برقی کردن راه آهن به خصوص قطار تهران مشهد یکی از راهکارهای پیشنهادی برخی کارشناسان برای افزایش استقبال از حمل و نقل در این مسیر پرتردد است اما این پیشنهاد مخالفانی هم دارد که اغلب توصیه می کنند به جای برقی سازی، راه آهن سریع السیر در این محور راه اندازی شود.
فاصله ریلی تهران تا تبریز 736 کیلومتر و سرعت متوسط قطار (از دید مسافر) 58.5 کیلومتر بر ساعت است که قابل قبول نیست و مسافر را خسته می کند.
در قطار عادی تهران مشهد از حدود 50 ایستگاه بین راهی مسیر، فقط 11 ایستگاه سهمیه مسافر دارد که مبین این است که با داشتن تراکبندی، کاهش ایستگاه ها به 25 به سادگی میسر است.
بخشی از طرح کرمانشاه- خسروی به طول 263 کیلومتر از مناطق کوهستانی عبور می‌کند. زیرسازی این محور در سال 90 شروع گردیده و پس از افتتاح راه آهن سمنگان- کرمانشاه و دستیابی به شعار توخالی وصل شدن مراکز استان ها به راه آهن، دیگر برای مسئولان ساخت و توسعه زیربناهای کشور موضوع تداوم اجرای طرح از اهمیت ساقط شده است..
در حال حاضر حداقل چهار شرکت داخلی توانائی ساخت سیستم های سیگنالینگ راه آهن را دارا می باشند که سه شرکت تائیدیه اداره کل ارتباطات وعلائم الکتریکی راه آهن را هم دارا می باشند و تاکنون بیش از 120 ایستگاه در کشور 100 درصد مجهز به سیستم سیگنالینگ ایرانی شده اند ولی با وجود تجربه بسیار خوب سال 1384 در تکمیل راه آهن بافق- کاشمر با علائم داخلی، متاسفانه خط حساسی مانند قزوین- رشت بدون علائم تحویل می گردد.
تا وقتی یاد نگیریم چطور می‌توان سرعت متوسط قطارها در همین سیستم فعلی را افزایش داد هیچ تضمینی نیست که بشود قطار سریع‌السیر رویایی را با حداکثر سرعت راند.
برخی از مسیرهای ریلی قطاری بسیار پرطرفدار هستند. به عنوان مثال قطار تهران مشهد، یکی از پرترافیک ترین خطوط ریلی در بین تمام مسیر ها در ایران است به طوری که سالانه 40 درصد از مسافران ریلی کل کشور با خرید اینترنتی بلیط قطار از این مسیر پر رفت و آمد استفاده می‌کنند.
