گرچه بار محوری در کشش و بهره وری لکوموتیو تاثیر بسیار بالایی دارد و در محدوده 20 تا 23 میتواند به تغییر اساسی تراکشن موتور منتج گردد ولی از تاثیر بار محوری در افزایش ظرفیت و بهره وری واگن باری و شبکه، انرژی و ... نباید غافل شد.
کشنده های ریلی را می توان جزئی از دارایی های ریلی نامید که بهره وری آن ها را می توان فدای بهره وری دیگر اجزای شبکه کرد. چرا که ارزش این جز به نسبت ارزش ذاتی سایر اجزا شبکه بسیار پایین تر است.
تحقیق حاضر که بر اساس آمار سال های 1384 تا 1392 تنظیم شده است، یکی از فرض های معمول در واگذاری ها مبنی بر تأثیر مثبت خصوصی سازی بر بهره وری سرمایه را در جامعه آماری راه آهن ج.ا.ا اثبات نمی کند و به نظر می رسد در واگذاری ناوگان باری راه آهن، روند و ساختار بایسته ای که بتواند توان بالقوه بخش غیردولتی را بکار گیرد اجرا نشده باشد.
وصول مطالبات راه آهن از شرکت های حمل و نقل ریلی باید یکپارچه سازی و به گونه ای اقدام شود که تمامی شرکت ها در مهلت زمان تعیین شده، مطالبات را پرداخت نمایند.
به بیان دیگر تجربه ناموفق واگذاری واگن های باری از سال 1384 به بعد و پاسخگو نبودن راه آهن در مورد عدم دستیابی به تعهد سیر 300 کیلومتر در روز نشان دهنده ضرورت آسیب شناسی عدم موفقیت این رویکرد برای یافتن ریشه مشکلات است.
سوال مهم از مدیرعامل محترم شرکت راه آهن این است که آیا خلبان ها در صنعت هوایی کشور و در صنعت هوایی دنیا دارای شغل های حاکمیتی هستند؟ آیا اهمیت و یا ریسک هایی که متوجه شغل خلبان هواپیما است کمتر از ریسک هایی است که یک لکوموتیوران دارد؟