در مقایسه سه گزینه اصفهان- اهواز، درود- خرم آباد- اندیمشک و دوخطه برقی در مسیر فعلی درود- اندیمشک به نظر می رسد طرح سوم با شرایط فعلی کشور به ویژه تامین مالی انطباق بیشتر و ریسک به مراتب کمتری داشته باشد.
در ترتیبات پیشنهادی مراجع جهانی مهندسی ریلی نیز برقی کردن قسمت های کوتاه خطوط ریلی بعد از رسیدن به ظرفیت دوخطه و افزایش طول خطوط ایستگاهی (و در نتیجه افزایش طول قطارها) قابل مقایسه و ارزیابی است.
علیرغم اهمیت، برقی کردن خطوط پرتقاضای باری و مسافری ریلی، به واسطه نبود منابع مالی دولتی پیش نمیرود. ورود مردم و بخش خصوصی در حوزه تامینمالی با پیششرط سهامدار شدن آنها می تواند راهکار حل این چالش باشد.
یک کارشناس حوزه حمل و نقل ریلی معتقد است که خط ریلی اصفهان-اهواز می تواند در حمل بار نقش اساسی داشته باشد و به نظر می رسد که هدف اصلی این طرح حمل بار است و یک خط ریلی باری است و نقش کمتری در حمل مسافر دارد.