◄ جزییات طرح برقی کردن خط آهن تهران - مشهد با مشارکت مپنا و شرکت های چینی

تین نیوز | قرارداد برقی‌سازی خط آهن تهران‌-‌ مشهد به‌صورت فاینانس و عاملیت بانك صنعت و معدن منعقد شد. این طرح به طول 900 کیلومتر ظرف مدت حدود 42 ماه توسط دو کنسرسیوم ایرانی و چینی متشکل از شرکت گروه مپنا، شرکت احداث و توسعه ریلی مپنا و شرکت مپنا بین الملل و دو شرکت CMC و SUPOWER اجرا می شود.

به گزارش تین نیوز، بر اساس طرح جامع حمل و نقل و پیش بینی های صورت گرفته در بخش ریلی، افزایش سرعت قطارها از سناریوهای مطرح شده برای سال های آینده است.

در این زمینه، محسن پور سید آقایی مدیرعامل راه آهن خط مشی راه آهن را توسعه قطارهای سریع السیر و خطوط برقی در سراسر کشور عنوان و ابراز کرد: برای این توسعه باید حمایت دولتی و سرمایه گذاری خصوصی صورت گیرد. برنامه ما در بخش مسافری این است که 12.7 درصد و در حمل بار، 17.5 درصد رشد داشته باشیم.

مدیرعامل راه‌آهن گفت: در این رابطه قرارداد برقی‌سازی خط آهن تهران‌-‌مشهد به‌صورت فاینانس منعقد شد و بانك عامل، بانك صنعت و معدن است.

در این خصوص علی قارداشی، مدیر کل دفتر مهندسی و نظارت تاسیسات زیربنایی نیز در خصوص اقدامات لازم درخصوص پروژه تهران مشهد گفت: برقی نمودن محور موجود و ارتقاء سرعت بهkm/h160 بر احداث مسیرجدید سریع‌السیر (سرعت های بالای km/h200)ترجیح دارد. لذا در گام اول ارتقا و برقی کردن محور موجود پیشنهاد شد.

این مقام مسئول ادامه داد: ارزیابی صورت گرفته بین سرعتهای مختلف برای احداث راه آهن سریع السیر در این محور نشانگر آن است كه حداكثر سرعت km/h300 از جنبه های فنی و اقتصادی نسبت به سرعت های  km/h200 و km/h 250 مرجح است كه این امر به علت تفاوت اندك در هزینه های سرمایه گذاری اولیه و منافع بالا در طول دوران بهره برداری است.

قارداشی درخصوص توجیه پذیری احداث مسیر جدید سریع السیر ابراز داشت: اخذ مجوز اجرای طرح برقی نمودن محور موجود تهران - مشهد، شرایط ترافیكی و بهره برداری حاكم بر محور تهران - مشهد را به طور اساسی تغییر خواهد داد. لذا اظهارنظر درخصوص توجیه پذیری احداث مسیر جدید سریع السیر، منوط به بازنگری مطالعات انجام شده با توجه به شرایط موجود است.

مدیر کل دفتر مهندسی و نظارت تاسیسات زیربنایی اظهار کرد: طبق مطالعات انجام شده، استفاده از سیستم فوق سریع مغناطیسی (مگلو) به علت حجم بسیار بالای سرمایه گذاری اولیه و وجود ریسك های متعدد در مقایسه با دیگر سیستم های سریع السیر داری توجیه فنی و اقتصادی نیست.