پروژه‌هایی که بند نافشان بریده نشده

معمولا بزرگ‌ترین چالشی که مسئولین دلسوز ما دارند این است که هر طور شده باید ثابت کنند خیلی کار بلدند و کار می کنند. قبول بفرمایید در اینطور مواقع و با دیدن اینهمه اصرار، آدم کمی شک برش می دارد و نسبت به اصل موضوع هم بدگمان می شود. مثلا فرض کنید خانمی مدام به شما یادآوری کند که خیلی متین و باوقار است! خدا وکیلی در مورد ایشان چه فکری می کنید؟! بگذریم... در مثل جای مناقشه نیست و اگر هم باشد ملالی نیست.

یکی از مصداق های بارز اثبات کار بلدی و کارکنی یک مسئول، کلنگ زنی و بریدن روبان است. در مورد کلنگ زنی که جای نگرانی نیست معمولا با یک کلنگ که به دسته اش گلی چسبانده شده و یک دایره گچی که در وسط بیابانی ریخته شده، کار آدم راه می افتد. اما دردسرهای اصلی زمان بریدن روبان است. یعنی موقع افتتاح پروژه ها! اما چرا...

ببینید در کشور ما معمولا هر مسئولی که بر روی کار می آید قبل از هر چیز وظیفه خود می داند از خجالت مسئول قبلی دربیاید و بر همین اساس، اینطور حواله اش می کند: «من خرابه ای را تحویل گرفتم!» جمله فوق دوای هر دردی است و معجزه می کند. چون اگر مسئول مورد نظر نتوانست کاری بکند(که معمولا هم نمی تواند) می گوید مشغول آوار برداری بوده و اگر توانست(عمرا اگر بتواند) می گوید ببینید من چه بودم و چه هستم و چه کردم.

حالا این تئوری را مسئول قبلی هم بخوبی می داند و باید هر طور شده تدابیری اتخاذ کند که در آینده، مسئول بعدی نتواند آبرویش را ببرد.(چون خودش می داند، چه کرده و بعبارتی، بهتر از هر کسی می داند که حرف های مسئول بعدی، خیلی هم بی ربط نخواهند بود!) در همین راستا در فرصت باقی مانده مسئول در شرف خداحافظی ، تا می تواند شروع می کند به افتتاح پروژه های قد و نیم قد آماده بتون ریزی! با این شگرد مسئول در حال تودیع به آیندگان می دهد توضیح که حرف های مسئول فعلی همه هستند تو خالی! البته مشکلی در افتتاح پروژه های تمام قد نیست مشکل اصلی، بریدن روبان پروژه هایی است که هنوز بند نافشان بریده نشده! تاوان این پروژه ها را هم باید مردم جان بر کف ما کف کرده و با گذاشتن جانشان بدهند، تا باقی مانده ها برایشان کف بزنند.

حالا ما در این راستا پیشنهادی می دهیم و می رویم راست کارمان. پیشنهادمان هم این است که برای مسئولین، بجای برگزاری مراسم تودیع و معارفه؛ مراسم گلریزان با هدف تامین بودجه پروژه های نا تمام بگذارند (به هر حال دادن پول بهتر از دادن جان هست) و یا اگر هم نشد مراسم تحلیف برای مردم بگذارند! در این مراسم همه اقشار جامعه باید یکی یکی بیایند و به پی و پیغمبر قسم بخورند و شهادت بدهند که تمام حقوق مادی و معنوی کلیه پروژه ها متعلق به مسئولیت قبلی است و مسئول بعدی کاره ای نیست. همانطور که مسئول قبلی، کاره ای نبوده!