◄ بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌و‌نقل در جهان کدام‌اند؟

برای اینکه ایده ای از اینکه صنعت حمل و نقل چقدر بزرگ است به دست بیاورید، بد نیست که بدانید تنها در سال ۲۰۱۹ حدود ۱/ ۶ تریلیون دلار ارزش کل این صنعت بود. بزرگ ترین بازار جهانی خدمات حمل و نقل در اروپای غربی قرار دارد و بازار آسیا و اقیانوسیه با داشتن حدود ۲۹ درصد از بازار جهانی، فاصله زیادی با این بخش ندارند. آفریقا کمترین سهم را در این بازار دارد که عموماً به دلیل کمبود زیرساخت در اکثر کشورهای این قاره است. به همین دلیل صنعت حمل و نقل در این قاره شکوفا نشده است.

مساله دیگری که در مورد آفریقا وجود دارد، وجود گروه های بنیادگرا و ستیزه جوست که گریبانگیر این کشورهاست و باعث عقب افتادگی و کم توسعه یافتگی آنها می شود.

صنعت حمل و نقل با فناوری متحول شده است. در حال حاضر سیستم های هوشمند که با هوش مصنوعی کار می کنند و برنامه های حمل و نقل مثل اوبر میلیاردها دلار ارزش دارند. شرکت های سنتی نیز به عقب رانده شده اند و جنگ بر سر سهم بازار با شرکت های بزرگ و قدرتمند ایجاد شده است.

کووید ۱۹ جهان را تحت تاثیر قرار داده است و برای جلوگیری از شیوع این ویروس، اکثر کشورها در سراسر جهان قرنطینه شدند و سفر و حمل ونقل جهانی و بین المللی به طور کامل متوقف شد، مگر اینکه برای اهداف اضطراری باشد. به همین دلیل، بیشتر صنایع تحت تاثیر قرار گرفتند، به همین دلیل، صنعت حمل و نقل در سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از دست داد و این ضرر حتی ممکن است بیشتر باشد. برای درک اینکه وضعیت واقعاً چقدر بد است، ممکن است بخواهید نگاهی به ۱۰ فرودگاه شلوغ در سال ۲۰۱۹ بیندازید، که تاثیر کووید ۱۹ در سال ۲۰۲۰ را بر فرودگاه ها نشان می دهد.

اگر نگاهی به بزرگ ترین شرکت های صنعت حمل و نقل بیندازید، متوجه خواهید شد که تعداد زیادی خطوط هوایی وجود دارد. یعنی خطوط هوایی پرچمدار برخی از پیشرفته ترین کشورهای جهان از جمله سه شرکت هواپیمایی ایالات متحده در این فهرست قرار دارند. در سال ۲۰۲۱ بسیاری از این خطوط هوایی به دلیل خسارات ویرانگری که متحمل شده اند، در فهرست قرار ندارند، چرا که تا ۳۱۴ میلیارد دلار با زیان مواجه شده اند. انتظار می رود ارزش کل صنعت در سال ۲۰۲۳ حدود ۵/ ۷ تریلیون دلار باشد.

وقتی نگاهی به بزرگ ترین شرکت های حمل ونقل در جهان بیندازیم، شرکت هایی را می بینیم که در صدر این فهرست قرار دارند و مجموع درآمدشان از مرز یک تریلیون دلار عبور می کند و در عین حال برای بیش از دو میلیون نفر اشتغال مستقیم ایجاد می کند. بزرگ ترین شرکت به تنهایی بیش از ۹۲۰ هزار نفر را استخدام می کند که نشان دهنده قدرت شرکت های موجود در این فهرست است. ما از Fortune Global ۵۰۰ به عنوان منبع خود استفاده کرده ایم و برای تهیه رتبه بندی شرکت ها از درآمد، دارایی، سود و کارکنان شرکت نیز استفاده کرده ایم.

 گروه پستی چین

(89.347 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

این شرکت به سادگی در صدر فهرست بزرگ ترین شرکت های حمل و نقل جهان قرار دارد. این شرکت بیش از 900 هزار کارمند و بیش از 5/ 1 تریلیون دلار دارایی دارد. این شرکت متعلق به دولت چین است و مسوول اداره خدمات پستی رسمی چین و ارائه خدمات پستی در سرزمین اصلی این کشور است.

این شرکت ابتدا به عنوان گمرک امپراتوری چینگ در سال 1987 توسط رابرت هارت به پیشنهاد قدرت های خارجی با شعبه هایی در پنج شهر تجاری بزرگ تاسیس شد. در سال 1896 اداره پست گمرک به پست بزرگ چینگ تبدیل و در سال 1911 از خدمات گمرکی مستقل شد. پست بزرگ چینگ در سال 1912 به پست چانگهوا تبدیل شد و در سال 1929 قراردادی را با گروه فدرال چاینا ایرویز برای انتقال و پست هوایی منعقد کرد و تا سال 1949 به عنوان ارائه دهنده خدمات پستی در سرزمین اصلی چین فعالیت می کرد.

خدمات پستی کنونی جمهوری خلق چین در سال 1949 تاسیس شد. این سرویس جایگزین پست چانگهوا در سرزمین اصلی چین در سال 1949 و همین طور در اتحادیه جهانی پست در سال 1972 شد. پست چین مستقیماً تحت نظارت اداره پست دولتی است و مسوولیت کلی تنظیم خدمات پستی در چین را بر عهده دارد. اداره پست دولتی آژانسی است که به وزارت صنعت اطلاعات جمهوری خلق چین گزارش می دهد.

گروه بازرگانان چین

(49.126 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

دو شرکت برتر در این فهرست، هر دو از چین هستند و با توجه به این واقعیت که این کشور بیش از 4/ 1 میلیارد نفر جمعیت دارد نباید چیز عجیبی باشد. گروه بازرگانان چین متعلق به دولت است و خدمات مختلفی از جمله حمل ونقل بندری، تدارکات حرفه ای و حمل و نقل کالا را ارائه می دهد.

این شرکت در سال 1872 با عنوان شرکت ناوبری بخار بازرگانان چین در شانگهای تاسیس شد. از دهه 1980 به یکی از شرکت های دولتی پیشرو چین تبدیل شد و نقش جهانی خود را در نتیجه طرح یک کمربند-یک جاده چین در اوایل دهه 2010 گسترش داد.

این شرکت عملاً پس از سال 1978 با باز شدن اقتصاد چین تغییر کرد چراکه مناطق آزاد تجاری زیادی در چین ایجاد شد و نیاز به خدمات باربری و حمل و نقل در این کشور افزایش پیدا کرد. بوان گنگ به عنوان اولین مدیر عامل شرکت در این زمان انتخاب شد.

او منطقه صنعتی شنکو در شنجن را تاسیس کرده بود و پس از تایید پکن با پیشنهاد منطقه به عنوان مدیر عامل آن انتخاب شد و آن را به عنوان بخشی از سیاست های اصلاح طلبانه دنگ شیائو پینگ به عنوان سنگ بنای اولین منطقه ویژه اقتصادی چین، بنیان نهاد.

در طول توسعه منطقه شکو در دهه های 1980 و 1990، گروه بازرگانان چین در بخش های تجاری فراتر از کشتیرانی، از جمله سرمایه گذاری و بهره برداری از امکانات رفاهی، زیرساخت های اجتماعی و صنعتی، سرمایه گذاری های صنعتی متعدد از کانتینرها تا تولید مواد غذایی، املاک و مستغلات و امور مالی مشارکت داشت. در سال 1987، اولین بانک سهامی را در چین، بانک بازرگانان چین، تاسیس و آن را به یک «مجموعه پیشرو در بانکداری» تبدیل کرد.

از زمان تصویب طرح یک کمربند-یک جاده توسط دولت چین در سال 2013، گروه بازرگانان چین نقش مهمی در پیشبرد این سیاست از طریق تجارت بندری شاخص خود ایفا کرده و بر این اساس به دنبال گسترش عملیات بین المللی بوده است.

علاوه بر فعالیت در هنگ کنگ و سرزمین اصلی چین، اکنون در مکان های استراتژیک در سراسر آسیای جنوبی، اروپا، به عنوان مثال در یونان، لیتوانی و بلاروس، و آفریقا، از جمله نیجریه و جیبوتی، فعالیت دارد.

خدمات پستی ایالات متحده

(84.628 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

UPS شاید یکی از شناخته شده ترین خدمات حمل و نقل در جهان باشد و بزرگ ترین شرکت حمل و نقل در خارج از چین بوده و در ایالات متحده قرار دارد. این شرکت در سال 1907 تاسیس شده و دارای بیش از 119 هزار وسیله نقلیه است؛ از دوچرخه گرفته تا کامیون، تراکتور و تریلر.

این شرکت که در اصل به عنوان شرکت پیام رسان آمریکایی متخصص در زمینه تلگراف شناخته می شد، هم اینک یکی از بزرگ ترین شرکت های حمل و نقل جهان و یکی از 500 شرکت برتر فورچون است.

این شرکت عموماً به دلیل خدمات حمل و نقل زمینی خود و همچنین فروشگاه هایش که یک مجموعه خرده فروشی هستند و ابزارهایی برای مشاغل کوچک ارائه می دهند، شناخته شده است. علاوه بر این، خدمات حمل و نقل هوایی را به صورت یک روزه یا دوروزه ارائه می دهد و از طریق شرکت UPS Surepost که یکی از شرکت های تابعه است، بسته ها را برای تحویل به سراسر ایالات متحده ارسال می کند.

این شرکت یکی از بزرگ ترین شرکت های حمل و نقل جهان است و بالاتر از رقبایی همچون DHL و FedEx قرار می گیرد.

هاب اصلی بین المللی این شرکت که در لوییویله کنتاکی قرار دارد، پنجمین فرودگاه پر رفت و آمد جهان از نظر حمل و نقل و سومین فرودگاه حمل و نقل بار در ایالات متحده پس از هاب اصلی فدرال اکسپرس در ممفیس و فرودگاه بین المللی تد استیونس است.

 DHL

(70.895 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

DHL نه تنها بزرگ ترین شرکت حمل و نقل در آلمان، بلکه بزرگ ترین شرکت حمل و نقل در اروپاست. این شرکت هر روز بیش از 61 میلیون مرسوله را جا به جا می کند. بخش اکسپرس آن که به DHL Express معروف است بزرگ ترین شرکت پیک در جهان است که در بیش از 220 کشور و منطقه جهان فعال است.

این شرکت ابتدا در سال 1969 در سانفرانسیسکو ایالات متحده تاسیس شد و خدمات خود را در اواخر دهه 1970 به سراسر جهان گسترش داد. در سال 1979 با نام DHL Air Cargo، با استفاده از دو فروند هواپیمای DC-3 و چهار فروند DC-6 با خدمات باربری بین جزیره ای وارد جزایر هاوایی شد. آدریان دالسی و لری هیلبلوم شخصاً بر عملیات روزانه نظارت داشتند تا اینکه به دلیل ورشکستگی در سال 1983 این شرکت تعطیل شد. در اوج خود، دی اچ ال ایرکارگو بیش از 100 کارگر، مدیر و خلبان را در استخدام خود داشت.

در سال 1998، دویچه پست شروع به خرید سهام دی اچ ال کرد. در سال 2001 به سهام کنترلی رسید و تا دسامبر 2002 تمام سهام موجود را به دست آورد. سپس شرکت دی اچ ال را در بخش اکسپرس خود جذب کرد، و استفاده از برند دی اچ ال را به سایر بخش ها، واحدهای تجاری و شرکت های تابعه دویچه پست گسترش داد. امروزه دی اچ ال اکسپرس نام تجاری دی اچ ال خود را با واحدهای تجاری مانند DHL Global Forwarding و DHL Supply Chain به طور مشترک استفاده می کند. این شرکت زمانی که Airborne Express را خریداری کرد، جای پای خود را در ایالات متحده مستحکم تر کرد.

دویچه بان

(49.726 میلیارد دلار در سال 2020)

دویچه بان یکی از شرکت های حمل و نقل آلمان است و بزرگ ترین شرکت حمل و نقل در این کشور و اروپاست. دفتر مرکزی آن در برلین قرار دارد. در سال 2015، این شرکت بزرگ ترین شرکت راه آهن از نظر درآمد بود و به طور کلی سالانه حدود دو میلیارد مسافر را جابه جا می کند.

این شرکت 26 سال پیش در سال 1994 تاسیس شد و به چندین شرکت تقسیم شده است که یکی از زیرمجموعه های آن بخش عمده زیرساخت های راه آهن را در آلمان اداره می کند.

دویچه بان خود را به عنوان دومین شرکت بزرگ حمل و نقل در جهان، پس از شرکت پست و لجستیک آلمان Deutsche Post/ DHL معرفی می کند و بزرگ ترین اپراتور راه آهن و مالک زیرساخت در اروپاست. دویچه بان بزرگ ترین شرکت راه آهن در جهان از نظر درآمد در سال 2015 بود.

این گروه به چندین شرکت از جمله DB Fernverkehr (مسافر در مسافت طولانی)، DB Regio (خدمات مسافری محلی) و DB Cargo (حمل و نقل ریلی) تقسیم می شود. شرکت تابعه گروه DB Netz همچنین بخش های زیادی از زیرساخت های راه آهن آلمان را اداره می کند و آن را به بزرگ ترین شبکه ریلی در اروپا تبدیل می کند.

این شرکت حدود نیمی از کل درآمد خود را از حمل و نقل ریلی به دست می آورد. نیمی دیگر از کسب و کار آن شامل مشاغل حمل و نقل و تدارکات و همچنین ارائه خدمات مختلف مربوط به حمل و نقل ریلی است. این شرکت بخشی از درآمد خود را از طریق قراردادهای حمل و نقل عمومی و خدمات پشتیبانی، نگهداری و توسعه زیرساخت به دست می آورد.

خط هوایی دلتا

(47.007 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

خطوط هوایی دلتا یکی از خطوط هوایی برتر در ایالات متحده است و هر روز بیش از 5400 پرواز انجام می دهد و به 352 مقصد در بیش از 50 کشور در شش قاره خدمات می دهد. این اپراتور همچنین دارای 9 هاب است و آتلانتا بزرگ ترین مرکز آن از نظر تعداد کل خروجی مسافران است. طبق رتبه بندی ما، این شرکت بزرگ ترین شرکت هواپیمایی در جهان است.

به دلیل کووید، دلتا بیش از 4/ 5 میلیارد دلار در سه ماه سوم سال 2020 زیان متحمل شد که به این معنی بود که مجموع ضررهای شرکت هواپیمایی به دلیل همه گیری بیش از 11 میلیارد دلار بود.

این شرکت در سال 1970 ناوگانی تماماً جت داشت و در سال 1972 خطوط هوایی نورت ایست را خریداری کرد. خدمات جا به جایی مسافر بر فراز اقیانوس اطلس را در سال 1978 با اولین پروازهای مستقیم از آتلانتا به لندن آغاز کرد. در سال 1987 نیز خطوط هوایی وسترن را خریداری کرد و در همان سال خدمات پرواز بر فراز اقیانوس آرام را با مسیرهای آتلانتا به پورتلند و اورگان به توکیو آغاز کرد. در سال 1991 تقریباً همه مسیرهای بر فراز اقیانوس اطلس را خریداری کرد و در آن زمان پیشروترین خط هوایی در سراسر اقیانوس اطلس بود. در سال 1997 اولین شرکت هواپیمایی بود که بیش از 100 میلیون مسافر را در سال جا به جا کرد. در آن سال نیز دلتا مسیرهای پروازی خود را به آمریکای لاتین گسترش داد و در همین سال یک شرکت ارائه دهنده خدمات پرواز ارزان قیمت را نیز به نام سانگ راه اندازی کرد.

این شرکت در سال 2005 با استناد به افزایش هزینه سوخت، اعلام ورشکستگی کرد و پس از کش و قوس های فراوان، سهام آن مجدداً در سال 2007 در بورس اوراق بهادار نیویورک عرضه شد. در سال 2008 خط هوایی شمال غربی را خریداری کرد و ناوگان هوایی خود را گسترش داد.