◄ چگونه میتوان به روند کاهشی تلفات جادهای سرعت بخشید
وبلاگ حمید نجف- در ویکیپدیا آمده كه بودجه از واژه بوژه که یک كلمه فرانسوی قدیم است گرفتهشده، بوژه به کیف چرمیای اطلاق میشده که وجوه نقد را در آن نگهداری میکردند.
بودجه در حقیقت فرآیند تخصیص منابع محدود به نیازهای نامحدود است، نوعی برنامهریزی راهبردی برای نیل به اهداف كلان كشور است، بدون تردید رفع چالشهای موجود و شتاب دادن به جریان رشد و توسعه كشور؛ تنها از طریق یك بودجهریزی صحیح امکانپذیر است؛ با این حساب هرگونه پس رفت و پیشرفتی، با چگونگی اختصاص بودجه رابطه مستقیمی دارد و دقت در بهرهبرداری بهینه از سرمایههای اندك ملت شریف و اولویتبندی صحیح آن، بسیار لازم و حیاتی است.
دراینبین البته بینش و نگاه جزیرهای و قبیلهای میتواند تا حدودی مخرب باشد، ازاینرو حداقل توقع مردم این است، كه وكلایشان با تفكر ملی و علم به چالشهای اساسی مملكت؛ بودجه كل كشور را مطالعه و تصویب کنند.
اگر بر این باوریم كه شرایط اقتصادی امروز ما ناشی از تفكر دیروز ماست؛ پس چارهای نداریم كه بهجای هزینه درمان؛ كمی برای پیشگیری خرج كنیم.
میدانیم؛ كه نمایندگان محترم ملت در مجلس شورای اسلامی، این روزها در جریان بررسی و تصویب لایحه بودجه سال آینده بسیار درگیر كار هستند؛ شاید فشارهای مستقیم و غیرمستقیمی جهت افزایش و یا حتی كاهش بودجه بعضی از بخشها، اعصاب آنان را مشوش کرده باشد، بنابراین امروز قصد زیادهگویی ندارم.
نه میخواهم بودجهای را كاهش دهند و نه افزایش؛ خودمختارند، فقط میخواهم چند آمار بسیار نگرانکننده را در اختیار آنان قرار دهم، اگر میدانند كه ملالی نیست، اما اگر نمیدانند خواندنش ضرری ندارد، قضاوت و تصمیمگیری هم با خودشان است.
- رئیس پلیس راهور ناجا: «در نیمه نخست امسال از مرگ 7 هزار و 83 نفر در تصادفات رانندگی خبر داد و اظهار کرد: روزانه 45 نفر در تصادفات رانندگی کشور کشته و 850 تن زخمی میشوند.»
- طبق تحقیقات پلیس، تقریباً 6 درصد درآمد ناخالص کشور در تصادفات از بین میرود.
- مدیرکل دفتر آمار، ایمنی و ترافیک سازمان حملونقل جادهای کشور: «سالانه ۱۶ هزار نفر در تصادفات رانندگی کشته میشوند.»
- رئیس پلیسراه راهور ناجا اعلام کرد: «٣ درصد تصادفات در محلهای حادثهخیز راهها رخ میدهد و دوهزار نفر در محلهای حادثهخیز جادهها کشته میشوند، بر اساس آخرین جمعبندیهای پلیسراه حدود 3400 محل حادثهخیز در جادههای برونشهری وجود دارد که بهرغم کاهش آنها در سالهای گذشته وضعیت 1500 محل از این تعداد بحرانی است و حجم زیادی از تصادفات فوتی و جرحی در آنها رخ میدهد؛ طبق گفته وی تصادفات جادهای تنها در نقاط حادثهخیز سالانه حدود 2400 میلیارد تومان خسارات مالی به کشور وارد میکند؛ قطعاً باید همه دستگاههای
مسئول بخصوص مراجع قانونگذار اعتبارات ویژهای را برای اصلاح سریع محلهای حادثهخیز اختصاص دهند.
- معاونت اقتصاد حملونقل وزارت راه و شهرسازی: «هر مرگومیر چیزی حدود یک میلیارد و ٢ میلیون تومان خسارت به اقتصاد کشور وارد میکند.»
- گزارش سازمان بهداشت جهانی نشان میدهد ایران رتبه ١٧٧ از میان حدود ١٩ کشور جهان را در میزان تلفات رانندگی دارد.
نهایتاً اظهارات مدیرکل دفتر برنامهوبودجه سازمان راهداری و حملونقل جادهای سازمانی كه طبق قانون مسئولیت بهسازی نقاط حادثهخیز جادههای كشور به عهده آن است، سازمانی كه به نسبت بودجه تخصیصی قادر به خدمت خواهد بود.
-«اگر بودجه سال 95 و 96 را باهم مقایسه کنید متوجه میشوید که کلاً در سال 96 بودجه سازمان راهداری و حملونقل جادهای بودجه کاهشی بوده است و از افزایش بودجه خبری نیست، یعنی تقریباً عددی در حدود 28 درصد نسبت به سال گذشته کاهش بودجه داشتهایم، البته این بودجه در حال حاضر در مرحله لایحه است و تبدیل به قانون نشده و ممکن است تغییراتی در آن انجام شود.»
البته برای كوتاه كردن مطلب دیگر به سراغ ارائه آمارهایی نظیر تعداد معلولان ناشی از حوادث رانندگی و همچنین تبعات ناهنجاریهای اجتماعی ناشی از این سوانح نمیروم و به همین آیتمهای محدود بسنده میکنم.
از آنجائی که دولت محترم در اختصاص بودجه ممكن است گاهی دچار فشار؛ رودربایستی و معذوریت قرار بگیرد؛ طبیعتاً برای جبران مجبور به كاستن از برخی بودجههای زیرساختی و بسیار مهم خود است جا دارد كه نمایندگان محترم بهعنوان وكلای ملت با علم به این شرایط بغرنج راهكار مناسبی بیندیشند و با جدیت بیشتری نسبت به تصویب این لوایح مهم و سرنوشتساز كشور اقدام کنند.
اگر اعتقاد به كاهش تلفات جادهای و خسارات انبوه جانی و مالی آن داریم، بهتر است بدون تعارف نه در شعار بلكه در عمل این موضوع را به اثبات برسانیم.
کدام مهمتر است: تخصیص بودجه کشور به موسسه ای در قم که تولیدش چند صفحه نشریه در مورد{…} و امثالهم است یا به نهاد هائی که می توانند کشتار در جاده های کشور را پیشگیری یا متوقف کنند؟ آیا جان " انسان " ارزش سرمایه گذاری ندارد؟ امید است بعضی ها بخود آیند و عافیت طلبی پیشه نکنند۰
سلام در خصوص جاده های کشور نکاتی به ذهنم می رسد که بعنوان یک شهروند ایرانی با ذکر مثالهایی، نکاتی عرض می کنم به نظر می رسد تعریض جاده های باریک در کوهستانهای ایران می تواند راهکاری جهت " پرش اقتصادی " ایران تلقی گردد. توجه نکردن به تعریض جاده ها باعثشده که مصرف سوخت افزایش یابد و نیز مدت زمان رسیدن به مقصد بسیار زیادتر از حد معمول شود و مهمتر از همه جان شهروندان در این جاده ها به خطر بیافتد(فوت کنند و یا مجروح و علیل گردند) برای یک انسان بسیار تلاش می شود تا بزرگ شود و ببالد و مهیای خدمت شود اما در این جاده ها جان خود را از دست می دهد از آنجایی که من اهل استان زنجان هستم، مثال را از استان خودم و وضعیت جاده های آن ذکر می کنم: استان زنجان در منطقه شمال غرب ایران قرار گرفته و تنها استان ایران است که با هفت استان دیگر مرز مشترک دارد و از سویی نیز مسافت کوتاهی با پایتخت از یک سو و نیز با تبریز و شمال از سویی دیگر دارا است. حال بیایید نظری به جاده های آن بیافکنیم، جاده های باریک این استان که توجهی به آنها نمی شود و برخی نیز معروف هستند به جاده های مرگ را برمی شمارم که سالانه تعداد زیادی از هموطنان ما در این جاده های باریک به کام مرگ می روند: اول: جاده سلطانیه - همدان که همۀ مردم شهرستان خدابنده از مسئولین ناراضی هستند زیرا تصادفات دلخراش را همه ساله شاهدند دوم: جاده زنجان - بیجار. از ۱۳۰ کیلومتر جادۀ این محور، این جاده فقط ۱۵ کیلومتر تعریض شده است و بسیار غم انگیز است که این جاده تعریض نمی شود سوم: جاده زنجان - تخت سلیمان. این جاده معروف است به جاده مرگ، معدن بسیار مهم و معروف سرب و روی ایران در این منطقه قرار دارد و ماشین های بزرگ در این جاده همواره خطرناک بوده و هستند و همه ساله شاهد ابراز نارضایتی مردم این منطقه هستیم و در قالب مناسبتهای مختلف مطالبات خود مبنی بر تعریض این جاده را دارند. چهارم: جاده بسیار مهم زنجان منجیل: این جاده همواره شاهد پرت شدن خودرو ها به دره های عمیق این محور می باشد پنجم: جاده زنجان - میانه با صرف بودجه در جاده های باریک و تعریض آنها، می توان از صرف شدن بودجه هایی کلان تر و عظیم تر جلوگیری کرد
تا زمانی که باور نکنیم با کار فرهنگی می توان مشکلات را درمان کرد، نمی توانیم به هدف برسیم. البته برخوردهای تنبیهی و قهری نیز موثر است ولی باید در فرایند بسیار نهایی دیده شود. وقتی من در جاده حرکت می کنم و مشکلی ندارم ولی پلیس بی جهت خودروی من را متوقف می کند و از من مدارک می خواهد و بعد وقتی همه یکی از مدارکم حال به هر دلیلی کامل نبود، به سرعت ظاهر.. خود را نشان می دهد و یا وقتی دید مدارک کامل است می گوید ترمز بزن تا چراغ ها را چک کنم و ومتوجه می شوی که به یک ترفندی می خواهد برگ جریمه را پر کند… البته ممکن است پلیس اعلام کند که موارد تشویقی دارد ولی این موارد در زمینه کاهش تبینه و یا امثالهم بوده است. حال به نظر شما با این شرایط می توان تصادفات را کاهش داد و قوانین دستوری پلیس موثر است!؟؟!؟!؟!؟
یکی از کشنده ترین نوع تصادفات تصادف شاخ به شاخ است. چون اگر هر خودرو ۱۰۰ کیلومتر سرعت داشته باشد، این اتفاق مانند برخورد دو خودرو با سرع ۲۰۰ کیلومتربرساعت به دیوار است. پس خسارت مرگ چندین برابر می شود. متاسفانه باید پذیرفت که علت اصلی آن تخلف و انحراف به چپ راننده است و لذا بهتر است گاهی اوقات با ابزاری سخت گیرانه تراز جریمه پلیس جلو این تخلف را گرفت من دو پیشنهاد برای کاهش این گونه تخلفات و تلفات دارم ۱ - سیستم تشخیص خودکار انحراف به چپ. تشخیص خودکار انحراف به چپ و ارسال سریع جریمه با پیامک سامانه است که نیاز به چند تخصص اصلی دارد، پردازش تصویر و بینایی ماشین، تشخیص سرعت، ارسال پیامک. طبق سوادی که من دارم همه اینها اکنون در کشور با خطای بشدت کم، شدنی است. ۲ - نصب بلوارهای کم هزینه در همه معابر دو طرفه برون شهری. چنانچه دولت نمی تواند طی مدت کوتاهیی همه راههای دوطرفه را اتوبان کند، می تواند با نصب موانع موقتی و کم هزینه نظیر قندیلهای پلاستیکی، در کوتاه مدت جلو انحراف به چپ را در مسیرهای خطرناک بصورت اجباری بگیرد.
بنظر بنده دوربین های هوشمند پل صدر نشان دادندکه تفاوت اساسی تصادفات روی پل و سطح زمین که فاقد ان هست لذا محورهای تردد باید به دوربین های متعدد مجهز شوند شما ببینید پلیس و نیروی انسانی عملا شب ها نیستند یعنی ۵۰ درصد وقت یک روز را درحالیکه دوربین ۲۴ ساعت محور کنترل مینماید باید کم کم نیروی انسانی حذف و کنترل هوشمند جایگزین ان شود همچنین باید الویت چهار بانده شدن هم محورهای کوهستانی باشد مثلا در اصفهان که کویر هست ماله منابع طبیعی هست معلوم هست کاری ندارد زدن ازادراه و بزرگراه های مختلف. درحالیکه نقاطی مثل اردبیل، شمال کشور، چهارمحال بختیاری، کردستان این نقاط با یک بزرگراه چهاربانده بسیاری از تلفات شاخ به شاخ کاهش میابد. باید الویت وزارت راه هم این گونه نقاط باشد مگر نه زدن بزرگراه های متفاوت در نقاط متفاوت کویر مزیت ندارد همینطور تراکم کم جمعیت دارند ولی شاید ترانزیت مناسب باشند لذا الویت باید مناطق کوهستانی و صعب العبور باشد که میزان تصادفات بیشتر هست