خانه خالی پدیده‌ای طبیعی در اقتصاد است و در همه جا مشاهده می‌شود و کارکرد مشخصی دارد. شاید جالب باشد که نگاهی به اعداد دنیای واقعی بیندازیم: نرخ خانه‌های خالی در تهران حول و حوش ۱۲ درصد است، متوسط این عدد در آمریکا و کشورهای اروپایی هم «کمابیش» همین و حتی بالاتر (حدود ۱۸ درصد) است (البته در برخی زمان‌ها مثل بحران مالی نرخ بالا می‌رود و برخی زمان‌ها کم‌تر).
اگر تمام سوخت‌های مایع در بخش حمل و نقل بخواهند با برق تامین شوند، ما به چیزی حدود 25 درصد ظرفیت اضافه در مقایسه با ظرفیت فعلی بخش برق دنیا نیاز خواهیم داشت که قابل انجام است.
یک کشور هر قدر که فرآیند تخریب خلاق و رقابت را بیشتر تشویق کند، طبعا استانداردهای زندگی و رقابت‌پذیری بنگاه‌هایش هم با سرعت بیشتری رشد می‌کنند.
حامد قدوسی در تازه ترین مطلب کامل تلگرام خود به تاثیرگذاری اقتصاددان در نقش مهندس و بهینه ساز پرداخته است.
هر بار که صحبت از مسوولیت اجتماعی شرکت‌ها می‌شود، فورا ذهن متوجه یک سوال اساسی می‌شود: «مرز علایق و منافع شخصی مدیریت ارشد شرکت و منافع عمومی شرکت در این حوزه کجا است؟».
پست مربوط به فرار مغزها سعی می‌کرد برخی افسانه‌ها یا اعداد نادقیق مربوط به مهاجرت و به اصطلاح «فرار مغزها» را نقد کند. تجربه می‌گوید وقتی موضوعی برای افراد بدیهی و ملموس جلوه می‌کند، نقد‌های مبتنی بر اعداد رسمی و تخمین‌های کران بالا و پایین در سطح کلان کمی با تردید و مقاومت مواجه می‌شود.
