شهرهایی برای نفس کشیدن
تیننیوز| در سالهای پایانی قرن بیستم ۵۰۰ میلیون اتومبیل در خیابانهای جهان رژه میرفتند.
برنامه ریزان و تصمیمگیران حوزه شهر، این غول اغواگر را به آغوش باز پذیرفتند و یكهتازیاش را با تعریض كوچه ها و معابر قدیمی و ساخت اتوبانهای تازه تسهیل كردند.
اتومبیل، این محصول اجتنابناپذیر انقلاب صنعتی، شهر معاصر را تسخیر كرد و زمام شهر را در دست گرفت.
ماشینیزه شدن شهر، اثراتی مخرب به همراه داشت: آلودگی هوا، اتلاف انرژی، افزایش تنش در محیط شهری، آلودگی صوتی، عدم امنیت عمومی، دشواری مشاركت شهروندان در فعالیتهای اجتماعی.
عجیب نیست كه در پژوهشی در خیابانهای چند محله سانفرانسیسكو با هدف ارزیابی تأثیر ترافیك بر حس تعلق ساكنین مشخص شد كه میزان تعاملات اجتماعی بین همسایهها در یك خیابان، رابطه معكوس با تعداد اتومبیلهایی دارد كه از آن خیابان عبور میكنند.
این مطالعه، ترافیك شهری را عامل اساسی بیگانگی و عدم تعلق خاطر شهروندان معرفی میكند.
یكی از ویژگی های مهم شهر پایدار، سهولت حركت و جابجایی شهروندان در شهر با تكیه بر روشهای پایدار از قبیل پیادهروی، دوچرخه سواری، و استفاده از حمل و نقل عمومی است.
البته ناگفته نماند كه فرهنگ استفاده از حمل و نقل عمومی میبایست با اتكا به روشهای متنوع آموزشی در سطوح مختلف پایهریزی شود.
لندن نمونهای خوب از چنین نگاهی به مقولۀ شهر است. لندن با آن كه همیشه با انقلاب صنعتی پیوند خورده در واقعیت چنان در راستای انسانی كردن مقیاسهایش كوشیده كه در حال حاضر مقام اول فضاهای سبز را در شهرهای اروپایی دارد.
این شهر همچنین نشانگر نبوغ شهرسازان برای ایجاد روایتهایی جذاب در دل شهر است كه با مبلمان شهری مناسب ایجاد شده است.
مبلمان شهری یكی از عوامل مهم ایجاد انگیزه برای حركت پیاده در شهر است. توجه به استفاده از سنگفرشهای مناسب، لبهها، جداول، خطكشی مناسب خیابانها، استفاده مناسب از علائم راهنمایی و رانندگی، و حتی چگونگی اتصال پیاده راه به خیابان، حركت پیاده را در شهر تسهیل می كنند.
دقت در طراحی صندلیها، چراغها، فضاهای سبز، مجسمهها و آبنماها به حركت پیادهها در شهر غنا میبخشند و كیفیت حركت پیاده در شهر را ارتقا میدهد.
همچنین ایجاد فضاهایی برای نشستن در دل شهر با درهم آمیختگی كاربریهای متنوع نظیر كافهها، رستورانها، قهوهخانهها و كتابفروشیها میتواند شهروندان را ترغیب به ماندن و گذران وقت در شهر كند.
ایجاد فضاهای باز شهری (كه دسترسی ماشینها به آن محدود شده باشد) امكان ایجاد فعالیتهای خودجوش را به شهروندان میدهد.
معمولاً در این فضاهاست كه هنر خیابانی (Street Art) امكان بروز می یابد.
حال شرایط به گونه ای كه نفس شهرهای بزرگ در جهان بخاطر آلودگی به شماره افتاده است و این در حالی است كه پرترافیكترین و فرسایندهترین مسیرهای سواره شهر از هم جدا نشده و آلودگی در آنها به شكلی است كه تمام تأثیر فضاهای سبزی كه دوروبرشان قرار گرفته را خنثی میكند.
باور كنیم كه اگر چنانچه این فضاها پیوسته بودند و تدوام حركت پیاده در آنها در نظر گرفته شده بود و ریل اساس تردد در شهر محسوب می شد (شهرهای ریل پایه)، یك شهروند میتوانست به یك گسترۀ متنوعی از فضاهای اداری، فرهنگی، تفریحی، آموزشی، تاریخی و سبز دسترسی داشته باشد و این یعنی یك فیلترِ تصفیه طبیعی در یكی از بحرانزدهترین نقاط شهر ایجاد میشد و افزودن سایر موارد متنوع نظیر گالری، سینما، موزه، رستوران، كافیشاپ و كتابفروشی به این مجموعه گسترده چه هویت ویژهای میتوانست برای آن فراهم كند.
باور كنیم كه انجام این موضوع (شهرهای ریل پایه)، زیاد هم دور از باور نیست، بلكه برعكس، باید با آنها به عنوان طرحهای ممكن و شایسته برخورد نمود كه این خود تشنۀ یك بازنگری انسانی در ایجاد شهرهای جدید با تغییر و تحول در شهرهای دیرینه است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.