اجرای بانکداری بدون ربا با اعتماد‌سازی
تین نیوز | نظام بانکی ایران در یک شرایط خاص و متفاوت نسبت به بانکداری بین‌المللی قرار دارد. بعد از اجرایی شدن برجام نظام پولی و مالی کشور مورد توجه بسیاری از گروه‌ها و کشورها قرار گرفت و همین امر باعث شد که توجه اقتصاددانان، سیاستمداران، مسئولان دولت و نمایندگان مجلس به بانکداری بدون ربا جلب شود. آنها بعد از اجرای برجام فهمیدند که شبکه بانکی ایران در شرایطی به سر می‌برد که می‌توان آن را بیماری اطلاق کرد. در واقع نظام بانکی ما از یک بیماری رنج می‌برد که از حوزه اقتصاد متاثر می‌شود، چرا که حوزه اقتصاد ما سالیان سال است که بر بانک‌محوری تکیه دارد. از زمانی که ترکیب و تنوع بانک‌ها از حوزه تخصصی و توسعه‌ای خارج شد و این بانک‌ها کارایی خود را با ادغام در بانک‌های تجاری از دست دادند تمام توجه دولت و مجلس بر این موضوع متمرکز شد. این اتفاق در حالی رخ داد که به ظرفیت بانک‌ها هیچ توجهی نشد و مسئولان حتی یک بار هم از خود نپرسیدند که آیا ظرفیت بانک‌های ما چنین ظرفیتی دارد یا خیر؟ نظام بانکی ما از دو قانون مادر تبعیت می‌کند. یکی قانون پولی و بانکی مصوب در سال ۱۳۵۱ است و دیگری به نظام بانکداری بدون ربا مصوب در سال ۱۳۶۲ مربوط می‌شود. در سال ۶۲ قرار شد که پس از پنج سال یک بازنگری در شبکه بانکی ایران صورت بگیرد و قانون مصوب در آن سال تقریبا جنبه آزمایشی داشت تا تمام مواردی که در اجرا، نظام بانکی با آن مواجه است شناخته شود. اما متاسفانه دولت‌های مختلف این وظیفه را به دولت‌های بعدی واگذار کردند و این اتفاق تا به امروز هم ادامه داشته است. همه دولت‌ها از آن سال تا به امروز از وجود اشکال در نظام بانکی دم زدند، ولی در نهایت هیچ‌کدام اقدام خاصی انجام ندادند تا بانکداری بدون ربا مصوب سال ۶۲ را کارآمد سازند. در حال حاضر به این دلیل که اقتصاد ما به طور کامل بانک‌محور است و بازار سرمایه نقشی در تامین منابع مالی پروژه‌ها ندارد و از طرفی چون منابع مورد نیاز هم افزایش پیدا کرده است، مسئولان بر نظام بانکی متمرکز شدند، چرا که بیش از ۱۰۰۰ هزار میلیارد تومان میزان سپرده‌های بانکی ما می‌شود و در شرایطی که قیمت نفت در بازارهای جهانی روند نزولی را طی کرده و تکلیف مالیات‌ها هم هنوز مشخص نیست. اما متاسفانه بسیاری از سپرده‌های بانکی در حساب‌هایشان قفل شده‌اند و قابلیت برداشت ندارند. یکی از مشکلات اساسی هم که همواره در شبکه بانکی ایران وجود داشته، عدم اجرای صحیح بانکداری بدون رباست. بانک‌ها با ضمانتی که از سپرده‌گذاران می‌گیرند، می‌توانند منابع بانکی را در هر جایی سرمایه‌گذاری کنند و به کار گیرند. بدین ترتیب کمتر مشاهده شده است که بانکی حافظ سپرده‌های مردم باشد و حدود بیش از ۵۰ درصد سپرده‌ها در بانک‌ها قفل شده‌اند. بنابراین بانکداری بدون ربا باید بر اساس اعتماد باشد و سپس سود سپرده‌ها و تسهیلات باید براساس نرخ تورم تغییر کند. حال مهم‌ترین نکته شراکت بانک‌ها در سود و زیان سرمایه‌گذاری وام‌گیرندگان است. بانک‌ها امروز نه تنها در زیان تسهیلاتی که می‌دهند شریک نمی‌شوند، بلکه هیچ شراکتی هم در سود ندارند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.