چشم‌انداز جهانی صنعت لجستیک در سال ۲۰۱۶ / بخش چهارم

تین نیوز |
یک مدل جدید برای "زنجیره تامین مشترک" مضاعف
یکپارچه‌ سازی را ه‌حل‌ های پیشرفت و مفاهیم همکاری در یک مدل ، زنجیره تامین آینده را ارایه می‌کند تا کارایی جدید و کاهش هزینه را برای صنعت به ارمغان بیاورد.

آیا صنعت لجستیک می‌تواند آینده خود را فقط به اجرای پیشرفت‌ های افزایشی از سوی شرکت‌ های خصوصی محدود کند؟ جواب واضح است : (خیر) تغییرات جدی برای بهبود وضعیت انتشار گاز (CO2) تراکم ترافیک ، ساده‌ سازی زیر ساخت و هزینه‌ های زنجیره تامین نیاز است.
 
زنجیره تامین آینده نیازمند یک تغییر ساختاری همراه با راه‌ حل‌ های پیشرفت و اجزای مشترک یکپارچه است. این مدل یکپارچه ، درک "گزارش ۲۰۱۶" را آسان‌ تر می‌کند.
 
چه می‌شود اگر بتوان موارد زیر را بیش از ۲۰ درصد کاهش داد :
 ۱ - هزینه حمل و نقل در هر پالت
 ۲ - هزینه جا به جایی و بررسی در هر پالت 
۳ - زمان انتقال
 ۴ - انتشار گاز (CO2) به ازای هر پالت
 
تحقیقات گسترده‌ای نشان داد که "شاخص‌ های کلیدی عملکردی" (KPIs) برای هزینه‌ های حمل و نقل ، هزینه‌ های جا به جایی ، مسافت ن هایی طی شده کامیون‌ ها ، انتشار (CO2) و زمان انتقال می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ ای در این مدل یکپارچه بهبود یابد ، البته این مدل ، صرفه‌ جویی هزینه انرژی اضافی را به حساب نمی‌آورد.
 
بخش قبل ، به تفصیل ابزار هایی که برای زنجیره تامین آینده به آن‌ ها نیاز داریم ، پرداخت. همکاری و تشریک مساعی ، کلید قرار دادن تمام عناصر در کنار یکدیگر به عنوان یک مدل یا ساختار جدید است.
 این مدل شامل چندین جزء همکاری مختلف می‌شود که می‌توانند با قرار گیری در کنار هم ، یک مدل همکاری را به وجود آورند. توجه کنید که اجزا تن ها در یک صورت می‌توانند با هم همکاری کنند. مناطق مختلف ، بازار های متفاوت و شرکت‌ های مختلف باید ارزیابی شوند که این اجزا چقدر می‌توانند اثرات را به حداکثر برسانند.
 
در ساختار زنجیره تامین آینده می‌توان چ هار جزء همکاری زیر را برشمرد :
۱ - اشتراک اطلاعات  –  تحریک زنجیره تامین مشترک
 ۲ - انبارداری مشترک
 ۳ - توزیع مشترک
 ۴ - توزیع مشترک غیر شهری   
 
مثال‌ های این اجزا سابق بر این ذکر شده ، اما باید خاطرنشان کنیم که کلید اجرای آن‌ ها در صنعت باعث همکاری بهبود یافته می‌شود.    
 
اجزای زنجیره تامین آینده ۲۰۱۶
- مدل آینده بر پایه اشتراک اطلاعات چند شریک از جمله ذی‌نفعان کلیدی خواهد بود که متشکل است از : مصرف‌ کنندگان (متقاضیان : مردم معمولی یا مغازه‌ داران) ، تامین‌ کنندگان ، تولید کنندگان ، ارایه‌ دهندگان خدمات لجستیک و خرده فروشان می باشند.  
- بعد از تولید ، محصولات به انبار های مشترک که تولید کنندگان متعدد محصولاتشان را در آن ذخیره می‌کنند ، انتقال داده خواهد شد.
- حمل و نقل مشترک از انبار مشترک به قطب شهری و به مراکز قطب منطقه‌ای تحویل داده خواهند شد.
 - مکان انبار ها در حومه شهر ها ، تغییر شکل داده خواهند شد.  
- مناطق غیر شهری ، مراکز قطب منطقه‌ای خواهند داشت که در آن محصولات برای توزیع ن هایی قرار خواهند گرفت.
- توزیع ن هایی به مغازه‌ ها و خانه‌ ها در مناطق شهری و غیرشهری با استفاده از دارایی‌ های کارآمد صورت می‌گیرد.

۱ - اشتراک اطلاعات – تحریک زنجیره تامین همکاری
همکاری زنجیره تامین فقط می‌تواند با شفافیت کامل تمام اطلاعات کارآمد باشد. این موضوع برای رویکرد های مشارکتی به منظور بهبود در دسترسی خیلی مهم است.

اطلاعات درباره وضعیت واقعی آیتم‌ ها در زنجیره تامین ، در هر زمان ، برای مختصات تمام جریانات تدارکات ترکیبی در ساختار زنجیره تامین آینده ۲۰۱۶ بسیار حساس و مهم است. 

اشتراک داده‌ های استاندارد بر اساس استفاده از کلید های (GS1) و استاندارد های پیام معامله ، باید صورت بگیرد. داده‌ های برجسته و مهمی وجود دارد که باید به شکل استاندارد به اشتراک گذاشته شود تا به طور صحیح محصولات را در سراسر زنجیره تامین بررسی کنند ، چراکه بررسی صحیح مانع از اشتباه و دوباره‌ کاری می‌شود :  
 
- بررسی محصول
 - خصوصیات 
- اطلاعات طبقه‌بندی
 - شماره بین‌المللی موقعیت (GLN) (Global Location Numbers)
 
داده‌ های برجسته دیگری مرتبط با مکان‌ ها مثل مکان گره و مدت زمان انتقال بین گره‌ ها هم باید به اشتراک گذاشته شوند.

برای جلوگیری از کمبود موجودی ، اطلاعات مربوط به تقاضا مثل داده‌ های فروش (POS) ، داده‌ های فروش اینترنتی و داده‌ های مرتبط دیگر باید به موقع به اشتراک گذاشته شوند. این قاعده همچنین برای اطلاعاتی در خصوص مکان‌ ها ، کمیت و وضعیت نیز به‌ کار می‌رود.
 
رخداد هایی در زنجیره تامین مثل روانه ساختن یک محصول جدید به بازار و تبلیغات ، روند فروش کالا های عادی را مختل می‌کند. اگر صنعت بخواهد که به درستی این رخداد ها را مدیریت کنید و به سطح بالایی از دسترسی محصول در هر زمان و مکانی که مصرف‌ کننده بخواهد ، برسد ، داده‌ ها و اطلاعات وابسته مهم خواهند بود.
 
۲ - انبارداری مشترک
انبارداری مشترک امروزه به همراه عواملی که بسیار فراتر از همکاری بین انبار ها است ، وجود دارد و یک جزء اصلی از ساختار زنجیره تامین آینده به حساب می‌آید. عنصر اصلی این است که هم خرده‌ فروشان و هم تولید کنندگان باید در بخشی از عوامل انبارداری مشترک باشند ، یعنی نباید فقط انبار را با تولید‌ کنندگان شریک شوند.

برای مثال ، انبار های مشترکی که به دقت محلشان تعیین شده ، محصولات را از چندین تولید کننده می‌گیرد و از آنجا محصولات بین یک یا چندین خرده‌ فروشی که از شیوه‌ های مختلف حمل و نقل‌ ها و کانال‌ ها استفاده می‌کنند ، توزیع می‌شود ، البته براساس مدل‌ های توزیع شهری و غیر شهری.
 
تغییر مکان انبار ها شاید برای بهبود شاخص‌ های کلیدی عملکردی زنجیره تامین جدید نیاز است ، چرا که کوتاه کردن زنجیره و افزایش انعطاف‌ پذیری در اختصاص دادن موجودی به تقاضا ، در زنجیره تامین آینده بسیار حایز اهمیت است.

طبقه‌ بندی اطلاعات برای این امر نیز خیلی مهم است ، بنابراین ، این بخش به طور کامل بر اشتراک داده‌ های بهبود یافته تاکید می‌کند. تمام محصولات نمی‌ توانند در یک انبار قرار بگیرند. به همین دلیل ، انبار های مشترک ، باید چندین (KPI) را بهبود بخشند ، مانند :
- استفاده کامل از ظرفیت انبار
 - بهینه‌ سازی حمل و نقل از طریق تحویل مشترک از انبار
 - کاهش انتشار گاز (CO2) و همچنین کاهش مصرف انرژی با استفاده از آخرین تکنولوژی‌ ها (مثل ساختمان‌ ها و کامیون‌ های کارآمد).
 
برای موفقیت ، این عامل نیازمند سطح بالایی از اعتماد و تعهد بین تولید کنندگان ، خرده‌ فروشان و ارایه‌ دهندگان خدمات لجستیک است.
 
 ۳ - توزیع مشترک شهری 
ساختار زنجیره تامین آینده ، مدل‌ های مشارکتی جدیدی را برای توزیع به شهر‌ ها پیش‌ بینی کرده است که باید در زیر ساختار های شهری به کار بروند. برای حمل و نقل به محدوده‌ های شهری ، کاهش تراکم و انتشار گاز (CO2) ، چالش‌ های اصلی هستند که باید به آن ها توجه شود. به عبارت دیگر ، زیر ساخت مشترک برای تحویل به مناطق شهری برای محدود ساختن تعداد کامیون‌ هایی که به شهر می‌روند ، طراحی شده است. 
 
ادغام جریان‌ های مختلف به یک زیر ساخت ، یک قدم بزرگ رو به جلو خواهد بود. عنصر کلیدی "قطب شهری" با عملیات مشترک نامیده می‌شود. 
 
راه‌ حل نهایی برای هر دسته متفاوت خواهد بود :
- بارگیری کامل برای مغازه
 - بارگیری کمتر برای مغازه‌ های کوچک‌ تر
 - بسته‌ ها ، شامل تحویل در خانه مشتریان

برای دسته اول ، تغییرات در کارایی و فرستادن کامیون‌ ها می‌تواند کافی باشد ، اما دو دسته دیگر می‌توانند به بیرون از شهر فرستاده شوند و با حالت‌ های دیگری از حمل و نقل به شهر آورده شوند ، مثل وسایط نقلیه برقی.
 
به علاوه ، برای در نظر گرفتن رشد مورد انتظار در تحویل به خانه‌ ها و محدوده‌ های شهری ، مدل‌ های دیگر برای تحویل در خانه و توزیع در همسایگی باید با مدل بازپرسازی شهری ادغام شوند. این تثبیت ، مدل‌ های مختلف تحویل را با استفاده از مفهوم "قطب‌ های شهری" نشان می‌دهد که محصولات مختلف براساس راه‌ های سفارش‌ دهی گوناگون مانند آنلاین و یا فروشگاهی ، ارسال می‌شوند. 

مدل‌ های جدید توزیع در همسایگی ، تحویل کارآمد را ممکن می‌سازد. به مصرف‌ کنندگان این امکان داده می‌شود تا کالایی را که آنلاین سفارش داده ، در منزل تحویل بگیرند یا به صورت دیگری تحویل بگیرند. در هر دو مورد ، مصرف‌ کنندگان ، گاز (CO2) کمتری را در مقایسه با به خرید رفتن منتشر می‌کنند.
 
این عامل مشترک باید (KPIs) زیر را تحت تاثیر قرار دهد :
- تراکم ترافیک 
 - کاهش مصرف انرژی و انتشار گاز (CO2)
 - ساده‌ سازی زیر ساخت

۴ - توزیع مشترک غیر شهری
در محدود های غیر شهری ، چالش‌ ها و به دنبال آن ، راه حل ها ، کمی متفاوت هستند. یعنی ، در فاصله‌ های طولانی به مغازه یا خانه مشتریان ، بهینه سازی حمل و نقل هدف اصلی است. در این مورد ، بارگیری کامل از انبار های مشترک با استفاده از حالت‌ های دیگری از حمل و نقل مثل قطار ، کارآمد ترین راه برای انتقال به مناطق دوردست است.
 
یک مرکز تثبیت منطقه‌ای ، عملکرد مشابهی با قطب‌ های شهری دارد. به طور همزمان این مراکز تثبیت به ادغام جریان‌ های محلی نیاز دارند تا یک بازپرسازی کارآمد به مغازه‌ ها ایجاد کنند. در بازپرسازی شهری ، مدل های تحویل در خانه باید در عطف با مدل‌ های بازپرسازی مغازه در نظر گرفته شوند.
 
همچنین در توزیع شهری ، کلید ، تثبیت جریان‌ های تحویل (محصولات مختلف بر اساس سفار های گوناگون از طریق سرویس‌ های سفارش‌ دهی آنلاین مختلف) با این مراکز تثبیت است. بدین ترتیب ، یک تقارب بین خرید در خانه و توزیع در همسایگی خواهد بود ، یعنی اینکه به مصرف‌ کنندگان این حق انتخاب داده می‌شود تا محصولی که آنلاین سفارش داده‌اند را هم در منزل یا در محل خاصی تحویل بگیرند که در هر دو مورد ، انتشار گاز (CO2) کاهش می‌یابد.
 
این عامل مشترک باید در درجه اول بر (KPIs) زیر اثر بگذارد :
- کاهش مصرف انرژی و انتشار گاز (CO2)
 - ساده‌ سازی زیر ساخت

راه حل های جدید کار کردن با یکدیگر
موضوع مشترک برای تمام سناریوهای زنجیره تامین آینده ، "همکاری" است. البته فقط تعیین مزایای همکاری کافی نیست ، چرا که شرکای متعددی برای تغییر در زنجیره تامین ، در این زنجیره حضور فیزیکی دارند. پس فقط نباید یک چشم‌انداز مشترک از چیزهایی که باید انجام شود ، داشت ، بلکه باید چشم‌ اندازهای فردی و چالش‌ های منحصر به فرد پیش روی هر شریک را در نظر گرفت :

- مصرف‌ کنندگان و خرده‌ فروشان ، ابعاد پایداری را در انتخاب‌ هایشان می‌سنجند ، اما زیاد به پرداخت هزینه اضافی برای آن تمایل ندارند. مصرف‌ کنندگان می‌خواهند بیشتر درباره اثر پایدار خرید خود مطلع شوند؛ مانند انتشار گاز (CO2) هنگام خرید کردن با ماشین.
 
- خرده‌ فروشان برانگیخته شده‌اند تا به منظور رشد پایدار و سودآور ، ‌به مطلوب‌ ترین روش خدمت‌ رسانی کنند. خرده‌ فروشان از همکاری و استاندارد سازی استقبال می‌کنند اما فقط این بر توانایی‌ شان در متمایز ساختن خودشان در بین کاسبان اثر می‌گذارد. 

- آرزوی تولید کنندگان و تامین‌ کنندگان ، تولید ، بازاریابی و تامین محصولاتی است که مصرف‌ کنندگان نیاز دارند و همچنین می‌خواهند که به صرفه باشد. آن‌ ها برانگیخته شده‌اند تا پایداری زنجیره تامین خود را بهبود ببخشند ، اما توانایی آن‌ ها برای رسیدن به پیشرفت‌ های پایدار ، مستلزم همکاری و مشارکت نزدیک با خرده‌ فروشان و کاسبان است.

- ارایه‌ دهندگان خدمات لجستیک ، فرآیند توزیع را از تامین‌ کننده به مصرف‌ کننده آسان می‌کنند. آن ها برانگیخته شده‌اند تا در تجارت برای رشد پایدار متقابل ، یک شریک پیش‌ قدم باشند؛ اما این مستلزم قرارداد های بلند مدت و فرآیند های معمول و طبقه‌ بندی اطلاعات است.
 
فرهنگ‌ های شرکت‌ ها ، شاخص‌ های کلیدی عملکردی (KPIs) و توانایی‌ های درون سازمان‌ ها می‌توانند عاملانی برای ابتکارات مشترک باشند. بزرگترین چالش این است: (چگونه مردم را برای دنیای جدیدی از مشارکت آماده کنیم؟) چندین تغییر مرتبط با مردم وجود دارد که باید در نظر گرفته شود ، از جمله :
 
انگیزه‌ ها و مقیاس‌ ها. این موضوع شامل موفقیت مشترک بین جنبه‌ های مالی ، عملیاتی و مرتبط با مصرف‌ کننده (KPIs) می‌شود که از طریق زنجیره ارزش ، درآمد زایی می‌کند و بیشتر از همه برای خرده‌ فروشان ، تولید کنندگان و مصرف‌ کنندگان ایجاد ارزش می‌کند. یک عامل موفقیت مهم دیگر ، درگیری مدیریت ارشد در به صف کردن معیارهای داخلی برای حمایت از شاخص‌ های کلیدی عملکردی تعیین‌ شده است؛ معیارهایی که شفاف و قابل رویت هستند. 

توانایی‌ ها. یک مدل شایسته برای مهارت‌ ها و دانش جدید برای روش‌ های نوآورانه ، مستلزم حمایت از توانایی‌ های توافقی است. شرکت ها باید اجرای این طرح را به طور مشترک در پیش بگیرند.

طراحی و منابع سازمانی. مسئولیت‌ ها و قوانین مشخصی برای اشخاص کلیدی باید مشخص شوند. به‌ ویژه نقش تیم رهبری یا (مدیر روابط عمومی).
 
مزایای مدل یکپارچه
واضح است که صنعت لجستیک از هر کدام از این اجزای همکاری ، به‌ ویژه پیشرفت‌ های فردی که شرکت‌ ها با اجرای راه حل های مبتکرانه به دست آورده‌اند ، سود می‌برد ، اما ارزش هم‌ افزای واقعی در کنار هم قرار دادن این‌ ها در جهت یک راه‌ حل صحیح صنعت چه خواهد بود؟
 
برای نشان دادن این‌ که این مدل چگونه کار می‌کند ، مدل‌ های محاسبه‌ ای مختلفی در یک مدل یکپارچه ترکیب شده‌اند. این مدل ، وضعیت کنونی را با وضعیت آینده مقایسه می‌کند. این مدل اجزای مشترک انبارداری مشترک ، اشتراک اطلاعات ، کاهش زمان انتقال ، حمل و نقل مشترک به محدوده‌ های شهری و حمل و نقل مشترک به مناطق غیر شهری را با یکدیگر ترکیب می‌کند.
 
مدل وضعیت کنونی ، هشت تولید کننده را که مقدار مساوی از محصولات را در روز به چهار خرده‌ فروش مختلف می‌فرستند را در نظر گرفته است. در وضعیت موجود ، این هشت تولید کننده هر کدام انبار خودشان را دارند. هر خرده‌ فروش نیز از مراکز توزیع منطقه‌ای خود و با استفاده از راه‌ های شهری و غیرشهری مختلف ، محصولات را به چهار مغازه شهری و چهار مغازه غیر شهری ارسال می‌کند.
 
کاراکترهای این موقعیت :
- ذی‌نفعان ، خرده‌ فروشان و تولید کنندگان هستند.
 - مصرف‌ کنندگان و مغازه‌ ها ، هم شهری هستند و هم غیر شهری.
 - هر تولید کننده‌ای ، انبار خودش را دارد.
 - هر خرده‌ فروش ، مرکز توزیع خودش را دارد.
 - هر تولید کننده ، محصولاتش را به هر چ هار مرکز توزیع می‌فرستد.
 - یک خرده‌ فروش ، محصولات را از مرکز توزیع خود به هر یک از مغازه‌ هایش می‌فرستد.
 - در میان تولید کنندگان ، در میان خرده‌ فروشان و بین تولید کنندگان و خرده‌ فروشان با هم ، هیچ نوع همکاری در زنجیره تامین فیزیپکی وجود ندارد.
 
تمام شاخص‌ های کلیدی عملکردی برای هزینه‌ های حمل و نقل ، هزینه‌ های جا به جایی و بازرسی ، مسافت نهایی طی شده به‌ وسیله کامیون‌ ها ، انتشار گازها و کنترل زمان ، در این مدل یکپارچه می‌تواند به طور قابل ملاحظه‌ ای بهبود بیابند.
 
اما در مدل جدید ، هشت تولید کننده به دو گروه چهارتایی تقسیم شده‌اند که هر گروه یک انبار مشترک دارد. از این انبار های مشترک ، سفارش‌ های مغازه‌ ها در کامیون‌ ها یا به یک قطب شهری یا به یک مرکز قطب منطقه‌ای ، جایی که جریان‌ های متفاوت به طور کارآمد در مسیر هایی ادغام شده‌اند ، بار زده می‌شوند.
 
در مورد بازپرسازی شهری ، حمل و نقل جایگزین در شهری استفاده می‌شود و نه تن ها کیلومتر طی شده را کاهش داده ، بلکه انتشار گاز (CO2) را نیز در هر شهر کاهش داده است. در مورد بازپرسازی غیر شهری ، مغازه خرده‌ فروشان مختلف به بازپرسازی مغازه کارآمدتر تبدیل شده‌اند ، مثل یک جاده در هر روستا.
 
با توجه به این موضوع ، به طور کامل واضح است که برای تحقق بخشیدن به این مدل آینده ، تمام مفاهیم همکاری که پیش از این گفته شده ، نیاز هستند.
 
نتیجه ترکیب این مفاهیم ، شاخصی را ارایه می‌کند که این مدل‌ ها در واقع می‌توانند یکدیگر را تقویت کنند و یک اثر هم‌ افزایی ایجاد کنند. (یک نمای کلی از پارامترهای دقیقی که در این مدل‌ های محاسبه‌ای استفاده می‌شوند به طور جداگانه در بخش ضمیمه ذکر شده‌اند.)

یک مثال از مدل بیان می‌کند که تمام شاخص‌ های کلیدی عملکردی برای هزینه‌ های حمل و نقل ، هزینه‌ های جا به جایی و بازرسی ، مشافت نهایی طی شده به‌ وسیله کامیون ، انتشار گازها و کنترل زمان می‌توانند به طور قابل ملاحظه ای بهبود بیابند :

- تقریبا ۴۰ درصد کاهش در هزینه حمل و نقل در هر پالت
 - ۲۰ درصد کاهش در هزینه‌ های جا به جایی و بازرسی در هر پالت
 - ۲۵ درصد کاهش در کیلومتر طی شده توسط کامیون
 - ۲۵ درصد کاهش در انتشار (CO2) در هر پالت
 - ۴۰ درصد کاهش در زمان

 
در ضمن ، مهم است که به یاد داشته باشید که این مدل اثر منفی بر پارامترهای مشتری - دسترسی ، نخواهند داشت. به علاوه ، باید به این مسئله توجه شود که یکی از مفروضات اساسی و مهم در این مدل ، این است که سفارشات مغازه می‌تواند در انبار مشترک جمع شوند. به این معنی است که می‌توان مرکز توزیع خرده‌ فروش را کنار گذاشت. مدل انتقال به این جایگاه (جایگاه آینده) آسان نباشد ، زیرا تا زمانی که بخشی از سفارشات مغازه هنوز در مرکز توزیع خرده‌ فروش جمع می‌شوند ، این مدل انتزاعی است. اگرچه ، بخشی از بسته‌ هایی که در انبار مشترک هستند ، می‌توانند به مرکز توزیع خرده‌ فروش فرستاده شوند و این اقدام یک اثر مثبت بر کنترل زمان زنجیره تامین دارد.

این مدل به وضوح تمام نشان می‌دهد که یکپارچه‌ سازی مفاهیم همکاری می‌تواند پیشرفت‌ های قابل توجهی را به همراه مزایایی برای جامعه ، صنعت ، شرکت‌ های شخصی و در نهایت برای مشتریان و کاسبان به ارمغان بیاورد.
 
کاراکترهای مدل یکپارچه وضعیت آینده
 - ذی‌نفعان ، تولید کنندگان و خرده‌ فروشان هستند.
 - تولید کنندگان ، یک انبار مشترک دارند که توسط یک ارایه‌ کننده سرویس لجستیک کار می‌کند. در این مثال چهار تولید کننده ، یک انبار مشترک دارند.
 - خرده‌ فروشان ، مرکز توزیع شخصی برای خود دارند.