سیاستمداران مدام از توزیع کیک سخن می‌گویند و وعده تقسیم می‌دهند. در حالی که دیگر کیکی برای تقسیم وجود ندارد. چیزی که در حال حاضر توزیع می شود، سهم این نسل نیست و از سهم نسل‌های آینده است. این نسل تا کی می‌خواهد حق فرزندانش را بخورد؟
همه اتفاقات دست‌به‌دست هم داده‌اند تا فعالیت سالم اقتصادی و بلندمدت تبدیل به فعالیت ناسالم و کوتاه‌مدت شود.
اگر یک کاسبی زیان‌ده است باید عامل زیان‌ده بودن آن کشف و حل شود نه این‌که به این چاه تولید ضرر (اکثر پروژه‌های عمرانی دولتی) یارانه تزریق کنیم.
بدگمانی به کارکرد اقتصاد آزاد و بی‌اعتمادی به بخش خصوصی، با وجود گذشت این همه سال از وقوع انقلاب هنوز در اندیشه و گفتار سیاستمداران ما وجود دارد و آنها تلاش نکرده‌اند سم این تفکر را از اندیشه خود خارج کنند.
ساختار فعلی مدام در حال تولید رانت است و تلاش برای شفافیت آن نتیجه بخش نیست چون اقتصاد دولتی اصلاح ناپذیر است.
۸۰یک اقتصاددان گفت: نسخه صندوق بین‌المللی پول برای الگوی توسعه اقتصادی دنیا شکست خورده اما ما همچنان در کشور علی‌رغم وجود اقتصاد مقاومتی اجرا می‌کنیم.
اقتصاد دولتی در جوامع امروزی به عنوان یک بیماری برای کشور‌ها به شمار می‌رود و هرچه دستگاه دولتی نفوذ بیشتری در بخش‌های اقتصادی جامعه داشته باشد و با در دست گرفتن بنگاه‌های اقتصادی روز به روز به دنبال فربه‌تر شدن و تقویت بنیه اقتصادی خود باشد، بی‌شک نتیجه آن ناکارایی، فساد و جلوگیری از رشد اقتصادی در کشور خواهد شد.
