◄ رانندگان غیربومی از چرخه فعالیت حذف می‌شوند؟
چندی است که رانندگان بخش حملونقل جاده‌ای از شدت یافتن پدیده بومیگرایی در مکان‌های توزیع بار در شبکه‌های اجتماعی انتقاد و عنوان میکنند این موضوع در حال گسترش است.
چندی است که رانندگان بخش حملونقل جاده‌ای از شدت یافتن پدیده بومیگرایی در مکان‌های توزیع بار در شبکه‌های اجتماعی انتقاد و عنوان میکنند این موضوع در حال گسترش است. اما این انتقادها از سوی فهندژ سعدی مدیر اجرایی کانون کارفرمایان مؤسسات و شرکت‌های حملونقل داخلی کشور رد و بی‌اساس خوانده شده است. رانندگان معتقدند که، اکنون با ترویج بومیگرایی، دریافت بار در این شهرها به رقابتی نابرابر بین افراد بومی و غیربومی تبدیل‌شده است و همچنین در آینده می‌تواند موجب بروز اختلاف میان رانندگان شود.
اثرات رواج بومیگرایی
عبدالله خانعلی رئیس هیئت‌مدیره انجمن رانندگان کامیونهای یخچال دار استان تهران می‌گوید، یکی از آثار سوء عدم آگاهی رانندگان و فعالان حملونقل از قوانین و حقوق قانونی خویش، پیدایش پدیده منحوس، ناعادلانه و تبعیض‌آمیز بومیگرایی است که توسط عده‌ای به وجود آمده که منجر به از هم‌گسیختگی نظم و انضباط شغلی رانندگان و گرفتاری مدیران و مسئولان کشور شده است. البته حضور کم‌رنگ قانون و عدم اعمال آن توسط مدیران و مسئولان مربوطه در ادارات کل راهداری و حملونقل جاده‌ای استان‌ها و شهرستان‌ها در تداوم این روند غیرقانونی و غیراخلاقی بسیار مؤثر بوده است.
خانعلی در خصوص اقدامات سازمان حملونقل در موضوع بومیگرایی می‌گوید: البته ناگفته نماند که مدیرکل حملونقل کالای سازمان راهداری در ارتباط با ممنوعیت بومیگری و جلوگیری از اجرای آن خطاب به مدیران کل ادارات و پایانه‌های کشور بخشنامه‌ای صادر و بر جلوگیری از اجرای این حرکت تأکید کرده است، ولی اینکه چرا اراده‌ای برای برخورد با این پدیده وجود ندارد در جای خود محل بحث فراوان دارد.
این فعال حوزه حملونقل جاده‌ای می‌گوید: در سال‌های اخیر به دلیل بی‌کفایتی برخی مسئولان کانون کشوری رانندگان، حمایت از بومیگرایی،کوتاهی و عدم نظارت دقیق مسئولان سازمان راهداری،بومیگرایی در تمام کشور خصوصاً در شهرهای مرزی به امری عادی تبدیل‌شده است.
تاریخچه بومیگرایی در ایران
این فعال حوزه حملونقل جاده‌ای می‌گوید: پیدایش این پدیده به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال1991میلادی (اوایل دهه هفتاد شمسی) و به شهرستان‌های مرزی شمال کشور برمی‌گردد. تا آن زمان این شهرها به دلیل عدم ارتباط اقتصادی و عدم تردد ناوگان حمل کالا بین دو کشور ایران و شوروی در یک بن‌بست قرارگرفته بود و اهالی استان گیلان و یا مازندران و گلستان به دلیل فعالیت در بخش کشاورزی تمایل چندانی به فعالیت در زمینه حمل و نقل نداشتند.
خانعلی افزود: بعد از فروپاشی شوروی هر یک از جمهوری‌های جداشده ادعای استقلال نمودند. آذربایجان، ارمنستان، تاجیکستان و ترکمنستان به‌عنوان جمهوری‌های استقلال‌طلب برای تهیه مایحتاج خود اقدام به خرید از کشورهای ایران،امارات متحده عربی( دبی) اروپا و آسیا کردند و ازآنجاکه بهترین و نزدیک‌ترین مسیر حمل محمولات وارداتی خریداری‌شده برای این کشورها، عبور ترانزیتی آنها از مسیر ایران و خروج از مرزهای شمالی بود، ناگهان حجم بسیار وسیعی از انواع و اقسام ناوگان با کاربری‌های متفاوت به این مرزها سرازیر شد.
به گفته وی، اهالی این شهرها وقتی این حجم از ناوگان و محمولات ترانزیتی را دیدند وسوسه شدند و با ذهنیت اینکه فعالیت درزمینه حملونقل زحمت کمتر و سود بیشتری دارد به هر طریق ممکن اقدام به خرید کامیون جهت حمل کالا کردند. از طرف دیگر کشورهای تازه استقلال یافته هم تلاش می‌کردند بخشی از حمل این محمولات را توسط ناوگان کشور خودش انجام دهد، ولی ازآنجاکه ناوگان این کشورها بیشتر شبیه ناوگان جنگی بود تا ناوگان جاده‌ای، بنابراین تجار خود را ترغیب کردند تا حد امکان محمولات خریداری خود را در نقطه صفر مرزی یعنی گمرک مرزی تحویل گرفته و حمل در مسیرهای داخلی را توسط ناوگان کشورهای خود انجام دهند.
این روند باعث افزایش ناوگان بومی در مرزهای شمالی شد، ازآنجاکه رانندگان بومی این شهرها، سابقه فعالیت رانندگی نداشتند و با مقررات،ضوابط و فرهنگ رانندگی بیگانه بودند و تنها هدف کسب درآمد بیشتر تحت هر شرایطی بود، به همین دلیل حقوق رانندگان دیگر را رعایت نمی‌کردند و با همکاری مسئولان محلی بدون رعایت صف و نوبت اقدام به عبور از مرز می‌نمودند، کار به‌جایی رسید که دارای صفی جداگانه‌ای شده و حمل بار پوشش و بهانه‌ای برای عبور از مرز شد.
شهرها و بندرگاه‌هایی که در انحصار رانندگان بومی است
خانعلی در ادامه مدعی شد: در حال حاضر بندرعباس و بوشهر به‌عنوان بزرگ‌ترین بندرها و بارانداز کشور در انحصار رانندگان بومی بندرعباسی و بوشهری، مرز بازرگان به‌عنوان بزرگ‌ترین دروازه اروپا و تمرین پیرانشهر در انحصار رانندگان آذربایجان غربی و شرقی، مرز لطف‌آباد و سرخس در انحصار رانندگان استان‌های خراسان،مرز باشماق مریوان در انحصار رانندگان سنندجی، مرز میر جاوه در اختیار رانندگان سیستان و بلوچستان،مرز دوغارون در انحصار رانندگان تایبادی، بندر امام، مرزهای بستان، چذابه و شلمچه در انحصار رانندگان خوزستانی، مرزهای مهران و قصر شیرین در انحصار رانندگان ایلامی است.
بومیگرایی نشان از ضعف مدیریت است
خانعلی افزود: بومیگرایی که نشان از ضعف مدیریت و کوتاهی مسئولان ستادی و همکاری مسئولان بومی با رانندگان محلی دارد، در آینده نزدیک باعث خواهد شد تا رانندگانی که در استان‌ها و شهرستان‌های داخلی هستند از گردونه فعالیت خارج شوند، زیرا واقعاً تحمل این شرایط بسیار سخت و آزاردهنده شده است، به‌عنوان‌مثال در پایانه بار تبریز فقط به زبان ترکی اعلان بار میکنند.
به گفته وی، بومیگرایی ناعادلانه‌ترین اتفاقی است که ریشه در فقر فرهنگی رانندگان داشته و در حملونقل اتفاق افتاده است. رانندگان مدعی بومی در شهر و منطقه محل سکونت خویش بدون هیچ مشکلی نوبت می‌گیرند و تا زمان رسیدن نوبتشان در خانه و در کنار خانواده هستند ولی رانندگان غیربومی علاوه بر دوری از خانواده و نبود امکانات باید مدت‌زمان طولانی‌تری را در انتظار رسیدن نوبت و بارگیری بمانند.
خانعلی در ادامه گفت: از مسئولان سازمان راهداری خواهشمندیم کارت هوشمند رانندگی و ناوگان رانندگانی را که خواستار اجرای بومیگری هستند به‌گونه‌ای تنظیم کنند که فقط در شهر یا استان خودشان فعال بوده و مجاز به فعالیت باشند، تا نتوانند در استان‌های دیگر فعالیت کنند، شاید با این کار متوجه زشتی و غیرقانونی بودن رفتار خود بشوند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.