ساخت پل ۱۱ میلیارد دلاری ریلی، سوژه جدید برای تمسخر بایدن!
مقامات کالیفرنیا درحالی تکمیل یک پل ریلی سریع السیر را جشن می گیرند که ساخت این پل، ۱۱ میلیارد دلار برای مالیات دهندگان هزینه داشته و موجب تمسخر منقدین شده است.
مقامات کالیفرنیا درحالی تکمیل یک پل ریلی سریع السیر را جشن می گیرند که ساخت این پل، ۱۱ میلیارد دلار برای مالیات دهندگان هزینه داشته و موجب تمسخر منقدین شده است.
قطار سریع السیر فرضی تهران مشهد در هر سال نهایتا ۳۰ الی ۴۰ میلیون مسافر را، آن هم صرفا در همین مسیر جا بجا می کند.
مقایسه پروژه های موفق ریلی که زودتر و با شرایط مناسب (با علائم) به بهره برداری رسیدند مانند پروژه راه آهن کاشمر به بافق در کنار پروژه های پرتاخیر نیز نشان دهنده اهمیت بالای مطالعات ریسک در بخش زیربنایی است.
گزارش نهایی مقایسه جهانی راه آهن سریع السیر که برای کمیسیون حمل و نقل یکپارچه انگلستان در 2004 تهیه شده دارای نکات ارزشمندی برای انتخاب پروژه های راه آهن سریع السیر است.
تصمیم به استفاده از لایه های آسفالت در ساخت و ساز خطوط راه آهن، چه برای خطوط پرسرعت و چه برای خطوط معمولی، اغلب بر اساس تجزیه و تحلیل هزینه فایده با درنظر گرفتن هزینه های ساخت اولیه، الزامات نگهداری و عمر مورد انتظار است.
قطار سریع السیر بدون شک یکی از داغترین موضوعات در حمل و نقل محسوب می شود. امروزه کشورهای توسعه یافته جهان، با ساخت قطارهای سریع السیر مدرن تر در حال رقابت سنگین با یکدیگر هستند. اما این میزان پیشرفت در شرق و غرب با یکدیگر متفاوت است.
اوایل ورود مرحوم دکتر دادمان به راه آهن در اسفند 1377 (25 سال پیش)، فاز یک سریع السیر تهران قم اصفهان با حضور رئیس جمهور در ایستگاه محمدیه قم افتتاح شد.
سپس به عنوان زبان مشترک جهانی بهره وری ریلی، به شاخص های اندازه گیری بهره وری ناوگان راه آهن ها اشاره شد که نفرکیلومتر بر واگن مسافری و تن کیلومتر بر واگن باری و واحد حمل (تن کیلومتر به اضافه نفرکیلومتر) بر لوکوموتیو می باشد.
سال 1993، سرعت متوسط قطارهای مسافری چین 48 کیلومتر بر ساعت بود که سبب از دست دادن سهم ریلی شد که در پنج مرحله با دوخطه کردن، برقی کردن و ارتقای خطوط سرعت حداکثر به 160 کیلومتر بر ساعت رسید.
توسعه راه آهن پر سرعت نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا، صرفه جویی در زمان و افزایش امنیت حمل و نقل دارد و این فناوری نماد تکنولوژی مدرن در زمینه حمل و نقل و گامی مثبت به سوی آینده پایدارتر حمل و نقل جهانی است