بی‌خبری خوش‌خبری نیست

«بی‌خبری خوش‌خبری است» ضرب‌المثل معروف انگلیسی یا همان “No news is good news”. مثلی که این روزها در وزارت راه‌وشهرسازی می‌تواند خوب مصداق پیدا کند.

 البته تطابق این ضرب‌المثل با شرایط امروز وزارتخانه آن زمان بیشتر به ذهن می‌نشیند که تفسیرهای انگلیسی آن را هم بخوانیم.در یک فرهنگ لغات عمومی در توضیح محل کاربرد این ضرب‌المثل آمده است: «این عبارت زمانی گفته می‌شود که بخواهیم کسی کمتر احساس نگرانی داشته باشد بخصوص در زمانی که آنها هیچ اطلاعاتی در مورد کسی یا چیزی را دریافت نکرده‌اند، زیرا اگر اتفاق بدی افتاده بود، آنها در موردش مطلع می‌شدند».

جای دیگری هم نوشته شده که «نشنیدن (و یا ندیدن) هیچ خبری دلالت بر آن می‌کند که هیچ‌چیز اشتباه نیست». این احساسی است که این روزها به‌عنوان رسانه تخصصی حوزه حمل‌ونقل ما را همراهی می‌کند. مدت زیادی است که خبر خاصی از مجموعه وزارتخانه بیرون نمی‌آید. خبر که البته زیاد است؛ خبر خاصی نیست. 

«بی‌خبری خوش‌خبری است» ضرب‌المثل معروف انگلیسی یا همان “No news is good news”. مثلی که این روزها در وزارت راه‌وشهرسازی می‌تواند خوب مصداق پیدا کند. البته تطابق این ضرب‌المثل با شرایط امروز وزارتخانه آن زمان بیشتر به ذهن می‌نشیند که تفسیرهای انگلیسی آن را هم بخوانیم.

در یک فرهنگ لغات عمومی در توضیح محل کاربرد این ضرب‌المثل آمده است: «این عبارت زمانی گفته می‌شود که بخواهیم کسی کمتر احساس نگرانی داشته باشد بخصوص در زمانی که آنها هیچ اطلاعاتی در مورد کسی یا چیزی را دریافت نکرده‌اند، زیرا اگر اتفاق بدی افتاده بود، آنها در موردش مطلع می‌شدند». جای دیگری هم نوشته شده که «نشنیدن (و یا ندیدن) هیچ خبری دلالت بر آن می‌کند که هیچ‌چیز اشتباه نیست». این احساسی است که این روزها به‌عنوان رسانه تخصصی حوزه حمل‌ونقل ما را همراهی می‌کند. مدت زیادی است که خبر خاصی از مجموعه وزارتخانه بیرون نمی‌آید. خبر که البته زیاد است؛ خبر خاصی نیست.

اگر آقای وزیر را به دلیل شرایط جایگاه وزارت و حضور در هیئت دولت و برنامه‌هایی که در حوزه مسکن دارند، فاکتور بگیریم، بقیه جاهای وزارتخانه همه‌چیز امن‌وامان است.

سازمان راهداری که همچنان ذزگیر تبعات سیل است و اخبار سفرهای رئیس سازمان را منتشر می‌کند و در سایر موارد آرامش خبری برقرار است.

شرکت راه‌آهن هم به‌دلیل برگزاری نمایشگاه ریلی روزهای پرخبری را پشت سر گذاشت اما در سایر حوزه‌ها و به‌ویژه معاونت‌های شرکت روزهای آرامی را سپری می‌کند.

سازمان هواپیمایی هم هر از چند گاهی اگر لازم باشد خبری را تکذیب می‌کند و از گذشته و زمانی که وزارتخانه روزهای پرخبری را هم داشت خیلی تمایلی به ارتباط با رسانه‌ها نداشت؛ البته غیر از سخنگو و تکذیب‌ها؛ و گاهی هم تکذیب تکذیب‌ها.

 سازمان بنادر و دریانوردی هم که هیچ! گویی نه تحریمی هست؛ نه رسوب کالایی و نه حتی موفقیتی. فقط هرازگاهی خبری از صف کشیدن کشتی‌های سراسر دنیا برای تخلیه و بارگیری در بنادر ما منتشر می‌شود و انبوه شایعات و اخبار درباره گرفت‌وگیرهای مرتبط با این سازمان بی‌جواب می‌ماند. البته سازمان بنادر کارنامه درخشانی در حوزه تلویزیونی برای خود را ارائه می‌کند.

شرکت فرودگاه‌ها هم خواست نشستی خبری برگزار کند که آن‌هم یک‌باره و در پیامی از بالا با تأکید بر اینکه «این نشست از قبل با وزارتخانه هماهنگ شده بود»! از سوی روابط عمومی وزارت لغو شد و خبرنگاران راهی نشستی دیگر شدند.

شرکت ساخت هم که نیازی به تغییر سیاست‌هایش ندارد و مثل گذشته حضور چندانی در رسانه‌ها نداشته که آن را کمرنک یا پررنگ کند و بیشتر به عنوان میهمان در برنامه‌ها حضور دارد. مجددا تأکید می‌کنم اشتباه نشود؛ گزاره طرح‌شده به معنای بن‌بست اطلاع‌رسانی در وزارتخانه نیست و اخبار فرمالیته و معمول می‌آید و حتی نشست‌هایی هم در حال برگزاری است اما تصویر بیرونی و خروجی اخبار این احساس را به مخاطب می‌دهد که در زیرمجموعه وزارتخانه ناخودآگاه «بی‌خبری» پیشه شده است.

گاهی برخی از مدیران در گفتگوهای خصوصی از شرایط نامناسب روز و تحریم‌ها و «دست‌خالی مسئولان» صحبت می‌کنند و می‌گویند در این شرایط واقعا بی‌خبری، خوش‌خبری است؛ چون خبر خوشی ندارند. به نظر می‌رسد این درددل منطبق بر واقعیت باشد و مجموعه وزارتخانه و حتی وزارتخانه‌های دیگر به‌صورت نانوشته و ناخواسته به این سمت آمده باشند که در این صورت باید گفت عین اشتباه صورت گرفته است.

اگر واقعا این‌طور شده و دست مسئولان خالی باشد ازقضا این زمانی است که باید مردم را در جریان بگذارند چون کسی نمی‌داند این شرایط سخت تا کجا ادامه پیدا می‌کند. تا کجا می‌توان با سکوت مردم را همراه نگه داشت؟ آیا اگر شرایط امروز یک سال دیگر ادامه داشته باشد و با همین سیاست سکوت پیش برویم مردمی می‌مانند که در روزهای سخت‌تر در جریان امور باشند و مسئولان را درک و به‌جای ایستادن مقابل دولت -همان چیزی که دشمن می‌خواهد- در کنار دولت بایستند.

اینجاست که ایده سکوت خبری نه در مسیر مقابله با تحریم‌ها و جلوگیری از یأس و ناامیدی مردم بلکه در راه رسیدن دشمن به هدف نهایی تحریم‌ها عمل می‌کند. البته مجموعه دولت این مهم را دریافت و اواخر سال گذشته که بحث صرفه‌جویی در سازمان‌ها و نهادهای دولتی و کاهش بودجه‌های فرهنگی مطرح بود، دولت تأکید کرد که سازمان‌ها در راستای تبیین اهداف جنگ اقتصادی و مقابله با آن، نه‌تنها از اطلاع‌رسانی و بودجه‌های آن نکاهند بلکه تأکید جدی و ویژه بر آن داشته باشند.

با این نگاه می‌توان گفت دود سکوت خبری حاکم بر وزارت راه‌وشهرسازی چه آگاهانه باشد چه ناخودآگاه و چه متأثر از شرایط کلی کشور باشد چه مختص این وزارتخانه در آینده‌ای بسیار کوتاه به چشم همین صنعت و دست‌اندرکاران آن خواهد رفت. لذا انتظار می‌رود وزیر محترم راه‌وشهرسازی در این مسیر پیشگام شده و با بازکردن راه رسانه‌ها به‌ویژه رسانه‌های تخصصی برای طرح مشکلات، آسیب‌شناسی و جلب حمایت و همکاری مردم و متخصصان، بدنه وزارتخانه را نیز به این سمت هدایت کند.

بدیهی است «حمل‌ونقل» نیز به‌عنوان تنها نشریه کاغذی کثیرالانتشار تخصصی این حوزه خود را یاور وزارت راه‌وشهرسازی در مسیر اطلاع‌رسانی می‌داند و آماده است در این راستا همراهی کند.