کامیون های سه سال کارکرد اروپایی که در مبدا قیمت ٤٠ تا پنجاه هزار یورو به بازرگان ایرانی فروخته می شود در ایران با قیمت های سرسام آور تا ١٢٦ هزار یورو هم فروخته شده است و عملا راننده واقعی دارای ناوگان فرسوده اگر هم بخواهد، نمی تواند خریدار باشد و ناوگانش را نوسازی کند.
اگر ناوگان سه سال کارکرده اروپایی که صدی 30 لیتر سوخت مصرف می کند صرفه اقتصادی ندارد، صرفه اقتصادی ماک که ۲۰ بار اوورهال شده و صدی شصت لیتر مصرف دارد، کجاست؟ فرسوده‌هایی که برای ناوگان و راننده صرفه ندارد، پس برای چه کسی دارد که عزم جدی برای خروجشان از ناوگان نیست؟
چرا شرکت ایران خودور برای کشنده های بنز گواهی خدمات صادر نمی کند؟ آیا آکتروس های آلمانی حائز شرایط کار در ایران نیستند ولی فوتون های چینی ایران خودرو دیزل، این شرایط را دارند؟
