برای خداحافظی با پراید آماده شویم؟

تازه‌ترین اظهارات مدیرعامل سایپا نشان از پیش رو بودن یک خداحافظی بزرگ دارد. خداحافظی با پرتیراژترین خودروی تولیدی در ایران؛ پراید.

 هنوز وقتی پای خداحافظی از صنعت خودرو به میان می‌آید، برخی پیکان را به خاطر می‌آورند و مراسم باشکوه خداحافظی‌اش در سال ۱۳۸۳ را. آخرین پیکان تولیدی راهی موزه شد تا به قول جهانگیری شاهد اعتلای صنعت ایران باشد. در این سال‌ها، سیزده سال گذشته اما فراز و فرودها صنعت خودرو بسیار بود و اعتلای این صنعت، در سال‌هایی نه چندان دور به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شد.

پیکان رفت اما صنعت خودروی ایران نتوانست آن‌گونه که انظتار می‌رود در جاده‌ای راهوار طی طریق نماید. پراید به سرعت جای پیکان را گرفت، تنها با این تفاوت که خودروی کم مصرف تری نسبت به پیکان بود اما از منظر تکنولوژی عقب مانده و... تفاوتی با سلف خود نمی‌کرد. 

پیکان در حالی از خط تولید خداحافظی کرد که بیش از یک دهه از تولید پراید در جاده مخصوص می‌گذشت و اتفاقا خروج پیکان زمینه را برای ظهور پرقدرت‌تر پراید آماده کرد.

 راهی که پراید از اوج تا حضیض پیمود، راهی نه چندان طولانی بود. دهه هفتاد در حالی آغاز شد که پراید به نماد ثروت برای طبقه متوس ایرانی تبدیل شده بود. آن روزها پراید سواران اگر گوشی تلفن همراهی نیز در دست داشتند، در دایره پولدارها جا می‌گرفتند.

پیمان رفته بود اما ارزان قیمت دیگری به نام پراید باقی مانده بود و همین مسئله خود نشان می‌داد قرار است پرچم از ایران خودرو به سایپا منتقل شود و بالاترین رتبه تیراژ از این کارخانه به آن کارخانه منتقل شود.

 حالا اما از پس بیش از دو دهه حیات پراید در ایران، کم کم باید اماده خداحافظی شد و این بدرقه چندان هم بدون سابقه در دستور کار قرار نمی‌گیرد.

 سال هاست سخن از خروج پراید است اما هر بار مشتریان دائمی این خودرو، بالا بودن تقاضا برای آن و... دستاویزی برای تداوم تولید این خودرو تلقی می‌شود.

 داستان پراید هر چند شکوه و جلال داستان پیکان را ندارد اما بدون تردید خداحافظی صنعت خودروی ایران با این خودرو می‌تواند اتفاقی بزرگ در صنعت خودروسازی ایران تلقی شود. گام دومی در سه دهه اخیر که می‌تواند رشد و شکوفایی صنعت خودرو را به همراه داشته باشد.

 سخن از خداحافظی با پراید نیست، درست وقتی سئوال اساسی این می‌شود که جایگزین این خودرو چیست، پای اما و اگرها به میان می‌آید. مدیرعامل شرکت خودروسازی سایپا حالا در این زمینه می‌گوید: باید خروج این خودرو به صورتی اتفاق بیفتد تا خانواده‌های کم بضاعت که به پراید وابستگی دارند، در جریان خروج این خودرو از خط تولید آسیب نبینند.

این گفته‌ها واکنش نمیاندگان مجلس و برخی کارشناسان را در پی داشته است. نایب رئیس کمیسیون صنایع و معادن مجلس در واکنش به گفته‌های جمالی اعلام کرده است: «پراید» هیچ امنیتی ندارد و تداوم فروش آن بازی با «جان مستضعفان» است. «پراید» یک «تابوت» کم دارد که سایپا آن را هم به همراه خودرو به مردم بفروشد.

رضا علیزاده با انتقاد از سخنان مدیرعامل سایپا که گفته است «پراید خودروی مطلوب اقشار کم درآمد است»، گفت: این سخن به هیچ وجه، درست و قابل قبول نیست. حفظ امنیت و جان مردم، فقیر و غنی ندارد. چه فرقی بین جان فقیر و غنی وجود دارد؟ آیا باید خودرویی به فقرا فروخته شود که تا تَقی به توقی خورد، چند نفر داخلش بمیرند؟ این چه منطقی است؟ در نظام جمهوری اسلامی حفظ جان فقرا باید در اولویت باشد. این نظام، نظام فقرا و مستضعفان است.

دیگر مدتهاست خبری از طرح تولید خودروی ارزان قیمت در ایران نیز به گوش نمی‌رسد، این بدان معناست که طبقه متوسط ایرانی باید خود را آماده شرایط جدید قیمتی در این بازار که تا حدی انحصاری تلقی می‌شود، نماید.  

 پراید اما، حتی اگر روزی نماد ثروت و رفاه برای طبقه متوسط بود امروز به نمادی برای نشان دادن عقب ماندگی تبدیل شده است. در سال گذشته ۳۶۱ هزار و ۳۷۵ دستگاه پراید در ایران تولید شده است تا عنوان پرتیراژ‌ترین خودروی تولیدی همچنان متعلق به این خودرو باقی بماند اما آنچه مسلم است اینکه به نظر می‌رسد خداحافظی با پراید، خداحافظی با خودروهایی با این رنج قیمتی است.

لینک خبر