◄ اهمیت به فضای روانی شهروندان با فضای سبز
یکی از شاخصهای ارتقای کیفی محیط شهری، نگرش تخصصی به اجزای ایجادکننده آن با فرایند علمی است.
بهروز جانیپور* : یکی از شاخصهای ارتقای کیفی محیط شهری، نگرش تخصصی به اجزای ایجادکننده آن با فرایند علمی است. از اهرمهای ارتقای شاخصهای کیفی محیطهای شهری، برونشهری و صنعتی، زیباسازی و بهرهگیری از فضاهای سبز است.
بنابراین نگرشی دقیقتر برای شناسایی شاخصها با حداکثر تطابق علمی و تجربی با شرایط اقلیمی منطقه، راندمان اکولوژیکی گیاهان منتخب و شاخصهای اقتصادی، در احداث و نگهداری آن ضروری است.
مهندسان فضای سبز با شناخت صحیح از محیطهای شهری، برونشهری و صنعتی، عوامل نامطلوب بر آن از جمله آلودگیهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی را مد نظر قرار داده و با شاخصهای زیباییشناسی محیطی، در بستری از اصول طراحی فضاهای شهری و برونشهری، به روش کاملاً حرفهای به پیرایش فضاهای سبز و مناظر خواهند پرداخت تا ضمن افزایش سطح زیبایی شهرها (پارکها، میادین، بلوارها و...)، محوطههای روستایی، محوطههای ویژه شهری (بیمارستانها، مؤسسات آموزشی، ادارات، مجتمعهای مسکونی)، برونشهری و محوطه کاربریهای صنعتی و ارتقای کیفی و کمی سرانه فضای سبز شهری، در کمک به پالایش و تلطیف هوا و کاهش گرمای فزاینده محیط حرکت کنند.
تحلیل و برنامهریزی نظامهای احداث و نگهداری فضاهای مذکور با رعایت کاهش هزینهها و تدوین شاخصهای ارزیابی در کنترل سیستمهای اجرایی کشور، از تواناییهای اختصاصی در حیطه تخصص دانشآموختگان است. انسان بهصورت ذاتی نیازمند زندگی در طبیعت و ارتباط نزدیک با عناصر طبیعی است.
شهرنشینی بدون توجه به وجود فعال و پویای طبیعت نهتنها باعث نابودی بیشتر محیطزیست میشود، بلکه سلامت روانی جوامع انسانی را نیز دچار مشکل میکند. نیاز به وجود و گسترش علمی فضاهای سبز در شهرها در کنار زندگی ماشینی، نیازی ضروری و انکارناپذیر است.
دانشآموختگان رشته مهندسی فضای سبز با توجه به ماهیت این رشته که از تخصصهای میانرشتهای Interdisciplinary محسوب میشود، ضمن کسب مهارتهای تکمیلی در زمینههای طراحی و اجرای فضای سبز و منظرسازی، بهطور کلی دارای دانش عمومی برنامهریزی، طراحی، اجرا و مدیریت علمی فضای سبز هستند.
این مهندسان هنر بهکارگیری اجزای زنده و ترکیب عناصر گیاهی و منظر نرم (Soft scape) را با عناصر معماری و منظر سخت (Hard scape) را که در طراحی منظر پایدار مطرح است، فرا گرفته و ضمن استفاده از اجزای زنده گیاهی (درختان، درختچهها، گلها، گیاهان زینتی، چمنها و سایر گیاهان پوششی) برای آفرینش فضاهای سبز از سایر عناصر و سازههای غیر زنده (از جمله پرگولاها، آرکها، آبنماها، توپیاریها، آلاچیقها، مجسمهها، سنگفرشها، مبلمانها، سیستمهای روشنایی و...) بهعنوان مؤلفههای هنری یا مکمل در طراحی سود برده و در افزایش زیباسازی و بهبود شرایط اکولوژیکی محوطههای شهری، برونشهری و صنعتی متبحر میشوند.
بهطور کلی ماهیت و نقش این رشته پرکردن فاصلههای بین رشتههای معماری، معماری منظر، باغبانی، طراحی شهری و طراحی محیطزیست شهری در بهکارگیری مناسب و منطقی عناصر سبز در منظر است.
در شرح درس مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز مصوب وزارت علوم، اهداف و وظایف دانشآموختگان این رشته مهندسی بهتفصیل آمده است و مطالعه آن برای نیازمندان به تخصص مهندسی فضای سبز توصیه میشود.
همچنین به تمامی مدیران و دستاندرکاران فضاهای سبز و منظر شهری مانند شهرداریها، سازمان پارکها و فضاهای سبز شهری، سازمانهای زیباسازی، سازمانها و ادارات کل مسکن، راهوشهرسازی و دیگر کارفرماها پیشنهاد میکند برای بهرهمندی علمی از فضاهای سبز مفید و زیبا و پایدار، حتماً از توان و تخصص مهندسان فضای سبز استفاده به عمل آورند.
*عضو هیئتعلمی دانشگاه تهران
منبع: هفتهنامه حملونقل
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.