چرا مردم کرمانشاهی سوار قطار نمی شوند؟ /نمی توان با شیر یا خط ایستگاه قطار تعیین کرد
چرا کرمانشاهی ها با حمل و نقل ریلی قهر هستند؟ چرا سوار قطار نمی شوند؟ مگر سرویس بهتری از قطار سراغ دارند؟
چرا کرمانشاهی ها با حمل و نقل ریلی قهر هستند؟ چرا سوار قطار نمی شوند؟ مگر سرویس بهتری از قطار سراغ دارند؟
دنیای حمل و نقل ریلی، بدون علائم، عملا ناقص است، نقصی بزرگ در ایمنی.
راهکارهای تجاری ِمسافری متعددی برای بهره برداری وسیع از ظرفیت های استان گیلان( با نام ِشمال ِ2) هم اکنون موجود است که قطارهای محلی صرفا یکی از آنهاست.
مشکل اساسی دیگر در همین زمینه رگولاتوری ریلی است، ناظر نمی تواند از درونِ بدنه یک ساختار و یک سازمان باشد و البته هر شرکت و نصفه شرکتی از بیرون هم نمیتواند باشد.
محور گرمسار یکی از محورهای ریسک ریلی است، اگر از دادههای سوانح استفاده میکردیم، سالها بود که میتوانستیم از سوانح آینده، خبر بگیریم و سانحه، با دادهها و علایمش خبرمان میکرد.
اگر در سیاست های رقابتی با حمل جادهای، درست عمل کنیم سهم حمل بار کامیونی و جادهای، با اتصال انزلی به ریل، با توجه به ارزانتر بودن و ایمنی بیشتر حمل بار، قاعدتاً به راهآهن میرسد.
ایمنی بدون سرعت و سرعت بدونِ ایمنی، نمیتوانند نیازهای مشتریان بازار مسافری را ارضا کنند.
اگر پیگیری نشود و تمهیدات لازم برای آن در نظر گرفته نشود، باین موضوع در کنار عوامل دیگر، قطعاً به یک فاجعه و خسارت ملی منجر خواهد شد.
جان مردم (مسافری) و اموال مردم (باری) جای بحث و مماشات ندارد.
چینش منابع و توزیع آن، آن قدر مهم است و اهمیت دارد که قابل توصیف نیست! و این یعنی مدیریت همان منابع محدود در بخش ریلی.