پس از آنکه دولت لایحه ادغام دو وزارت راه و ترابری و مسکن و شهرسازی را در ۴ خرداد سال ۱۳۹۰ به مجلس شورای اسلامی برد، خانه ملت نیز در کمتر از یک ماه بعد (۳۱ خرداد ماه ۹۰) این لایحه را به تصویب رساند و با ایجاد وزارت راه و شهرسازی موافقت کرد؛ اقدامی که در آن زمان با انتقاد و بلکه مخالفت بسیاری از کارشناسان مواجه شد که دلایل متعددی نیز برای ابراز مخالفت داشتند.
وبلاگ محسن پورسید آقایی- به دلیل نگاه جزیرهای در دو حوزه راه و مسکن که قبلا وجود داشت ایستگاههای راه آهن بیش از ۱۰ کیلومتر با شهر فاصله داشتند که در این دوره آن رویکرد اصلاح شده بود.
لایحه تفکیک وزارتخانه راه و شهرسازی در راه مجلس شورای اسلامی است؛ سابقه این ادغام به دولت دهم برمیگردد. آن دولت به استناد قانونی برای کاستن از تعداد وزارتخانهها، به موازات ادغام وزارتخانههای صنعت و معدن با تجارت، دو وزارتخانه راه و ترابری و مسکن و شهرسازی را ادغام کرد. قرار بود وزارتخانههای نفت و نیرو نیز ادغام شوند که خوشبختانه به خیر گذشت.
نمایندگان مجلس با بررسی دوفوریتی لایحه دولت برای تفکیک سه وزارتخانه ادغامشده در دولت قبل، یعنی تفکیک وزارتخانههای «راه و شهرسازی»، «صنعت، معدن و تجارت» و «ورزش و جوانان»، مخالفت کردند؛ رای مخالفی که مانعی است بر سر تغییر ساختار عجولانه دولت.
نایب رئیس کمیسیون حملونقل، لجستیک و گمرک اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران گفت: ادغام وزارت مسکن و شهرسازی با وزارت راه و ترابری از ابتدا اشتباه بود اما تفکیک آنها نیز اگر به چابکی منجر نشود، دردی را دوا نمیکند.
نگاهی به پوستاندازی وزارت بازرگانی و صنایع و معادن از عهد ناصری تا دولت دهم
با انتشار خبرهایی درباره احتمال تفکیک وزارت راه و ترابری و مسکن و شهرسازی، دوباره بحث لزوم راهاندازی وزارت حملونقل به یکی از موضوعهای محافل تخصصی این حوزه تبدیل شده است.
بعد از ادغام دو وزارت صنایع و معادن و بازرگانی در سال 1390 بسیاری از کارشناسان و دستاندرکاران واردات خودرو نسبت به عواقب تصمیمگیری دولت دهم در این زمینه ابراز نگرانی کردند؛ چراکه معتقد بودند وزارت صنعت با تمرکز بیشتر بر تولید، مسیر واردات را به نفع صنعت تغییر خواهد داد.
در نظرسنجی از کارشناسان درباره احتمال تفکیک دوباره وزارت راه و شهرسازی مطرح شد
عجولانه؛ غیرکارشناسی و تحتتاثیر شرایط سیاسی وقت، واژههایی است که بیشتر کارشناسان حوزه حملونقل و مسکن برای توصیف ادغام دو وزارتخانه راه و ترابری و مسکن و شهرسازی به کار میگیرند؛ ادغامی که در زمان دولت دوم محمود احمدینژاد و با وجود همه مخالفتها اتفاق افتاد و منجر به راهاندازی وزارت عریض و طویل راه و شهرسازی شد.