◄ چه بر سر مردم آمده!

وبلاگ رضا محمد علی بیگی-چه بر سر مردم آمده که؛ تجاوز به حریم عمومی و هنجارشکنی را زرنگی و تفریح می دانند! رعایت حقوق دیگران را خنده دار! به اجرای عدالت و حکم قاضی عادل می خندند و پاسخ می دهند که کو قاضی عادل!؟ شفافیت و مبارزه با رانت و فساد در کشور را باور ندارند! داشتن آموزش و پرورش رایگان و متوقف نمودن روند ناعادلانه فعلی در خصوص وجود انواع مدارس از جمله دولتی و غیردولتی را جوک می دانند!

دریافت خدمات رایگان و مناسب درمانی یکسان برای همه، از محل پرداخت مالیات و عوارض ها را آرزویی محال می دانند! کسب درآمد از هر راه ناصوابی را حق خود می دانند! امیدی به داشتن مسئولینی شجاع، عادل، توانمند و پاسخگو را از محالات به حساب می آورند! چه بر سر این مردم آمده که؛ در گرفتاری ها و مشکلات هم نوع خود، به جای همدردی و کمک به او، مسیر بی توجهی و در پاره ای مواقع سرزنش و سرکوب و نیز تشدید مشکلات را بر می گزینند! امید به بازگشت سالم از محیط کار روزانه را شانس تلقی می نمایند!

امید به شناسایی و درمان صحیح بیماری خود را در مراجعه به مراکز درمانی 50% می دانند! دروغ و ریاء را ابزاری کارساز در زندگی و کار خود بر می شمارند! توجه به منافع شخصی و خانوادگی را بر منافع ملی ترجیح می دهند! چه بر سر این مردم آمده که؛ روحیه و منش بی توجهی و بی مسئولیتی در برابر دیدن ظلم و بی عدالتی را جایگزین روحیه پرسشگری و مخالفت در برابر ظلم، بی قانونی و بی عدالتی های اجتماعی نموده اند! وقتی سخن از نظارت و بررسی تخلفات توسط نهادهای مسئول می گردد، می گویند "با پول همه چیز حل می شود" و آدمش را باید پیدا کرد!

چه بر سر این مردم آمده که؛ به دانستن حق و حقوق اجتماعی خود بهایی نمی دهند! پیدا نمودن شغل مناسب برای خود و فرزندانشان را بدون داشتن دوست یا رابطی قدرتمند در بازار یا شرکت ها و سازمان ها، محال می دانند! چه بر سر این مردم آمده که؛ وقتی صحبت از شروع کسب و کاری برای خود می نمائی، می گویند: اگر در این کاری که می خواهی شروع کنی، دنبال گرفتن پروژه بر اساس شایستگی ها و توانمندی های علمی و تجربی خود هستی، فراموش کن کار کردن برای خودت را!

چون در این کشور اگر خرج نکنی و رضایت بالادستی ها را جلب نکنی، موفق نخواهی شد! چه بر سر این مردم آمده که؛ حرف راست مسئولین کشور را هم دیگر باور ندارند و به وعده های خرد و کلان آنها دلخوش نیستند! وقتی در مقام اعتراض به قانون شکنی و بی اخلاقی بر میایی مسئولین و مردم قانون گریز، پاسخ می دهند که "همینه که هست، می خواهی بخواه، نمی خوای برو! ما یا من بهتر از این نمی تونیم انجام وظیفه کنیم! چه بر سر این مردم آمده که؛ دیگر برایشان کسب درآمد از راه حلال و حرام مهم نیست! چه بر سر این مردم آمده که؛ تسویه حساب یا همان رسیدگی به اختلافات و مشاجرات از راه غیر قانونی، غیر اخلاقی و غیر شرعی را به رسیدگی از راه قانون و شرع ترجیح می دهند! وقتی با مردم سخن از ناکامی پروژه های خرد و کلان ملی از منظر فنی و اقتصادی می نمائی، با تمسخر پاسخ می دهند که به این چیزها فکر کردن دیوانگی است و دم را غنیمت شمار و خوش باش!

و گاهأ با لحنی بغض آلود و کینه وار می گویند: این پروژه ها درسته که برای مردم نون نداره ولی برای بعضی ها آب داره! چه بر سر این مردم آمده که وعده پرداخت کمکهای نقدی به مردم از جانب نامزد ریاست جمهوری، شده ابراز مهم و اساسی آن نامزد برای کسب حداکثری رأی از مردم! چه بر سر این مردم آمده که .....!!! حال شما قضاوت کنید که آیا این مردم با این داشته ها و یا بهتر بگویم داشته های ناخواسته، صلاحیت انتخاب فرد اصلح برای پست ریاست جمهوری یک کشور اسلامی را دارا هستند!؟ چرا اینگونه شدیم؟ مقصر کیست؟