تفاوت زیاد این قطارها با واگن های معمولی و پیچیدگی بالا، نیازمند گروه کارشناسی و عملیاتی با تخصص و آموزش ویژه بود که متاسفانه این کار نشد و ساده اندیشی نسبت به این ناوگان گران آنها را مبتلا به سرنوشتی بدتر از لکوموتیوهای دیزلی نمود.
شرکت مهندسی و ساخت بویلر و تجهیزات مپنا در آخرین ارزیابی و رتبه بندی شرکت ها که توسط نشریه «مک کوی» انجام شد، در بخش سازندگان صاحب تکنولوژی و نیز در بخش سازندگان بویلرهای بازیافت حرارتی در رتبه دوم جهان قرار گرفت.
شرکت زیمنس آلمان اعلام کرد که بزرگترین سفارش در تاریخ ۱۷۵ ساله خود را دریافت کرده است.
قطارهای خودکشش با وجود قیمت بالاتر (نسبت به واگن عادی) به دلیل ویژگی های فنی سیر بیشتری در سال دارند.
اگر مشکلات کنونی حمل و نقل جاده ای، دریایی، ریلی و هوایی را شناسایی، بررسی و ریشه یابی کنیم، درخواهیم یافت بهره وری پایین یکی از مهمترین ریشه های عملکرد ضعیف و پرهزینه این بخش ها است که با راهبردهای مناسب بهبودپذیر است.
صنایع ریلی کشور، اولین تجربه خود را در انتقال فناوری لکوموتیوهای باری- مسافری دیزل الکتریک 6 محوره 4000 اسب در اوایل دهه 80 با تحویل پنج دستگاه در سال 1382 آغاز نمود، در پایان این دهه به انتقال فناوری لکوموتیوهای چهار محور مسافری با تحویل 12 دستگاه در سال 1391 همت گمارد که متاسفانه هر دو به دلیل غفلت از بخش پیشرانه دیزل ادامه نیافت.
با افزایش تقاضای شرکت های خصوصی مالک لکوموتیو و یا مالک واگن برای خرید لکوموتیو باری، شرکت های سازنده داخلی برای طراحی و ساخت لکوموتیوهای دیزلی DC با الگوی GT26 و ظاهری متفاوت اقدام نمودند که در جای خود ارزشمند است در حالیکه این لکوموتیو برای خرید دست دوم مناسب بوده ولی برای طراحی و ساخت یک لکوموتیو جدید، بهینه و مطلوب نیست.
آمونیاک به زیرساختهای سنگین برای ذخیره کردن تحت فشار و دمای بالا نیاز ندارد و آن را می توان در دمای منفی 33 درجه سانتی گراد به مایع تبدیل نمود و برای صادرات به سادگی و با ایمنی بالا جابجا کرد.
این تجربه بازسازی لکوموتیوهای BHP و ... را می توان برای افزایش کاراِیی و بهره وری (با بازطراحی) ناوگان گران قیمت ریلی، هوایی، دریایی و ... با دعوت از نخبگان و مشارکت شرکت های دانش بنیان به کار گرفت و توسط صنایع توانمند ریلی اجرا نمود.
در سال 2015 در انگلستان قطار مسافری با پیش ران دوگانه شبکه بالاسری- باتری راه اندازی شد. شرکت زیمنس نیز در سال 2019 یک قطار دارای 2 پیش ران شبکه بالاسری- باتری را برای آزمایش در خطوط اتریش به کار انداخته است. در حالت استفاده از پیش ران باتری (که عمدتاً در خطوط غیر برقی به کار می‌رود)، حداکثر سرعت آن 100 کیلومتر بر ساعت است.
