ایران از رقابت های منطقه ای برای توسعه بازمانده است؟
این یک واقعیت است که ایران از رقابت های منطقه ای برای توسعه بازمانده و در حال تبدیل شدن به یک کشور پیر و فرسوده است.
این یک واقعیت است که ایران از رقابت های منطقه ای برای توسعه بازمانده و در حال تبدیل شدن به یک کشور پیر و فرسوده است.
بعد از یک سال یا بیشتر به پول صادرات می رسی و خوب که حساب کنی، می بینی صادرات بیشتر شبیه بندبازی پر دردسر و پر خطر است تا یک تجارت.
در شرایطی که دولت در این شرایط دشوار و کمرشکن و با فشارهای تحریم و رکود و تورم، روزبه روز بر فشارهای خود افزوده و مطالبات خود را بدون فوت کمترین وقت، دریافت می کند و در شرایطی که زمین و زمان علیه کسب و کارها بسیج شده اند، آدم چطور می تواند کار کند؟
دولتی که در شرایط عادی با ابرچالش کسری بودجه، ریسکهای مختلف، رشد بیسابقه نقدینگی و شرایط نگران کننده سرمایه اجتماعی مواجه است، در آینده که اندک اندوخته خود را خرج کند، چه خواهد کرد؟
بدیهی است که سازمان همکاری شانگهای قطعا سازمان مهمی است که عضویت در آن برای ایران مزایای زیادی دارد.
سیاستمداران در سالهای گذشته، با برداشتهای ناصحیح از عدالت، انبوهی از منابع را بر باد دادند.
«ابرچالش آب و محیطزیست» یکی از ابرچالشهای امروز جامعهایران است که نسبت به سایر ابرچالشها ملموستر است.
در سالهای گذشته گروههایی در اقتصاد ایران قوت گرفتهاند که عایدیشان در حفظ شرایط موجود است. شرایط موجود برای قاچاقچیان و گردانندگان اقتصاد غیررسمی ایدهآل است و برای افرادی که میخواهند فعالیت سالم داشته باشند قطعاً شرایط خوبی نیست.
سیاستمداران مدام از توزیع کیک سخن میگویند و وعده تقسیم میدهند. در حالی که دیگر کیکی برای تقسیم وجود ندارد. چیزی که در حال حاضر توزیع می شود، سهم این نسل نیست و از سهم نسلهای آینده است. این نسل تا کی میخواهد حق فرزندانش را بخورد؟
همه اتفاقات دستبهدست هم دادهاند تا فعالیت سالم اقتصادی و بلندمدت تبدیل به فعالیت ناسالم و کوتاهمدت شود.