◄ خطر نابودی کامل بخش ریلی مسافری متاثر از نوسانات ارزی

بخش مسافری ریلی، از ابتدای اجرای خصوصی سازی در این بخش و بابت رد دیون دولتی در سال 88 واگذار شد و امروز، با مشکلات عدیده ای دست بگریبان است! علاوه بر سیاست های اجرا نشده در تسهیل حمل و نقل ریلی و کمک باین صنعت ( چه در بخش باری و چه مسافری) مساله مهمی که از آن غافل می مانیم، مساله ی کسبِ مزیت های رقابتی ست، و تصل ِ مساله ی رقابت چه در کسب مسافر و چه در حمل بار، ممکن نیست ما مشتریان بالقوه ای نداشته باشیم که بدلیل عدم تبلیغات موثر و ترویج درست و علمی و تجاری، از دست نداده باشیم و نیز از دست ندهیم، ما برای جذب مسافر به بخش ریلی چه ایده های خلاقانه ی اجرائی داریم؟ که مسافر را از خطرِ مسافرت های جاده ای به امنیت مسافرت ریلی جذب کند؟ ما برای دهک های مختلف در آمدی که با وضعیت تورم 65 درصدی مسکن و اجاره بها، اینروزها از تهران به شهرستانهای استان هجوم آورده اند و ساکن شده اند! چه برنامه ای دااریم تا با وضعیت درآمدی فاجعه بارشان، آنها را هر روز صبح به محل کارشان بیاوریم و سپس به موقع( و این به موقع بسیار مهم است) به محل زندگی شان بازگردانیم؟
وضعیت مسکن با نرخ تورم بیش از شصت درصدی در تهران، باعث مهاجرت بسیاری از کارمندان و کارگران به شهرستانهای استان تهران شده است، و این یعنی بازارِ قطارهای حومه ای می تواند به این قشر عظیم مسافری روزانه کمک کند و در حقیقت، به خودش هم کمک کند این صرفا یک فرصت جدید در عرصه مسافرتهای حومه ای و روزانه با قطار است، روغن نباتی و چیپس و پفک و ماست در این کشور، تبلیغات فراگیر دارد و قطارهای ما، ندارد! مساله ی پروموشن و ترویج را از قلم انداخته ایم! چون فکر می کنیم :" هر کس بخواهد بیاید خودش می آید!!"!! ، اینهم فقط یکی از مشکلات همه گیر شدن قطارهای مسافریست،( و خواهشمند است تا به بحث تبلیغات اشاره می شود ذهن دوستان به پیامهای بازرگانی سیما معطوف نشود!) که این مورد، از عقب مانده ترین نوع برای بازاریابی و تبلیغات است
تصور می شود که ما، در همه بخشهای حمل و نقل ریلی به سالوشن های علمی و مدیریتی حرفه ای نیازمندیم و این تصور، غیر منطقی به نظر نمی رسد، ما، بازارهای دست نیافته و بالقوه برای بخش مسافری بسیار داریم که متاسفانه از آنها غافل مانده ایم ، دهک های بسیاری از اجتماع و جمعیت هدف ما، به قطارهای روزمره ی با تاخیر ، قانع نیستند( چون در مقاله از آلمان و فرانسه مثال زده شد عرض می کنم) آنها به قطاری ویژه تر( حتا از نظر واگنها و شکل ظاهری) و از نظر سرعت( حال اگر فقط بدون توقف باشد) نیازمند و راغب اند، و قیمت اش را هم با جان و دل می پردازند_ بهتر آن است که از طریق نظر سنجی ها این مساله در میان اقشار هدف بررسی شود_ و از سوی دیگر برخی از همین جمعیت فعلی ِ مسافری هم، برای پرداختِ همین بهای بلیط روزانه مشکل دارند و نوع و سرعت و راحتی قطار هم از اسا برایشان مهم نیست!
آیا تاکنون باین تفاوتها در بازار هدف مان توجه کرده ایم؟
با این تفاوت ها چگونه می توان کسب سود بیشتری کرد؟ و از سویی نیز، مسافران بیشتری را جذب نمود؟ اینها فقط برخی از نکات بازار مسافری ریلی ست که مجال ِ مطرح شدن در این بخش را دارند، البته نباید از پشتیبانی های دولت( اگر توان آن باشد) و نقش سیاست گذاری در تسهیل و رواج بخش ریلی مسافری نیز نباید غافل شد.