نگاهی متفاوت به بزرگترین پل غیرخودرویی ایران
کد خبر: 197903 |
تقریباً 10 سال پیش در چنین روزی، پایتخت ایران صاحب یک پل منحصربه فرد و در یکی از زیباترین نقاط شهری تهران شد. پل طبیعت که از عرض بزرگراه مدرس میگذرد و بوستانهای طالقانی در شرق و آب و آتش در غرب را به هم متصل میکند.طول این پل ۳۰۰ متر بوده و وزن سازهاش ۲۰۰۰ تن میباشد. پل طبیعت بزرگترین پل غیرخودرویی ایران محسوب میشود؛ این پل ۷۰۰۰ متر مربع مساحت داشته و عرض پل در نقاط مختلف بین ۶ متر تا ۱۳ متر متغیر است. بدنه اصلی پل بر روی سهپایه بنا گردیده و برای ساخت آن ۱۴۰۰۰ قطعه فولادی در ابعاد مختلف در ارتفاع ۴۰ متری زمین برشکاری، سر هم و نصب شدهاست. برای بنای این پل بیش از ۱۰۲ کیلومتر جوشکاری و ۶۲۰۰ متر مکعب بتنریزی انجام شدهاست. در طراحی این پل از معماری پلهای ایرانی مانند پل خواجو الهام گرفته شده و یک سازه با طراحی ارگانیک و شبیه به درخت و کاملاً سازگار با محیط زیست و طبیعت است که نمونه مشابه آن در پارکهای ملی و طبیعی کشورهای فرانسه، کانادا، هلند، بلژیک، مالزی و استرالیا ساخته شدهاست. فرم درختی ستونها و انتخاب نام «طبیعت» برای پل، هر دو تاکیدیست بر پیوستگی دو فضای سبز (دوطبیعت). این مجموعه نگاهی متفاوت دارد به تاریخچه این پل.
تهیه و تنظیم: مسعود یوسفی
-
بدون حادثه
با توجه به روش ساخت پل طبیعت به صورت پلتفرم این پل به صورت بافتنی به یکدیگر بافته شد و این اقدامات 25 متر بالاتر از سطح زمین انجام شد که 3 تاورکرین برای این کار در نظر گرفته شده بود.ایجاد پلتفرم برای اولین بار بود که اجرایی شد و با توجه به اینکه امکان ریزش مصالح به سطح اتوبان نیز وجود داشت طراحان پروژه تصمیم گرفتند تونلهای حفاظتی نصب کنندکه در قبال افتادن قطعات خسارتی وارد نشود. البته این پروژه بدون هیچ حادثهای به اتمام رسید.
-
حضور متخصصان ایرانی
سطح پل از چوب ساخته شده است که با زیرسازی خاصی این چوبها در سطح پل جا گرفتهاند. این چوبها از کشور مالزی وارد شده و 7600 متر مربع زیرسازی این پل با چوب بوده است. در طول ساخت این پل حدود 1500 نفر فعالیت داشتند و تماماً به دست متخصصان ایرانی و پیمانکاران دست دوم گروه ساخته شده است.
-
طراح زن
لیلا عراقیان (زادهٔ ۱۳۶۲ خورشیدی) دانشاموخته دانشگاه شهیدبهشتی که مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز در این رشته از دانشگاه بریتیش کلمبیا گرفته است؛ برای طراحی پل طبیعت در تهران شناخته میشود. وی در سال ۱۳۸۴ به همراه همکارش علیرضا بهزادی شرکت سازههای پارچهای دیبا را تأسیس کردند.این شرکت پس از اجرای سازههای چادری پارک آب و آتش تهران، به مسابقهٔ طراحی پل طبیعت دعوت شد و طرحشان برگزیده شد.
-
برنده جوایز متعدد
لیلا عراقیان در مسابقه طراحی فضاهای ورزشی، دومین کنفرانس سازه و معماری ۱۳۹۰ برنده جایزه دوم شد و همچنین در مسابقه کوشک جهانی به همراه بابک رستمیان و علیرضا برهانی رتبه دوم را کسب نمود. او همچنین در دانشگاه تهران، دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه آمریکایی دوبی و دانشگاه آنهالت آلمان، سخنرانیهایی در زمینه تاریخچه سازههای پارچهای در ایران، معرفی شرکت دیبا و پروژه پل طبیعت انجام دادهاست.
-
داستان طراحی
عراقیان، درباره ایده طراحی این پل میگوید: با همکارم در کوچههای تهران قدم میزدیم، یک کوچه بود که در آن رودخانهای بود و روی آن پل داشت، یک مبل قدیمی هم بود که جلوی یک منزل گذاشته بودند، مبل را کشیدیم و گذاشتیم روی پل و به این فکر کردم که چرا همیشه باید فقط از روی پل رد شویم؟ چرا فرصتی نیست که روی آن بتوانیم استراحت کنیم و فضای جدیدی را تجربه کنیم؟ این مساله در ذهنم مانده بود تا زمانی که مسابقه این پل مطرح شد، اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که این پل باید جایی باشد که آدمها بتوانند روی آن استراحت و تفریح کنند، با خیال راحت و بدون عجله روی آن مکث کنند و به منظرههای اطراف نگاه کنند.
-
سازهای برای پیادهها
برخی از همکاران معمار لیلا او را متهم کرده اند که با «سازه زمخت» منظر شهری را تخریب کرده، اما خودش می گوید که این منظر پیش از این مخصوص ماشینسوارها بوده و در همه شهر حق با ماشین هاست. حتی روی خط عابر پیاده این پیاده ها هستند که باید مراقب باشند. لیلا اما پلی طراحی کرده که به این شکل از رابطه بین پیاده و سواره پایان می دهد. این اما تنها بلندپروازی او برای تغییر محط پیرامونش نیست.
اخبار مرتبط