رساله اخلاق در صنعت هوانوردی | قسمت پایانی
تلاقی فناوری و ایمنی هوانوردی ذاتاً یک فضای با ابعاد فنی، عملیاتی، انسانی، اجتماعی، اقتصادی، مالی، اندیشه ای، فرهنگی و اخلاقی است.
تلاقی فناوری و ایمنی هوانوردی ذاتاً یک فضای با ابعاد فنی، عملیاتی، انسانی، اجتماعی، اقتصادی، مالی، اندیشه ای، فرهنگی و اخلاقی است.
پاسخگویی یکی از راه های تقویت سیستم های نظارتی است، به ویژه امروزه که بر بستر گوشی های تلفن همراه هوشمند و اینترنت قابلیت های زیادی وجود دارند که می توانند در تسهیل و ریز شدن حداکثری این تاروپودهای نظارتی Cross Control به کمک ما آیند.
برای دستیابی به اهداف نظارتی ما به یک تیم با تجربه و تحصیل کرده از بازرسان نیاز داریم که مجموعه مهارت های هوانوردی مورد نیاز را دارا هستند و دائما تحت یک بررسی سوابق بسیار دقیق هستند که شامل شخصیت اخلاقی و روانی، وضعیت مالی، سوابق کیفری، مدارک تحصیلی، سابقه کاری، سوابق نظامی و اشتهار می شوند.
مسئله مسئولیت اخلاقی در اندیشه اخلاقی از اهمیت اساسی برخوردار است، به ویژه در مورد اینکه وظایف اخلاقی شامل چه مواردی می شوند، چه زمانی باید اجرا شوند و نسبت به چه کسانی باید چگونه و چرا اجرا شوند تا منجر به خطاهای اخلاقی نگردند.
از آنجایی که تعداد هواپیماهایی که در حال پرواز و تعمیر هستند بیشتر از تعداد بازرسان Inspector سازمان هواپیمایی کشوری است، سازمان فقط به پیروی از برنامه وسند تعمیر و نگهداری MPD خود شرکت هواپیمایی متکی است بدون آنکه قابلیت اطمینان RP را هم الزام کرده باشد.
در قرن بیستم، موضوع جدیدی به نام اخلاق کاربردی شکل گرفت که رابطه بین تئوری ها و اعمال اخلاقی را در محیط های کاری بیان می کند، اینکه چگونه باید عمل کنیم.
یک مسئله اخلاقی آزاردهنده در بازار حمل و نقل هوایی ایران که رقابت کمی در آن وجود دارد و همچنین طرف عرضه به مراتب پایین تر از سطح تقاضای بالفعل است، اخلاق قیمت گذاری است تا شرکت های هواپیمایی گاهی قیمت ها را آنقدر بالا نبرند و اعتماد عمومی را زیر پا نگذارند؟
آیا شرکت های هواپیمایی و فرودگاهها می بایستی هزینه تامین امنیت را به بخش های نظامی، انتظامی و حفاظتی در هوانوردی بپردازند در حالیکه از طریق انواع مالیات ها این بها را قبلا به دولت پرداخت کرده اند؟
برای اینکه بتوانیم به روشی اخلاقی به مسئولیت های خود در صنعت هوانوردی توجه کنیم نیاز است بدانیم نظام اخلاقی ما بر چه مبناهایی استوار است.
تذکر دهندگان هوانوردی معمولاً در موقعیت هایی قرار می گیرند که با توجه به مصالح ملی، غیرت، همیت، وجدان و مسئولیت حرفه ای شخصی خود، مسائل هوانوردی را مشفقانه و خیرخواهانه متذکر شوند تا این فرهنگ نظارت و مسئولیت همگانی نوعی بازدارندگی اخلاقی درونی در همه بخش های صنعت هوانوردی کشور ایجاد کند.