◄ پاتک روسیه علیه« زنگه زور » با طرح کریدور سه جانبه
در حالی که روزهای گذشته بحث های داغی پیرامون اصرار ترکیه و آذربایجان بر راه اندازیکریدور زنگه زور و پیامدهای منفی راه اندازی این کریدور برای ایران مطرح شده است به نظر می رسد روسیه سیاست پیچیده ای در پیش گرفته تا کریدور زنگه زور یکه تاز حمل و نقل قفقاز نباشد.
در حالی که روزهای گذشته بحث های داغی پیرامون اصرار ترکیه و آذربایجان بر راه اندازی « کریدور زنگه زور » و پیامدهای منفی راه اندازی این کریدور برای ایران مطرح شده است به نظر می رسد روسیه سیاست پیچیده ای در پیش گرفته تا «کریدور زنگه زور» یکه تاز حمل و نقل قفقاز نباشد.
به گزارش تین نیوز، رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه اخیرا به صراحت اظهار کرد مشکل کریدور زنگه زور ایران است. وی در واقع با این اظهارات مخالفت ایران با این کریدور را پررنگ کرد تا نشان دهد سایر بازیگران موثر منطقه با راه اندازی این مسیر حمل و نقلی مشکلی ندارند.
واقعیت این است که روسیه و ارمنستان نیز همچون ایران خواستار یکه تازی ترکیه در جنوب قفقاز نیستند اما اعلام صریح این موضوع را با سیاست های خود در تضاد می بینند. ارمنستان تحت حکومت پاشینیان به شدت در پی صلح با آذربایجان است و نمی خواهد دستیابی به صلح را با طرح مواردی مثل زنگه زور پیچیده تر کند. روسیه نیز به جای تاکید بر عدم راه اندازی کریدور زنگه زور در پی ایجاد کریدوری شمالی جنوبی است که همچنان آذربایجان را به عنوان یکی از جمهوری های سابق شوروی در کنار این کشور حفظ کند و از طرفی امکان یکه تازی به ترکیه در منطقه قفقاز را سلب کند.
به این ترتیب سخنان اخیر معاون بخش حمل و نقل و زیرساخت اتحادیه اقتصادی اوراسیا معنای دیگری خواهد یافت. معنایی که می توان آن را پاتک روسیه علیه کریدور زنگه زور تلقی کرد. وی بیان کرده است که روسیه در نظر دارد در آینده نزدیک، توافقنامه همکاری سه جانبه این کشور با ایران و جمهوری آذربایجان را با هدف توسعه زیرساخت های ریلی و حمل و نقل بار در کریدور شمال - جنوب به امضا برساند که هم اینک در مرحله آماده سازی است.
النا شریشوا می افزاید: پیش از این، فدراسیون روسیه و جمهوری اسلامی ایران، توافقنامه ساخت بخش ناقص راه آهن مسیر غربی کریدور شمال – جنوب از شهر رشت تا آستارا در ایران را به امضا رساندند که تلاش طرفین بر این است که عملیات ساخت آن در سال جاری میلادی آغاز شود.
این مقام مسئول در اتحادیه اوراسیا توضیح بیشتری درباره توافقنامه سه جانبه روسیه، ایران و جمهوری آذربایجان ارائه نکرده است.
پیش از این برخی کارشناسان راه اندازی کریدور زنگه زور را نتیجه اشتباه راهبردی ایران در نزدیک نشدن به جمهوری آذربایجان و ترجیح ارمنستان به عنوان شریک استراتژیک دانسته بودند. در مقابل برخی دیگر از کارشناسان با این عقیده مخالف بوده و دور شدن جمهوری آذربایجان از ایران را نه به دلیل انتخاب ارمنستان به عنوان شریک استراتژیک بلکه به دلیل قرار گرفتن این کشور در حلقه اتحاد با ترکیه و تبدیل آذربایجان به مهره ای برای پیشبرد منویات اردوغان در قفقاز و در نگاهی کلی تر، احیای امپراطوری عثمانی برشمرده بودند.
به باور برخی کارشناسان احداث و راه اندازی کریدور زنگه زور در صورتی برای ایران و ارمنستان مشکل ساز نخواهد بود که اگر ایران و ارمنستان خواستار کریدورهایی متقاطع با این کریدور باشند، آذربایجان با این خواسته مخالفت نکند. به نظر می رسد روسیه نیز با طرح موضوع کریدور سه جانبه روسیه – آذربایجان – ایران به روش خاص خود به دنبال کمرنگ کردن کریدور زنگه زور است.
انتهای پیام
همین الان که کریدور احداث نشده و کامیونهای ترک مجبورن از ایران رد بشن اینهمه مشکلات برا راننده های ایرانی پیش میارن اگه کریدور احداث بشه عملا عبور کامیونهای ایرانی ممنوع میشه.ایران نباید اجازه احداث بده
در کل، ترانزیت کالا در نفس خود چندان درآمدی ندارد. برای مثال، هرگاه کل پتانسیل ترانزیتی ایران که 200 میلیون تن در سال است، محقق شود، درآمد سالانه ایران از بابت ترانزیت به 20 میلیارد دلار خواهد رسید. این در حالی است که برای دستیابی به این کار نیاز به سرمایه گذاری عظیمی است. بارها بهتر است اگر ایران برای مثال کالا های هندی مورد نیاز روسیه را بخرد و خود به روسیه ری اکسپورت کند. یا کالا های روسیه را بخرد و به هند و کشورهای عربی و آفریقایی بفروشد. ایران به هند نفت می فروشد. در دریافت پول هم مشکل دارد پس چرا نباید کالاهای هندی مورد نیاز روسیه، کشورهای آسیای میانه و قفقاز را خود نخرد و به آن ها نفروشد؟
همین گونه می تواند تولیدات کشورهای آسیای میانه را بخرد و در بندرهای جنوبی خود بفروشد.
ایران باید راه آهن مشهد_ تهران و تهران_ تبریز_ بازرگان را نوسازی کند و میان مشهد و تهران آزاد راه بسازد و میان تهران و بازرگان آزادراه مدرن داشته باشد. اگر ایران شبکه های خود را توسعه بدهد، خود به خود ترانزیت هم راه می افتد.
بار دیگر تاکید می کنم،: به خودی خود ترانزیت چندان درآمد ندارد. مگر ایران می تواند با بهره گیری از موقعیت خود و بازاریابی و مطالعه و بررسی اوضاع کالاهای ساخت کشورهای گوناگون را بخرد و در بندرهای خود به کشورهای دیگر بفروشد. برای نمونه می تواند چای هندی را در مرزهای ترکمنستان، و بندرهای مشرف به روسیه و قزاقستان و آذربایجان و نیز از طریق ارمنستان و مرزهای ترکیه و افعانستان و عراق بفروشد.
خدا از سرتون نگذره اگ بگذارید این ظلم ب ایرانیان بشود، حتی شده با خون خود از این مرز دفاع کنید