شرکتهای حملونقل هوایی، برای حمل مسافرین و همچنین برای حمل بار و کالا، مقررات مخصوص به خود را دارند. در صورت بروز حادثه و ورود هرگونه خسارت به مسافرین یا کالاهای آنها شرکت هواپیمایی مسوولیت جبران خسارت را (درصورت تقصیر) خواهد داشت.
حملونقل بینالمللی از آن جهت برای گردشگری جهانی حائز اهمیت میشود که جهانگردان حرفهای یا مسافرانی که کمتر امکان و توانایی چنین سفرهایی را دارند باید از مرزهای متعدد بگذرند و بهطور مستقیم با قوانین، قواعد و عرفهای داخلی کشورهای متعددی مواجه شوند.
سازمان جهانی گردشگری یکی از نهادهای وابسته و مرتبط با سازمان ملل متحد است که وظیفه ارتقا، حفظ و سهولت دسترسی به گردشگری جهانی را برعهده دارد.
به عبارت دیگر این سازمان بینالمللی، به گردشگری به دیده یک صنعت همانند سایر صنایع پربازده اقتصادی در دنیای مدرن امروز مینگرد و در عین حال همچنان که سعی میکند کشورها و ارگانهای مسوول را در این خصوص آموزش دهد و راهنمایی کند، آنها را از جوانب منفی و آثار مخرب گردشگری بدون رعایت موازین اخلاقی و فرهنگی و زیستمحیطی منطقه مورد بازدید نیز برحذر میدارد.
برای بسیاری از دانشجویان ایرانی از این دست اتفاقات زیاد افتاده است که حتی با وجود پذیرش از یک دانشگاه معتبر خارجی، گذرنامه دارای اعتبار، داشتن همه مدارک و شرایط کافی، در نهایت موفق به اخذ روادید (ویزا) کشور مقصد نشدهاند. اعطا یا عدم اعطای روادید یک کشور به فرد بیگانه از جمله اعمال وظایف حاکمیتی مقامات مسوول کشور است و آنها هیچ اجباری بابت پاسخگویی به افراد ندارند.
طی اقدامی تاریخی در جهت حفظ کشتیها و سرنشینان آنها در برابر شرایط دشوار محیطی در قطب جنوب و شمال، سازمان بینالمللی دریانوردی (آیمو) در نود و چهارمین نشست کمیته ایمنی دریانوردی (MSC) در مقر آیمو در لندن، «آییننامه بینالمللی کشتیهای فعال در آبهای قطبی (Polar Code)»، و اصلاحاتی به کنوانسیون ایمنی جان افراد در دریا (سولاس) مرتبط با الزامی شدن آییننامه فوق را به تصویب رساند.
همانطور که شخص حقیقی یا حقوقی دارای اسم و محل اقامت است و باید تابعیت کشوری را بر خود پذیرا باشد تا بتواند در صورت لزوم از مزایا و حمایت های دولت آن سرزمین برخوردار باشد، کشتی نیز دارای اسم و تابعیت مشخصی است و بندری که در ان به ثبت رسیده در حکم محل اقامت آن کشتی محسوب میشود.