نیاز مبرم به یک استراتژی ملی توسعه گردشگری به منظور ارائه چارچوبی که در آن تمام بخش‌های این صنعت گسترده و همه‌جانبه بتوانند به‌طور هماهنگ در جهت توسعه اثربخش و پایدار آن فعالیت کنند، به شدت احساس می‌شود؛ اتفاقی که البته هنوز به وقوع نپیوسته است.
کشورهای آسهآن، می‌تواند در حوزه برنامه‌نویسی برای گردشگری تجربه‌ای مناسب را پیش‌روی کشورمان بگذارد؛ چه اینکه جنوب شرقی آسیا نیز همچون ایران مجموعه‌ای از منابع گردشگری طبیعی و فرهنگی ملموس و ناملموس متنوع دارد که هم در مناطق شهری و هم در مناطق روستایی تمرکز یافته‌اند.
