رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت اول

کلیه افراد شاغل در صنعت هوانوردی به تناسب اختیارات و حوزه کاریشان مسئولیت دارند که ممکن است اقداماتشان باعث حفظ یا نجات و یا آسیب های مالی و جانی شوند.

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت دوم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت سوم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت چهارم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی | قسمت پنجم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت ششم

رساله اخلاق در صنعت هوانوردی| قسمت هفتم

برای اطمینان از اینکه کلیه فعالان در صنعت هوانوردی امور را به درستی انجام می دهند، باید از طریق آموزش های مصوب تایید شده از مسئولیت های خود آگاه شوند و آنها را به روش های اخلاقی صحیح اداره کنند. به کار گماردن افراد در پست های سازمانی بدون این آموزش های اولیه و کسب نمره قبولی جدای از آنکه اقدامی غیرقانونی و کیفری مطابق با نص صریح آیات امانت (58 سوره نساء و 72 سوره احزاب) ممکن است باشند، اقدامی غیر اخلاقی محسوب می شوند که مرور زمان هم اصل آن را ساقط نمی کند. بدیهی است سکوت و ترک فعل در خصوص مصادیق محرز آن حتی ناشی از غفلت یا عدم توان متوجه نهاد رگولاتوری صنعت هوانوردی کشور خواهد بود.

هر زمان که مشکلی پیش می آید، همیشه شروع به این سوال می شود که چه کسی مسئول است؟ بنابراین، بیایید در مورد مسئولیت ها بحث کنیم. در واقع موضوع اصلی که به آن در ادامه خواهیم پرداخت، مسئولیت های اخلاقی در صنعت هوانوردی است.

مسئولیت اغلب با نقشی که یک فرد دارد مرتبط است. به عنوان مثال مسئولیت های یک خلبان با مسئولیت های کمک خلبان یا کروی فنی یا کابین و یا مسافران متفاوت است و از آنجایی که یک فرد اغلب نقش های متفاوتی می تواند داشته باشد، گاهی ممکن است مسئولیت های نقش های مختلف در تنافر یا تناقض با یکدیگر باشند.

ما می توانیم دو نوع مسئولیت را تشخیص دهیم:

مسئولیت فعالانه مسئولیت قبل از وقوع چیزی است که بستر و تمهیدات را قبل از وقوع می بایست پیش بینی و فراهم کند. از فردی که به طور فعال مسئول است انتظار می رود به گونه ای عمل کند که تا حد امکان از عواقب نامطلوب جلوگیری نماید و شانس پیامدهای مثبت را تا حد امکان افزایش دهد.

از جمله پارامترهای اخلاقی در این خصوص می توان به این موارد اشاره کرد: ایمنی، امنیت، سلامت، رفاه، عرف، توسعه ملی پایدار، رعایت حقوق مسافران و عامه مردم، عدالت در بستر رقابت، مساعدت و منفعت منصفانه و ... که باید یک بهینه اخلاقی بین این پارامترها پیدا کرد. یافتن این بهینه آنقدرها هم که به نظر می رسد آسان نیست.

مسئولیت منفعلانه مسئولیت های پس از وقوع اتفاقات و رویدادهای نامطلوب است. اینکه یک رویداد و تخلف محرز مانند گران فروشی یا حوادث دائما تکرار می شوند و حتی منفعلانه اقدامی در مواجهه با آن صورت نمی گیرد اقدامی غیراخلاقی تر است و توجیه آن بر زشتی این اقدام غیراخلاقی می افزاید.

مسئولیت ها به صورت سلسله مراتبی تا مدیران افزایش می یابد. این می تواند به موقعیت ها و موارد درگیری منجر شود. از یک سو، افراد در قبال مدیران، سازمان یا شرکت خود مسئولیت دارند و از سوی دیگر آنها در قبال جامعه خود هم مسئولیت دارند.

معمولا در صنعت هوانوردی مدیران با رویکرد تکنوکراتی و با بینش های عملیاتی انتخاب می شوند (مانند خلبانان یا کنترلرهای مراقبت پرواز) تا تصمیم بگیرند که چه چیزی برای صنعت هوانوردی و جامعه بهترین است. با این حال، این تکنوکراسی از نظر اخلاقی مشکل ساز است، زیرا آمرانه و اقتدارگرایانه است و این گروه های صنفی با محدودیت های فکری، نزدیک بینی مدیریتی و رویکردهای جانبدارانه صنفی خود فکر می کنند که بهتر از دیگران می فهمند.