‌بینی می‌شود موج جدید گرمای هوا از دوشنبه به اهواز برسد و چاشنی این گرمای طاقت‌ فرسا گرد و غباری است که از عراق به این شهر جنوبی ایران وارد می‌شود. همزمان با اوجگیری گرما در اهواز و در حالی که در روز‌های اخیر تعدادی از ساکنان این شهر و دیگر شهر‌های استان خوزستان به دلیل گرمازدگی راهی بیمارستان شدند، هشدار‌هایی درباره اشعه فرابنفش نیز داده شده است. مسئول بهداشت پرتوهای وزارت بهداشت به تازگی عنوان کرده است که اهوازی‌ها در معرض سرطان پوست و آب مروارید قرار دارند.

در ادامه می خوانیم: حال و هوای اهواز آن‌ چنان خبرساز شده که رسانه ‌های جهانی اعلام کردند این شهر در روز‌های گذشته گرم‌ترین دمای تاریخ کره زمین را ثبت کرده است. روزنامه واشنگتن پست به نقل از موسسه هواشناسی فرانسه نوشت که اهواز روز پنجشنبه با گرمای حدود 54 درجه سانتیگراد رکورد گرمای هوا در جهان را شکست. این پرتوها تقریبا اولین و شایع‌ترین عامل آسیب ‌های پوستی و سرطان پوست هستند، همچنین باعث بروز آب‌مروارید در افراد می‌شوند و عامل پیر پوستی زودرس نیز هستند. عمده ‌ترین ابزار برای کاهش ابتلا به این بیماری‌ها اطلاع ‌رسانی و بالا بردن سطح بهداشت مردم است. مردم برای اینکه خود را از پرتوهای فرابنفش خورشید حفظ کنند.

روزنامه«اعتماد» در گزارشی با عنوان« اهواز در آتش، زابل زیر خاک» نوشت: بعد از رکوردشکنی جهانی دمای اهواز، دیروز زابل هم به خاطر آغاز توفان ١٢٠ روزه معروف سیستان، خبرساز شد. در کنار سیستان، گرمای شدید اهواز نیز همچنان درحال رکوردزنی است و دیروز به ٥٤ درجه رسید. اما خیلی‌ها معتقدند که دمای هوا در این شهر بسیار بیشتر از این رقم‌هاست. معیار اصلی سنجش دما در همه دنیا، میزان دمای هوا در سایه است، دمای استان خوزستان در سایه ٥٤ و در آفتاب ٦٧ درجه است. هر سال در زابل بادهای موسمی زندگی مردم را مختل می‌کند ولی با این حال مسوولان هیچ اقدام خاصی برای کاهش آثار این پدیده طبیعی انجام نداده‌اند. امسال هم از روز جمعه و با شدت گرفتن وزش باد ١٢٠ روزه، راه‌ های بین ‌شهری و به ‌خصوص در روستاها، عملا غیرقابل استفاده شده‌اند. به نظر می رسد آمار باید خیلی بیشتر از اینها باشد چون گرد و غبارخیلی شدید است. البته این بادها طبیعی است ولی به هر صورت می‌شود با اتخاذ تدابیری مانند کاشت درختان گز یا مالت ‌پاشی، از انتشار آنها جلوگیری کرد.

 آسیب های اجتماعی و راهکارهای مهار آن
مساله مربوط به آسیب های اجتماعی از دیرباز در جامعه بشری از توجه خاصی برخوردار بوده است. همزمان با گسترش انقلاب صنعتی و دامنه نیازمندی ها، محرومیت های ناشی از عدم امکان برآورده شدن خواسته ها و نیازهای زندگی موجب گسترش شدید و دامنه‌دار فساد، تبهکاری، سرگردانی، دزدی و انحراف جنسی و دیگر آسیب ها شد که می بایست با برنامه ریزی دقیق و عزم ملی، نسبت به ریشه کنی آنها اقدام های لازم و بایسته صورت گیرد.

روزنامه«شهروند» در گزارشی با عنوان «گمشده‌ای به ‌نام آسیب اجتماعی»‌به بررسی روش های جلوگیری شیوع آسیب‌ های اجتماعی پرداخت و نوشت: عصبانیت، اعتیاد، طلاق، فقر، بیکاری، فساد و بسیاری از عوامل دیگر به‌ عنوان آسیب‌ های اجتماعی شناخته می‌شوند، شاید این سوال را از خود بپرسید که چه رابطه‌ای میان فقر و آسیب‌های اجتماعی وجود دارد. با نگاهی به وضع کنونی جامعه متوجه این مهم می‌شویم که نه دیگر آن امنیت اخلاقی در بین مردمانش وجود دارد، نه انسجامی که در گذشته وجود داشت. از زنان و مردان متاهل گرفته تا کودکانی نوپا که به‌تازگی طعم شیرین دبستان را می‌چشند و درحال بزرگ‌شدن در چنین جامعه‌ای هستند که انواع و اقسام دروغ‌ها تجملات و بدخلقی‌ها را می‌بینند، گاهی هم همین طفل نوپا وسیله‌ای برای به ثمررسیدن نداشته‌های پدران و مادران می‌شوند.

در ادامه آمده است:‌ پیدایش آسیب‌های اجتماعی تاریخ دقیقی ندارد، چراکه به‌نظر می‌رسد این موضوع از ابتدای بشریت وجود داشته، اما این‌که از چه زمان به فکر این آسیب‌ها بوده، موضوعی است که نباید از آن غافل ماند. کشور ما سابقه دیرینه‌ای در ارایه خدمات اجتماعی دارد، چراکه اندیشه‌ها و باورهای انسان‌دوستی، نیکوکاری و دستگیری از مردم نیازمند ریشه در فرهنگ و اعتقادات دینی ما دارد. در ایران خدمات حمایتی معمولا توسط افراد خیر و موسسات خیریه با زمینه مذهبی ارایه می‌شد.

این روزنامه همچنین در یادداشتی با عنوان« احساس نیاز به مدیریت صحیح» به نقل از حسین باهر جامعه شناس می نویسد:‌ «ابتدا باید تعریف دقیقی از آسیب‌های اجتماعی ارایه داد، چراکه غریب به ٤٠ آسیب اجتماعی وجود دارد که پیشگیری برخی از آسیب‌ها در کشور ما موفق بوده و برخی ناکام مانده‌اند. ما به‌ عنوان کشور آسیب‌زده اجتماعی هستیم که مدیریت لازم برای آن فراهم نشده است. برای مثال آسیب‌هایی چون فساد، طلاق، بیکاری، فقرو فحشا که تاکنون بیش از همه موضوعات اجتماعی مورد قرار گرفته و موضوعاتی شناخته‌شده هستند شاید دلیل این امر آن باشد.

این آسیب‌شناس اجتماعی با اشاره به این‌که مسأله حایز اهمیت عدم‌وجود سازمان متولی است، تاکنون برای هیچ‌ یک از آسیب‌هایی که در جامعه وجود دارد، متولی قرار داده نشده است. همین امر موجب شده تا طرحی تحت‌عنوان مدیریت بحران پیشنهاد دهیم که به بررسی بحران‌های مدیریت اجتماعی می‌پردازد، به عبارتی برخی از مسائل اجتماعی در شرایط بحرانی به سر می‌برد، چراکه از مدیریت کارآمدی برخوردار نیستند، زیرا به‌درستی مشخص نشده است که هر موضوعی به کدام سازمان مربوط است و فقط بهزیستی نیست که مربوط به آسیب‌های اجتماعی می‌شود، بلکه سازمان‌های دیگری وجود دارند که به‌صورت موازی درحال فعالیت هستند.

روزنامه«قانون» با درج یادداشتی با عنوان« خشونت، تنها رهاورد بازی های رایانه ای نیست»‌ نوشت: یک مشت سیم و دکمه توی دستان پسر از ضربات انگشتان وی له و لورده می شوند. صحنه مرگ در بازی رایانه ای برای بار دهم روی صفحه تلویزیون نقش می‌گیرد. پسر دسته یا همان کنترل کنسول بازی خود را به سمت دیوار پرتاپ می کند و صدای فریادش در کل خانه می پیچد. تا چندین ساعت بعد، هر کس با پسر سر صحبت را بازمی کند، او سرش داد می زند. به همین خاطر است که بارها شنیده ایم بازی های رایانه ای پرخاشگری را رواج می دهند. اوایل هزاره سوم، هنگامی که جوانی در کره جنوبی پس از 72 ساعت بازی کردن مداوم جان سپرد، موضوع آسیب این بازی ها نقل محافل و رسانه ها شد.

آرش پارسا پور پژوهشگر اجتماعی در ادامه این یادداشت می نویسد: اینکه ما از تکنولوژی آن گونه که باید و شاید بهره نمی‌بریم، مقصر کیست؟ کاوش ها و تحقیقات بسیاری نشان داده که خشونت هایی که گفته می شود پیامد انجام بازی های رایانه ای خشن است، لحظه ای و گذرا و مثل هر نوع برخورد دیگری در طول روز می باشد.این لحظات گذرا، قرار نیست فرق بین واقعیت و تخیل را از افراد بازی ‌باز بگیرد. انیشتین می گوید انسان بی تخیل، مرده متحرک است. اینکه مرز بین واقعیت و بازی ها روز به روز بیشتر به یکدیگر نزدیک می شود (به عنوان مثال با پیشرفت روزافزون تکنولوژی واقعیت مجازی که این روزها بازار بسیار داغی نیز دارد عملا این مرز به یک باریکه مو تبدیل شده است)، شاید در نگاه اول نگران کننده و حتی ترسناک باشد اما این صنعت بارها و بارها در مسائل مختلف از هنرهای دیگری مثل سینما و ادبیات پیشی گرفته و الهام بخش آثاری به یاد ماندنی در این دو حوزه بوده یا از نظر فروش رکورد شکنی هایی کرده است.

روزنامه«وقایع اتفاقیه» در گزارشی با عنوان« سایه شوم فقر بر همه چیز»‌ آورده است: خیلی‌ ها به امید زندگی بهتر و برای فرار از فقر و بیکاری به سمت شهرهای بزرگ روانه می‌شوند اما بی‌عدالتی و تبعیض سر راهشان سبز می‌شود و به آنها یادآوری می‌کند که تا وقتی شرایط جامعه درست نشود، برای آنها آسمان همه‌جا همان رنگ است اما آنها که با هزار بدبختی توانسته‌اند کاری پیدا کنند، مجبور می‌شوند در حاشیه شهرها، جایی که هزینه زندگی به جیبشان می‌خورد زندگی کنند. زندگی که هیچ شباهتی به رؤیایشان از شهرهای بزرگ ندارد. همین می‌شود که کشور با بحران حاشیه ‌نشینی رو به ‌رو می‌شود و درست در چند کیلومتری کلان ‌شهرها مناطق مسکونی شکل می‌گیرند که به روستاهای بسیار دورافتاده شباهت دارند و حتی از لحاظ فرهنگی به مراتب وضعیت بدتری دارند.

در ادامه می خوانیم:‌ انباشت زباله ‌ها و جریان فاضلاب منازل در کوچه‌ها و عدم دفع بهداشتی آن، آلودگی هوا و انواع دیگر آلودگی ‌ها در این محلات قابل رؤیت است و در این میان افرادی در اطراف تهران زندگی می‌کنند که به‌ دلیل شاغل بودن در کارخانه‌ های صنعتی اطراف این شهر مجبورند؛ مسافت زیادی را برای رسیدن به خانه ‌های خود با پای پیاده طی کنند؛ مردمی که از تأمین اولین نیاز عادی هر انسانی محرومند.

روزنامه«اعتماد» در یادداشتی با عنوان« نرخ رشد اعتیاد، از نرخ رشد جمعیت سبقت گرفته» نوشت: مسوولیت اجتماعی یعنی در دور جدید فعالیت دولت، سازمان‌ها باید در مسوولیت اجتماعی سهیم باشند. در تمام کشورهای دنیا هم تمام نهادهای دولتی و خصوصی که از جامعه سود می‌برند، باید در کاهش اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی مشارکت کرده و هزینه کنند و به کمک دولت بیایند. رده دوم مشارکت متوجه شهرداری‌ها و رده سوم، برعهده مجمع سازمان ‌ها و احزاب و نخبگان و علماست. این واگذاری مسوولیت، قطعا با ساختار درست یک نهاد که همانا استقلال دبیرخانه ستاد مبارزه با مواد مخدر است امکان پذیر خواهد بود.

در ادامه می خوانیم: فراموش نکنیم که قوانین مبارزه با مواد مخدر، ایده آل نیست اما نقاط کلیدی همین قوانین را هم اجرا نکرده‌ایم. مقام معظم رهبری، سیاست برنامه ششم توسعه را ابلاغ کردند. یکی از ارکان اصلی این سیاست ‌ها، بند ٥٧ و تاکید بر مدیریت مصرف است؛ تجربه ٥٠ ساله دنیا در مدیریت مصرف به این معنا است که باید تلاش کنیم با مدیریت مصرف و حداقل در میان مدت، مانع از تغییر الگوی مصرف از مواد کم خطر به سمت مواد پرخطر بشویم. کار بسیار بزرگی که بخشی از جنبش پیشگیری است. اما پیشگیری هم مربوط به اقدامات صحیح فرهنگی است هم اقدامات صحیح اقتصادی، رفع بیکاری، رفع معضلات جوانان و...