◄ اجرای تن -کیلومتر نقطه چالش بازارگاه‌های اینترنتی
بازارگاه‌های اینترنتی با هدف ضابطه‌مند شدن بخش خصوصی در حوزه فعالیت کسب‌وکارهای اینترنتی در حمل‌ونقل کالا، افزایش کیفیت خدمات و برقراری ارتباط بهتر و سریع‌تر به چنین خدماتی راه‌اندازی شده‌اند؛ اما به گفته کارشناسان و فعالان حوزه حمل‌ونقل بازارگاه ها نتوانسته‌اند نقش خود را به‌خوبی ایفا کنند و مشکلاتی را برای رانندگان به وجود آورده‌اند.
بازارگاه اینترنتی بستری آنلاین برای تعامل، مذاکره و انجام معامله بین ارائه‌دهندگان و متقاضیان خدمات حمل‌ونقل جاده‌ای کالا است که ضوابط مربوط به فعالیت این بازارگاه‌های حمل‌ونقل کالا، از سوی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای کشور ابلاغ شده است.
بازارگاه‌های اینترنتی با هدف ضابطه‌مند شدن بخش خصوصی در حوزه فعالیت کسب‌وکارهای اینترنتی در حمل‌ونقل کالا، افزایش کیفیت خدمات و برقراری ارتباط بهتر و سریع‌تر به چنین خدماتی راه‌اندازی شده‌اند؛ اما به گفته کارشناسان و فعالان حوزه حمل‌ونقل بازارگاه ها نتوانسته‌اند نقش خود را به‌خوبی ایفا کنند و مشکلاتی را برای رانندگان به وجود آورده‌اند.
علیرضا سمنانی در خصوص بازارگاه های اینترنتی می‌گوید: در ابتدا من و تعدادی از رانندگان به دلیل عدم آگاهی مناسب از بازارگاه‌های اینترنتی ذهنیت خوبی نسبت به این بازارگاه‌ها نداشتند؛ اما رفته‌رفته با مطالعه قوانین خود بازارگاه و همچنین قوانینی که سازمان راهداری بر این بازارگاه‌ها تنظیم کرده بود، شناخت بهتری نسبت به این بازارگاه‌ها کسب کردیم.
او معتقد است برای اینکه رانندگان وضعیت مناسبی پیدا کنند و همچنین شرایطی مثل رانندگان کشورهای دیگر داشته باشند، باید به عضویت بازارگاه‌های اینترنتی دربیایند.
اما بااین‌وجود، بازارگاه‌های اینترنتی مخالفانی هم دارد. عبدالله خانعلی در مخالفت با بازارگاه‌های اینترنتی می‌گوید: «تشکیل و حضور دفاتر باربری و دلالان پیشرفته اینترنتی تحت عنوان بازارگاه، درنهایت منجر به نابودی حمل‌ونقل خواهد شد.»
او معتقد است: «فلسفه وجودی این بازارگاه‌ها معرفی نزدیک‌ترین ناوگان به نزدیک‌ترین محموله و پیشنهاد پایین‌ترین نرخ حمل از طرف راننده است. در چنین شرایط و تفکری مرتبا با کاهش نرخ از طرف رانندگانی که قصد برگشت از مقصد به مبدأ حرکت خود دارند روبه‌رو خواهیم بود و عملا امکان فعالیت برای رانندگان وجود نخواهد داشت.»
مهدی سامغانی دیگر فعال حوزه حمل‌ونقل جاده‌ای و مخالف بازارگاه‌های اینترنتی به خبرنگار «حمل‌ونقل» گفت: «بازارگاه‌ها درواقع اسم بازارگاه دارند ولی در حقیقت مزایده یا مناقصه‌ای عمل می‌کنند؛ زیرا که زمانی راننده‌ای با صاحب کالا از طریق همین بازارگاه ارتباط برقرار می‌کند، معمولا صاحبان کالا، رانندگان را با قیمتی کمتر از نرخ تن-کیلومتر متقاعد می‌کنند و بار را صرفا با یک بارنامه پلیس‌راهی حمل کنند. پس بازارگاه‌ها نیز می‌توانند خطری برای اجرای تن-کیلومتر باشند. این بازارگاه‌ها باید بتوانند به‌درستی نرخ تن-کیلومتر را اجرا کنند، اما باز نرخ کرایه رانندگان نیز در این بازارگاه‌ها به‌صورت توافقی انجام می‌شود.
علیرضا سمنانی در موافقت با بازارگاه‌های اینترنتی می‌گوید: «بازارگاه‌های اینترنتی در بستر قانون، کارها را انجام می‌دهند و بستر مناسبی را برای رانندگان و مالک بار به وجود آورده‌اند. همچنین اگر حمل‌ونقل جاده‌ای بخواهد مشکلات امروز را حل کند و همگام با دنیا شود، باید به این بازارگاه‌ها متصل شده و این راه را دنبال کند.
نقش بازارگاه‌های اینترنتی در حمل‌ونقل جاده‌ای
این راننده خودمالک می‌گوید: «در کشور ۲۵ پایانه بار وجود دارد و تنها ۱۰ درصد بارهای کشور در این پایانه‌ها تخلیه می‌شود و ۹۰ درصد بارها خارج از پایانه‌ها تخلیه می‌شود. سازمان راهداری تنها حاکمیت این ۲۵ باربری و ۱۰ درصد بار را دارد و تنها می‌تواند قوانین خود را در این پایانه‌ها به‌درستی و کامل انجام دهد.»
او می‌افزاید: «برای مثال قانون تن-کیلومتر در این پایانه‌ها به‌درستی و به‌صورت کامل انجام می‌شود اما تن-کیلومتر خارج از این پایانه‌ها انجام نمی‌شود. بازارگاه‌ها می‌توانند با بسترسازی قانونی بار را معرفی کنند و به کمک سازمان راهداری، این قانون را در سطح کل کشور اجرا کنند. درنهایت این بازارگاه‌ها از قانون‌شکنی‌ها جلوگیری می‌کنند.»
او افزود: «بازارگاه‌های اینترنتی در رساندن صاحب بار و راننده نقش مهمی دارد. بازارگاه‌ها از یک‌سو بار موردنظر رانندگان را پیدا می‌کنند و به اطلاع آنها می‌رساند و از طرفی راننده را به صاحب بار وصل می‌کند. درواقع یک رابطه دوطرفه ایجاد می‌کند که منجر به آسان‌تر شدن حمل‌ونقل جاده‌ای می‌شود. معرفی صاحب بار به راننده، در بستر قانون انجام می‌شود و هیچ دلالی‌ای صورت نمی‌گیرد.»
سمنانی در خصوص نقش بازارگاه‌های اینترنتی گفت: «رانندگان با استفاده از بازارگاهای اینترنتی می‌توانند، بارهای موجود در هر شهری را رؤیت کنند. این موضوع باعث می‌شود که آنها تعیین مسیر مناسبی داشته باشند و مقصد آنها شهرهایی باشد که در آنجا بار برای برگشت موجود باشد. با تعیین مسیر مناسب، راننده مجبور نمی‌شود که مسیر برگشت را خالی برگردد یا مدت‌زمان زیادی را در مقصد منتظر بار بماند؛ رانندگان می‌توانند هم در مسیر رفت و هم در مسیر بازگشت کسب درآمد کنند.»
سمنانی در خصوص خدماتی که بازارگاه‌ها به رانندگان ارائه می‌دهد گفت: «به دلیل استقبال رانندگان از بازارگاه‌های اینترنتی، هر بازارگاهی بسته‌های جدیدی به رانندگان عضو سامانه خود ارائه می‌دهد. برای مثال بازارگاه اینترنتی «آسان بار» تاریخ اتمام کارت سلامت را به رانندگان اطلاع می‌دهد؛ زیرا رانندگان مجبورند در ابتدای امر برای عضویت در این سامانه‌ها کارت هوشمند خود را تحویل این بازارگاه‌ها دهند.
رانندگان می‌توانند از طریق نرم‌افزارهای بازارگاهای اینترنتی تاریخ اتمام کارت سلامت خود را مشاهده کنند و یا اینکه پیمایش خودرو را مشخص کنند که طی یک ماه چند کیلومتر خودرو فعالیت داشته است. بازارگاه اینترنتی دیگری به نام «باروان» سیستم تن-کیلومتر را اجرا می‌کند و به راننده معرفی می‌کند. برای مثال راننده می‌خواهد باری را از شهری به شهر دیگری حمل کند. مسئول بار قیمتی را به راننده پیشنهاد می‌دهد؛ راننده می‌تواند در سیستم این بازارگاه قیمت این مسیر را به دست بیاورد و با قیمتی که از سوی مسئول بار پیشنهاد شده مقایسه کند که آن قیمت پیشنهادی کمتر از نرخ تن-کیلومتر که مصوب و قانونی است نباشد.
مشکلی که به دست بازارگاه‌های اینترنتی حل می‌شود
مشکلی که درحال‌حاضر رانندگان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند اضافه کمسیونی است که باربری‌ها از رانندگان اخذ می‌کنند که صدای این قشر را درآورده است. مشکل دیگر حمل‌ونقل جاده‌ای، موروثی‌شدن حمل بعضی از بارهاست. برای مثال در مشهد بار آهکی ۱۲ سال است که توسط یک‌نهاد حمل می‌شود و اجازه نمی‌دهند افراد دیگر این بار آهک را حمل کنند. بعضی از بارها توسط خود راننده و بدون واسطه که همان باربری‌ها هستند پیدا می‌شود؛ اما رانندگان برای اینکه در زمان تصادفات یا زمانی که از پلیس‌راه می‌خواهند عبور کنند، باید از بارنامه استفاده کنند؛ به همین دلیل مجبورند به باربری‌ها مراجعه کنند تا برای بارشان بارنامه صادر شود؛ اما باربری در اقدامی هزینه بسیاری را از راننده اخذ می‌کند که این هزینه غیرقانونی است.
در صورتی باربری‌ها باید کمسیون بگیرند که کاری کرده باشند نه اینکه برای باری که خود راننده مستقیما پیدا کرده است کمسیون بگیرد. در این خصوص دولت باید دست بازارگاه‌های اینترنتی را برای دریافت حق دولت باز بگذارد. از ۱۴ درصدی که باربری‌ها برای صدور بارنامه دریافت می‌کنند، ۱۰ درصد برای باربری‌هاست و ۴ درصد متعلق به دولت است. از این ۴ درصد ۳ درصد متعلق به سازمان راهداری است و ۱ درصد دیگر آن متعلق به ستاد اقتصاد مقاومتی است.
زمانی که خود راننده باری را پیدا می‌کند هیچ توجیه ندارد که ۱۰ درصد کمسیون به باربری‌ها پرداخت کند. باید در بازارگاه‌ها درگاه پرداخت برای آن ۴ درصد حق دولت ایجاد شود که رانندگانی که خود بار خود را پیداکرده‌اند دیگر به باربری‌ها مراجعه نکنند و خود سازمان و یا بازارگاه‌ها کد ره‌گیری را به راننده‌ها دهند تا بتوانند حرکت کنند. این کد ره‌گیری نشان‌دهنده این است که راننده تحت پوشش بیمه‌ای و تحت قانون است و با نشان‌دادن این کد به پلیس راهور، اجازه تردد را به رانندگان داده می‌شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.