| کد خبر: 161679 |

◄ هر هفته معادل چند ATR در تصادفات رانندگی کشته می‌شوند؟

با یک حساب سرانگشتی اگر تعداد کشته‌­های حوادث و تصادفات خودرویی را در کشور 15 هزار نفر در سال بدانیم، که یک عدد حداقلی است، به این نتیجه می­‌رسیم که در هر هفته حداقل به اندازه چهار سقوط هواپیما با تعداد سرنشینان پرواز تهران – یاسوج مواجه هستیم و کسی از فاجعه آن سخنی به میان نمی­آورد. هواپیمای مسیر تهران – یاسوج با 66 سرنشین سقوط می­‌کند و کل کشور در مصیبت آن به تکاپو می­افتند و همه مقامات نظام پیام تسلیت می­‌دهند، اما دریغ که در مصیبت کشته­‌های تصادفات جاده‌­ای، جنب و جوش خاصی در کشور دیده نمی­‌شود. گویی بسیار عادی است که در هر هفته به عدد سرنشینان چهار فروند از چنین هواپیمایی تلفات جاده‌­ای داشته باشیم.

تین نیوز

حبیب رستمی*: سانحه هواپیمای شرکت آسمان و از دست رفتن تعداد 66 نفر از هموطنان عزیزمان، که عمدتاً برای کار، تلاش و تحصیل از تهران عازم یاسوج بودند، بار دیگر کل کشور را اندوهگین کرد و بسیاری بر غم از دست دادن این عزیزان خون گریستند و کسی نبود که از این حادثه جانسوز متأثر نشود.

با یک حساب سرانگشتی اگر تعداد کشته‌­های حوادث و تصادفات خودرویی را در کشور 15 هزار نفر در سال بدانیم، که یک عدد حداقلی است، به این نتیجه می­‌رسیم که در هر هفته حداقل به اندازه چهار سقوط هواپیما با تعداد سرنشینان پرواز تهران – یاسوج مواجه هستیم و کسی از فاجعه آن سخنی به میان نمی­‌آورد. هواپیمای مسیر تهران – یاسوج با 66 سرنشین سقوط می­‌کند و کل کشور در مصیبت آن به تکاپو می­افتند و همه مقامات نظام پیام تسلیت می­‌دهند، اما دریغ که در مصیبت کشته­‌های تصادفات جاده‌­ای، جنب و جوش خاصی در کشور دیده نمی­‌شود. گویی بسیار عادی است که در هر هفته به عدد سرنشینان چهار فروند از چنین هواپیمایی  تلفات جاده‌­ای داشته باشیم.

احتمالاً برخی نمایندگان مجلس هم‌­اینک در این اندیشه‌­اند که از این حادثه به عنوان هیزمی برای برافروختن تنور استیضاح وزیر راه و شهرسازی استفاده کنند و چاره کار را در پائین آوردن ایشان از مسند وزارت بدانند. اما صد افسوس که از وظیفه خطیر خود غفلت می­‌کنند که در طول تاریخ بعد از برپایی نظام جمهوری اسلامی هیچ برنامه و طرح خاصی برای کاهش پایدار این نوع حوادث نداشته‌­اند. البته منظور فقط نمایندگان دوره کنونی مجلس نیستند، بلکه در بیشتر دوره‌­های این مجلس، نمایندگان محترم بیش از آنکه به اصل و اساس موضوع ایمنی حمل‌ونقل بپردازند، اسیر مسائل و جناح­‌بندی­‌های سیاسی شده‌­اند و نگاه هوشمندانه به استفاده از فرصت‌ها و فناور‌‌ی‌­های روز دنیا برای ارتقای سطح ایمنی در حمل‌ونقل کشور نداشته‌اند، موضوعی که فی­‌الحال به عنوان یکی از اولویت­‌های سند نقشه جامع علمی کشور تقریباً به فراموشی سپرده شده است و کیست به جز مجلس که باید به این موضوع مهم و مورد تأکید همیشگی رهبر معظم انقلاب توجه نماید؟

بیان فوق به این معنی نیست که مجموعه وزارت راه و دیگر دست­‌اندرکاران حوزه ایمنی راه‌­های کشور مانند پلیس راه راهور ناجا در پیدایش و استمرار شرایط بسیار نامطلوبی که با آن مواجهیم بی­‌تقصیرند، بلکه ایشان نیز باید پاسخگو باشند که چرا باید چنین وضعیتی داشته باشیم؟ هرچند تعداد حداقل15 هزار کشته در سال ضایعه بسیار بسیار سنگینی برای کشور محسوب می­‌شود، ولی آیا تاکنون فکر کرده‌­ایم که در کنار این حجم بالای تلفات انسانی، عدد مجروحان و آسیب­‌دیدگان تصادفات خودرویی کشور اخیراً به رقمی بیش از 300 هزار نفر در سال رسیده است و آیا تصوری از پیامدهای اجتماعی و اقتصادی ناشی از این پدیده داریم؟ چرا سازمان راهداری و حمل­‌ونقل جاده­ای و پلیس راه در پروژه‌­هایی که مشترکاً در جاده­‌های کشور اجرا می‌­کنند به راهکارهای اصولی و فناورانه برای بهبود ایمنی راه‌ها فکر نمی­‌کنند؟ چرا این پروژه‌­ها بر مبنای یک معماری منسجم که تضمین­ کننده ارتقای سطح ایمنی حمل­‌ونقل باشد، طراحی و اجرا نمی‌­شوند؟ چرا نمایندگان مجلس در این قضیه ورود نمی­‌کنند و به نقش نظارتی خود نمی­‌پردازند؟

برگردیم به سانحه هوایی اخیر. در تحلیل این سانحه و چاره­‌جویی برای جلوگیری از تکرار آن مسلماً اهل فن به مشکل فرسودگی ناوگان هوایی کشور می‌­رسند و یا لااقل آن را به عنوان یکی از مهمترین عوامل ذکر می‌­کنند که حل آن نیازمند گشایش‌­های سیاسی در تعاملات کشور با دیگران است تا از تحریم­‌های اقتصادی خلاصی یابیم و بتوانیم هواپیماهای فرسوده خود را با هواپیماهای نو و مجهز به فناوری‌­های نوین ایمنی جایگزین کنیم. اما آیا برای بهبود ایمنی راه‌های کشور نیز تا این حد گرفتار تحریم­‌های اقتصادی هستیم؟

واقعیت اینست که چنین نیست. ما در این قضیه بیشتر گرفتار بی­‌تدبیری و نداشتن دوراندیشی لازم برای رسیدن به یک معماری منسجم برای حمل‌­ونقل هوشمند در کشور هستیم و برای این موضوع مهم هیچ برنامه بلندمدتی نداریم. معماری و برنامه بلندمدت راهبردی برای استفاده از سامانه­‌های حمل‌ونقل هوشمند یک ضرورت مسلم است که باید بیش و پیش از نقشه راه ایمنی راه‌های کشور به آن پرداخته شود و مجلس شورای اسلامی می‌­تواند یک مطالبه­‌گر جدی آن از وزارت راه­ و شهرسازی باشد.

اگر این معماری را در قالب یک سند ملی در اختیار می‌داشتیم، امروز شاهد اجرای پروژه­‌های منفصل از هم و کم اثر یا بی­‌اثر در حوزه ایمنی راه‌های کشور نمی‌­بودیم. پروژه‌­هایی که هم­ اینک با بودجه دولت، سرمایه بخش خصوصی و یا از جیب مردم برای آنها هزینه می‌­شود اما باز هم هیچ اثری از کاهش شیب تلفات انسانی و خسارات ناشی از تصادفات جاده­‌ای در کشور مشاهده نمی‌­شود. باز هم هر هفته شاهد هستیم که به عدد سرنشینان چند فروند هواپیمای مسافری تلفات داریم و چندین برابر آن نفرات مصدوم و آسیب­ دیده را به جامعه تحویل می­‌دهیم.

تقاضا این‌ است که بیائیم با یک اجماع تخصصی و استفاده از تمام ظرفیت­‌های کشور به فرآیند تصویب قانونی سند ملی معماری حمل‌ونقل هوشمند کشور بپردازیم و مسیر استفاده ازفناوری‌­های نوین برای بهبود مدیریت و ایمنی حمل‌ونقل را هموار کنیم.  مسلماً تا این اتفاق مبارک نیافتد، شیب نمودار تلفات و صدمات انسانی ما در تصادفات خودرویی و سایر شقوق حمل‌ونقل کاهش نخواهد افتاد.                                                     

*پژوهش‌گر در گروه پژوهشی فناوری اطلاعات سازمان جهاد دانشگاهی صنعتی شریف

اخبار مرتبط

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.