بررسی اثر باریک سازی جاده ای در افزایش ایمنی جاده ها
بر اساس ادعای مدیران شهری، اجرای جاده های باریک منجر به کاهش 19 تا 47 درصدی نرخ تصادفات می شود.
بر اساس ادعای مدیران شهری، اجرای جاده های باریک منجر به کاهش 19 تا 47 درصدی نرخ تصادفات می شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از مرکز مدیریت راه های کشور، با وجود اینکه روزانه هزاران نفر در جاده ها کشته یا مجروح می شوند، تلاش های صورت گرفته در جهت افزایش ایمنی جاده ها ناچیز است. در حالیکه با مجموعه ای از اقدامات می توان سوانح رانندگی را تا حد چشمگیری کاهش داد. یکی از این اقدامات باریک سازی جاده ای است که منجر به افزایش ایمنی، کاهش تصادفات، روان سازی ترافیک، ارتقای دسترسی برای عابران پیاده یا دوچرخه سواران، بهبود استفاده از پارکینگ و افزایش کارایی و سود می شود. بر اساس این رویکرد، جاده های چهار بانده تقسیم نشده به سه باند تقسیم می شود.
وقتی که یک جاده برای ظرفیت بالا طراحی می شود، می تواند راننده را ترغیب کند که با سرعتی بیش از سرعت مجاز براند. تحت چنین شرایطی با افزایش حجم ترافیک، نرخ تصادفات نیز افزایش می یابد، به خصوص در مواردی که راننده قصد گردش به چپ دارد. باریک سازی جاده ای تا حد قابل قبولی به رفع این نگرانی کمک می کند. باریک سازی جاده ای به معنای تبدیل جاده چهاربانده به جاده سه بانده شامل دو مسیر رفت و برگشت مستقیم و یک مسیر مرکزی دوطرفه گردش به چپ است. این طرح اولین بار در سال 1979 اجرا و منجر به کاهش میزان تصادفات بدون تاثیر چشمگیر بر تاخیر خودروها شد. این طرح برای عابرین پیاده و دوچرخه سواران نیز مفید است.
در جاده های چهاربانده که سرعت بالاست، تعداد تلفات عابرین پیاده نیز بالاست. آمار نشان می دهد که 8 نفر از 10 عابر پیاده ای که با یک وسیله نقلیه در حال حرکت با سرعت بیش از 40 مایل بر ساعت برخورد کند، کشته می شود. در حالیکه با باریک سازی جاده ها و کاهش سرعت، میزان تلفات کاهش می یابد. در واقع اگر سرعت وسایل نقلیه تا 20 مایل بر سرعت کاهش یابد، شانس زنده ماندن عابر تا 90 درصد بالا می رود. از طرف دیگر، کاهش خطوط اجازه می دهد از سطح مقطع جاده در جهت احداث مسیر دوچرخه سواری، پارکینگ، جزایر پناهگاه عابرپیاده و… استفاده کرد.
باریک سازی جاده ای
جاده های باریک به منظور از بین بردن بخشی از مسیرهای مسافرتی جاده و استفاده از آن برای ایجاد حالت های دیگر سفر طراحی می شوند. در واقع باریک سازی جاده ای تبدیل جاده چهاربانده تقسیم نشده به جاده سه بانده متشکل از دو مسیر رفت و برگشت مستقیم و یک مسیر مرکزی گردش به چپ است. اما علاوه بر تنظیمات چهار به سه خطه، این طراحی به شکل های زیر نیز صورت می گیرد:
- تبدیل چهار باند به پنج باند: در این طراحی، دو لاین در هر دو طرف حفظ و یک مسیری گردش به چپ در مرکز ایجاد گردد. این طرح منجر به کاهش سرعت و جداسازی وسایل نقلیه چرخشی می شود.
- تبدیل دو باند به سه باند: این طراحی شامل دو مسیر رفت و برگشت مستقیم و یک مسیر گردش به چپ مرکزی است.
- تبدیل سه باند به سه باند: گاهی می توان به جای افزایش خطوط، عرض آن ها را کاهش داد و از فضای باقی مانده در حاشیه جاده برای ساخت مسیر دوچرخه سواری یا پارکینگ امن استفاده کرد.
- تبدیل 5 باند به 3 باند: در بعضی موارد با تبدیل 5 لاین به 3 لاین می توان ویژگی هایی مانند پارک مورب، لاین مخصوص دوچرخه سواری و… را به عرض مقطعی جاده اضافه کرد.
تاریخچه باریک سازی جاده ای
در طول دهه 1950 و 1960، افزایش ظرفیت جاده بیش از انقباض آن موردتوجه بود. هر زمان حجم ترافیک عبوری از ظرفیت یک جاده 2 لاینه افزایش می یافت، افزایش سطح مقطع آن به یک جاده 4 لاینه در دستور کار قرار می گرفت. تا اینکه در سال 1979 برای اولین بار باریک سازی جاده ای در یکی از خیابان های بیلینگ-مونتانا اجرا و منجر به کاهش نرخ تصادفات بدون تاثیر بر افزایش تاخیر خودروها شد. این طرح در سال 1990 در ایالات مختلف آمریکا با موفقیت اجرا شد.
بهترین مکان برای اجرای طرح باریک سازی جاده ای
مطالعات نشان می دهد در جاده ای که حجم عبوری وسایل نقلیه در روز 20000 یا تقریباً 1000 وسیله در ساعت باشد، برای اصلاح و بهبود عملکرد جاده می توان از رویکرد باریک سازی جاده ای استفاده کرد.
هزینه اجرای طرح باریک سازی جاده ای
هزینه اجرای طرح باریک سازی جاده ای می تواند بسیار متفاوت باشد. در صورتی که فقط اصلاح علائم روگذاری لازم باشد، هزینه چندانی ندارد. اما احیای مجدد برای ایجاد سه باند و مسیر دوچرخه سواری 2500 تا 4000 دلار در هر مایل هزینه دارد. افزودن ویژگی هایی مانند لبه، پیاده رو گسترده، جزایر پناهگاه و… می تواند این هزینه را تا 100000 دلار یا حتی بیشتر افزایش دهد. در صورتی که این پروژه همراه با پروژه های بازسازی اجرا شود، ممکن هست بدون هیچ هزینه اضافه ای تمام شود.
مزایای باریک سازی جاده ای
- کاهش سرعت: جاده های باریک با کاهش سرعت خودروها به کاهش 19 تا 47 درصدی آمار تصادفات و کاهش تصادفات رانندگان زیر 35 سال و بالای 65 سال کمک می کند.
- افزایش ایمنی عابرین پیاده و دوچرخه سواران: این رویکرد با تبدیل بخشی از خطوط مسافرتی به مسیر دوچرخه سواری، پیاده رو و جزایر پناهگاه منجر به افزایش ایمنی می شود. علاوه بر این، عبور عابرین پیاده از سطح مقطع سه لاینه ایمن تر از چهار لاینه است زیرا مسافت کمتری را طی می کند و مدت زمان کمتری در معرض خطر است.
- افزایش استفاده چندحالته از جاده: جاده باریک با تخصیص فضا به امکانات حمل ونقل فعال منجر به بهبود ارتباط بین عابر، دوچرخه و حمل ونقل عمومی می شود.
- ارتقای امنیت تقاطع عبور و مرور خیابان: با استفاده از این رویکرد، ترافیک کنار خیابان با خیال راحت تری به جاده اصلی می پیوندند زیرا خطوط کمتری برای عبور وجود دارد. این موضوع می تواند تاخیر در خیابان های فرعی را نیز کاهش دهد.
- کاهش هزینه ها: با اجرای هم زمان این طرح با پروژه های بازسازی می توانید کار را با حداقل هزینه تمام و هزینه ساخت پیاده رو و… را حذف کنید.
- افزایش کیفیت زندگی: جاده های باریک به افزایش ارزش املاک مجاور، زیست پذیر کردن فضاهای مشترک و افزایش فعالیت های تجاری نیز کمک می کنند.
باریک سازی جاده ای شامل تبدیل جاده چهار بانده به سه بانده مشتکل از دو مسیر رفت و برگشت مستقیم و یک مسیر گردش به چپ مرکزی است. این رویکرد با کاهش سرعت خودروها منجر به افزایش ایمنی جاده ای می شود. از طرف دیگر، تخصیص فضای مسافرتی به ساخت پیاده رو گسترده، پارکینگ حاشیه ای، مسیر مخصوص دوچرخه سواری، پارک مورب و… به ارتقای ایمنی عابرین پیاده و دوچرخه سواران نیز کمک می کند. اجرای هم زمان این طرح با پروژه های بازسازی نه تنها هزینه اضافه ای در پی ندارد، بلکه می تواند به کاهش هزینه ساخت پیاده رو، پارکینگ و… نیز کمک کند.
